«Έβαλα στην άκρη την επιλόχειο κατάθλιψη και ζούσα για να του δώσω δύναμη και να με νιώθει εκεί, μαζί του»
Για περισσότερο από 2 μήνες ζούσα για τη μισή ώρα το μεσημέρι και τη μισή ώρα το βράδυ που έβλεπα το μωράκι μου στη θερμοκοιτίδα.
Έβαζα το χέρι μου μέσα στη θερμοκοιτίδα και κρατούσα αυτό το πολύ μικρό χεράκι και του μιλούσα, του τραγουδούσα, του έλεγα για τα συννεφάκια που είναι στον ουρανό και τα μέρη που θα γυρίσουμε όταν θα τον πάρω από εκεί και εκείνο με καταλάβαινε και με κοίταζε ευτυχισμένο. Και ήμουν μόνη μου. Έβαλα στην άκρη την επιλόχειο κατάθλιψη και ζούσα για να του δώσω δύναμη και να με νιώθει ότι είμαι εκεί μαζί του.
Θήλαζα κανονικά κάθε τρεις ώρες με το θήλαστρο και έτρεχα να παω το γάλα στο νοσοκομείο, κι ας έπινε μόνο λίγες σταγόνες, κι ας είχε στο κορμάκι του σωληνάκια. ΗΤΑΝ Ο ΠΡΙΓΚΗΠΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ. Ερωτεύτηκα τον πατέρα του με την πρώτη ματιά. Εγώ καθηγήτρια Πανεπιστημίου και εκείνος δικηγόρος. Σύντομα αποφασίσαμε να φτιάξουμε οικογένεια και ξεκινήσαμε από εκεί.
Μόλις έμεινα έγκυος έδειξε τον πραγματικό του εαυτό. Έγινε αθυρόστομος , απότομος και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μου ήμουν θύμα λεκτικής βίας. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να υποφέρω ψυχικά και αυτό να επηρεάζει αρνητικά την εξέλιξη της εγκυμοσύνης και χωρίς να το νιώθω ταλαιπωρείται το μωρό μου.
Μετά από προσπάθειες από το γιατρό μου, κατάφερα να φτάσω την 30η εβδομάδα κύησης, αλλά γέννησα πρόωρα με καισαρική ένα μωράκι με βάρος 1060 γραμμάρια. Και εκεί άρχισε η ταλαιπωρία του μωρού. Όταν μετά από περισσότερο από δύο μήνες πήρα το μωράκι μου στην αγκαλιά μου νόμιζα ότι πετούσα, ότι κρατούσα στα χέρια μου τον ουρανό και τα άστρα, ότι ήμουν ευλογημένη, ότι ο Θεός με αγαπούσε πάρα πολύ και μου χάρισε αυτή την ευτυχισμένη στιγμή.
Σας γράφω για να συμβουλεύσω , εάν μπορώ, κάποιες κοπέλες που μπορεί να βιώνουν τις ίδιες καταστάσεις με εμένα ή και χειρότερες, ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΓΩΙΣΤΡΙΕΣ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ΠΟΥ ΚΥΟΦΟΡΟΥΝ , ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΝΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΤΙΣ ΤΑΡΑΞΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗΣ ΤΟΥΣ.
Εξακολουθώ να είμαι μόνη, να μεγαλώνω μόνη μου ένα υπέροχο παιδί που στις 23 Μαΐου συμπληρώνει τα δύο του χρόνια, που τρέχει μες το σπίτι φωνάζοντας «μαμά μου» και που με κάνει τον πιο ευτυχισμένο άνθρωπο της γης.
