«Είναι η δεύτερη ευκαιρία που μας δίνει ο Θεός να αποκτήσουμε διδυμάκια και νιώθω τόσο ευλογημένη!»
Μία άσχημη εμπειρία με όμορφο τέλος... Μία εγκυμοσύνη μπορεί να ξεκινήσει πολύ όμορφα και με τις καλύτερες προϋποθέσεις πολλά όμως δυσάρεστα μπορεί να συμβούν μέχρι να καταφέρει μία μανούλα να κρατήσει στην αγκαλιά της το μωρό της ή όπως στη δική μου περίπτωση τα μωρά της!
Ήταν περίπου ένας χρόνος πριν όταν ο γιατρός επιβεβαίωσε τη δεύτερη εγκυμοσύνη μου. Έχουμε ήδη ένα αγοράκι 3 χρονών και με τον άντρα μου είχαμε αποφασίσει ότι ήταν πια καιρός να του κάνουμε ένα αδερφάκι! Το χαρμόσυνο λοιπόν νέο γέμισε με χαρά τόσο εμάς όσο και τον μικρό μας Γιώργο που ενώ αρχικά δεν του πολυάρεσε η ιδέα, στη συνέχεια άρχισε να συνηθίζει το ενδεχόμενο να μοιράζεται παιχνίδια, αγκαλιές, αγάπη με κάποιο άλλο πλασματάκι!
Την όγδοη εβδομάδα είχαμε ραντεβού στο γιατρό για να ακούσουμε την καρδιά του μωρού και τότε μας περίμενε μία μεγάλη έκπληξη! Στην κοιλίτσα μου δε μεγάλωνε ένα αλλά δύο μωράκια! Εγώ πάγωσα... Έμεινα άφωνη! Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα: χαρά, ευλογία αλλά κυρίως φόβος! Πώς θα μεγαλώσω τρία παιδιά, πώς θα ανταπεξέλθουμε οικονομικά? Ναι θέλαμε ένα παιδάκι ακόμη αλλά τώρα με δύο τι κάνουμε?
Άφησα το άγχος να με καταβάλει και εστίασα σε λάθος πράγματα! Έπαψα να βλέπω το θαύμα και ξέχασα πόσο μεγάλη ευλογία είναι να σου δίνει ο Θεός όχι ένα αλλά δύο μωράκια.
Οι μέρες και οι μήνες περνούσαν και φτάσαμε στα τέλη του 5ου μήνα όπου γίνεται ο καθιερωμένος υπέρηχος β' επιπέδου ή αλλιώς μεγάλος υπέρηχος! Ο γιατρός με λύπη μας ενημέρωσε ότι τα μωρά μας έπασχαν από το σύνδρομο της εμβρυο-μετάγγισης (σύνδρομο που εμφανίζεται στις δίδυμες κυήσεις) που σημαίνει ότι το ένα έκλεβε αίμα από το άλλο με αποτέλεσμα κανένα να μην αναπτύσσεται σωστά. Η μόνη λύση ήταν να διακόψω την κύηση... Έτσι και έγινε... Κλείσαμε ραντεβού την επόμενη μέρα.
Είναι αδύνατο να περιγράψω πώς ένιωθα το βράδυ εκείνο πριν την επέμβαση και ενώ ένιωθα τα μωρά μου να κλωτσάνε. Ήταν πολύ δύσκολο το πρώτο διάστημα μετά την καισαρική... Θυμός, στενοχώρια, κενό, θλίψη ήταν μόνο λίγα από τα συναισθήματα που ένιωθα εκείνες τις δύσκολες μέρες! Ο καιρός όμως γιατρεύει τα πάντα... Έτσι άρχισα να νιώθω καλύτερα!
Βοήθησαν πολύ ο άντρας μου που με αγκάλιασε με αγάπη παρά την άσχημη συμπεριφορά που είχα απέναντι του και φυσικά ο γιος μου που με κοιτούσε με ένα βλέμμα γεμάτο αγάπη και μου χάριζε τις πιο όμορφες αγκαλιές σαν να ήξερε ότι το είχα τόσο μα τόσο ανάγκη!
Άφησα πίσω μου αυτή τη δύσκολη περίοδο, που μου δίδαξε όμως πολλά και με έκανε πιο δυνατή, και αποφάσισα να αφιερώσω χρόνο στη σχέση μου με τον άντρα μου και στο παιδί μου...
Τώρα επτά μήνες μετά την απώλεια των μωρών μου, είμαι πάλι έγκυος στον 4ο μήνα και περιμένω πάλι διδυμάκια! Είναι η δεύτερη ευκαιρία που μας δίνει ο Θεός να αποκτήσουμε δίδυμα παιδάκια και νιώθω τόσο ευλογημένη...
Στη ζωή υπάρχουν πολλά εμπόδια και δυσκολίες, υπάρχει όμως και τόση δύναμη μέσα μας! Θαύματα συμβαίνουν καθημερινά αρκεί να πιστέψουμε σε αυτά...