«Ποτέ δεν ένιωσα υιοθετημένη... Λατρεύω τη μαμά μου και εύχομαι τα παιδιά μου μία μέρα να λατρεύουν και εμένα με αυτόν τον τρόπο!»

Είμαι 30 ετών, έχω 3 παιδιά και όταν ακούω και λένε για καλές μαμάδες, πάντα λέω ότι για μένα παράδειγμα είναι η μαμά μου είναι! Όταν υιοθετήθηκα είχε μόλις χάσει το σύζυγό της, τον «μπαμπά» μου και αν δε μεγάλωσα μαζί του, νιώθω σαν να μεγάλωσα μαζί του. Τον έλεγαν Μανώλη και έτσι βγήκα και εγώ Εμμανουέλα!

Ποτέ δε μου έλειψε το πρότυπο πατέρα ούτε με πείραξε ποτέ που είμαι υιοθετημένη. Ακόμα και τώρα νιώθω ότι δεν είμαι! Πήρα τόση αγάπη από τη μαμά μου! Τη λατρεύω, είναι ο άγγελός μου και τρέμω για τη στιγμή που θα φύγει από κοντά μου!

Είναι πάντα δίπλα μου και έχω χιλιάδες υπέροχες αναμνήσεις! Η μία είναι πιο υπέροχη από την άλλη! Και ξέρετε γιατί; Γιατί είμαι παιδί της καρδιάς! Γιατί η δική μου η μαμά με γέννησε από την καρδιά της και εκεί υπήρχα πάντα!

Το γιο μου θα τον βγάλω Μανώλη, όπως τον μπαμπά που δε γνώρισα ποτέ αλλά πάντα ένιωθα δίπλα μου. Εύχομαι και τα παιδιά μου μεγαλώνοντας να νιώσουν για μένα όπως νιώθω και εγώ για τη μαμά μου!

Τη λατρεύω γιατί... απλά είναι μαμά μου!!!