Despoina’s little stories: «Keep calm and get married!»

Πέρασε το φθινόπωρο, ο χειμώνας, η άνοιξη και έφτασε ο Ιούνιος... Το Σάββατο πλησιάζει και όσο κι αν προσπαθούσα να το παίξω cool νύφη, τελικά δεν τα κατάφερα. Στην αντίστροφη μέτρηση ξεκινά το άγχος να λειτουργεί: Είναι όλα σωστά προγραμματισμένα; Τραπέζια, ποτήρια, νυφικό, εισιτήρια, διαμονές... Βλέπετε, συνειδητοποιώ από πρώτο χέρι ότι οι γάμοι εκτός Αθηνών έχουν περισσότερες απαιτήσεις και... τρέξιμο. Ναι, τρέξιμο! Ατέλειωτο και κουραστικό. Γιατί όσο κι αν επέμενες ότι θες όλα να είναι λίγο χύμα στην παραλία, πάντα προκύπτουν ιδέες που μπορεί να κάνουν εκείνη τη βραδιά ακόμη πιο όμορφη και μοναδική!

Η αλήθεια είναι ότι δεν προλαβαίνω... Νιώθω ότι κάτι θα λείψει, κάποιος μπορεί να μείνει δυσαρεστημένος, αλλά αυτή η μέρα είναι δική μας και είμαι αποφασισμένη να την ζήσω όσο πιο έντονα και ανέμελα γίνεται!

Αν με ρωτούσαν λίγους μήνες νωρίτερα, θα έλεγα ότι δεν με ενδιαφέρει καθόλου να παντρευτώ. Μετά από πολλή σκέψη, κατέληξα στο ότι μπορεί ο γάμος για τους περισσοτέρους να είναι μία τυπική διαδικασία και να μην έχει καμία αξία, όμως για μένα που το ζω τώρα, είναι κάτι ιδιαίτερο και μοναδικό. Ασφαλώς και δεν αλλάζει τα συναισθήματά μας ή την καθημερινότητά μας, όμως σε μία συντηρητική κοινωνία όπου ζουν πολλοί κακοπροαίρετοι άνθρωποι (υπάρχουν κι αυτοί, μη γελιόμαστε), είναι σημαντικό, ειδικά αν υπάρχουν παιδιά, να το κάνεις και αυτό.

Αυτός είναι ο πιο σημαντικός λόγος τελικά... Η μικρή μου. Θα ήθελα αν με ρωτήσει κάποια στιγμή στο μέλλον, να της απαντήσω ότι η μαμά και ο μπαμπάς παντρεύτηκαν γιατί αγαπήθηκαν πολύ...

Καλή σας μέρα!

Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!