«Κάθε χρόνο στη γιορτή της μητέρας σκέφτομαι τη γιαγιά μου. Θα είναι πάντα μέσα στην καρδιά μου»

Την έχω χάσει εδώ και 15 χρόνια αλλά πάντα είναι μέσα στην καρδιά μου. Για μένα γυναίκες σαν κι εκείνη δεν υπάρχουν σήμερα. Μία γυναίκα που έμεινε χήρα σε ηλικία 32 ετών με 5 κορίτσια. 10 ετών ήταν η μεγαλύτερη και 2 η μικρότερη. Δεν παντρεύτηκε ποτέ ξανά. Ο πρώτος άνδρας που μπήκε στο σπίτι μετά το θάνατο του παππού μου ήταν ο θείος μου όταν παντρεύτηκε τη μεγαλύτερη κόρη.

Η γιαγιά δούλευε σε 3 δουλειές για να καταφέρει να μεγαλώσει τα κορίτσια της. Ποτέ δεν σκέφτηκε να δώσει για υιοθεσία κάποιο από τα παιδιά της, αν και της είχαν ζητήσει. Κουράστηκε πολύ. Πόνεσε, έκλαψε αλλά δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Μέχρι τη μέρα που τη χάσαμε η μοναδική της έννοια ήταν τα παιδιά της. Αναρωτιέμαι υπάρχουν τέτοιες μανούλες σήμερα; Εύχομαι να υπάρχουν για να μεγαλώσουν ευτυχισμένα και γεμάτα αγάπη παιδιά.