«Η Ζωή είναι η... ζωή μου!»

Τελικά η μητρότητα έρχεται στην κάθε μια από εμάς την κατάλληλη στιγμή, όταν η ευλογία του Θεού μας αγγίζει, υπενθυμίζοντάς μας το σκοπό που γεννηθήκαμε. Έτσι νιώθω από την στιγμή που έμεινα έγκυος μέχρι σήμερα! Ευλογημένη!

Η Ζωή,η κόρη μου, είναι η αναπνοή μου! Είχα δύσκολη εγκυμοσύνη, δύσκολη γέννα , και η Ζωή παρουσίασε και αναπνευστικό πρόβλημα μόλις γεννήθηκε. Τότε ήταν που έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου.

Έκανα την πιο δυνατή προσευχή που θυμάμαι και όλα ευτυχώς πήγαν καλά! Μισή ώρα αργότερα, ούτε λεπτό παραπάνω, με πήραν από το νοσοκομείο να πάω να την πάρω και να την φέρω σπίτι.

Από εκείνη τη στιγμή είναι η δύναμη μου και η σύνδεση μου με την φύση μου. Όλα χουν μπει στη θέση τους μαγικά τα συναίσθημα μου οι κινήσεις μου τα όνειρα μου. Όλα έχουν ουσία. Αυτό το πλασματάκι με το λαμπερό χαμόγελο και τον ισχυρό χαρακτήρα μου έβγαλε έναν άλλο εαυτό ,υπεύθυνο και ρομαντικό.

Πάντα στο τέλος της ημέρας πιάνω τον εαυτό μου να σιγοτραγουδάει και να ευχαριστεί το θεό για ακόμα μια φορά... Κάνω όνειρα για αυτήν! Θέλω να την κάνω καλό άνθρωπο, να συγχωρεί και να αγαπάει δυνατά, ακόμα και αν πληγωθεί.

Και επειδή το αύριο δεν το ξέρει κανένας, θα πω το γνωστό τετριμμένο: «κάθε στιγμή μετράει! Ας κάνουμε ότι καλύτερο μπορούμε για εμάς και για τα παιδιά μας»