«Τώρα πρέπει να είμαι καλά και γερή γιατί το χρωστάω στο παιδάκι μου»

Το καλύτερο δώρο για τη γιορτή μου... Δεν ξέρω τι είναι αυτό που σε κάνει να την αγαπάς όλο και πιο πολύ κάθε μέρα. Το χαμόγελό της ,τα τσακίρικα της μάτια, τα ναζάκια της, η χροιά της φωνής της όταν φωνάζει «μαμά», η σφιχτή της αγκαλιά, τα γλυκά φιλάκια της, η ηρεμία στο πρόσωπό της όταν κοιμάται, η γκρίνια της και τα ψευτοκλάματα της όταν δεν γίνεται το δικό της.

Μάλλον όλα αυτά μαζί και ακόμα περισσότερα αλλά και τίποτα από όλα αυτά αρκούν για την λατρεύω .Ξυπνάμε μαζί αν καταφέρουμε να κοιμηθούμε το βράδυ, ανεβαίνει πάνω μου και μου φωνάζει όσο και αν από μέσα μου εκλιπαρώ να κοιμηθεί λίγο παραπάνω και αναρωτιέμαι πότε επιτέλους θα καταλάβει ότι αυτό που πηδάει πάνω μου είναι η κοιλιά μου και κάθε φορά που παίζει το αλογάκι εγώ υποφέρω.

Της φωνάζω λίγο αλλά κατευθείαν την πνίγω στα φιλιά. Είμαστε όλοι μέρα μαζί και πάλι δεν την χορταίνω. Πολλές φορές παραπονιέμαι, νοιώθω κουρασμένη και νομίζω ότι δεν θα αντέξω άλλο όμως κάθε βράδυ ευχαριστώ με όλη τη δύναμη της καρδιάς μου το Θεό για το κοριτσάκι που μου χάρισε και τον παρακαλώ να έχει όλα τα παιδάκια καλά.

Η Νάσια με κάνει καλύτερο άνθρωπο και έχω αφήσει πίσω μου ότι άσχημο σκεφτόμουν και έκανα στον εαυτό μου. Τώρα πρέπει να είμαι καλά και γερή γιατί το χρωστάω στο παιδάκι μου.