Despoina’s little stories: «Η Έλενα και ο Ιάσονας» (βίντεο)
Είμαστε σχετικά νέοι στη γειτονιά μας. Μετακομίσαμε στο σημερινό μας σπίτι όταν ακόμη ήμουν έγκυος. Δύο μήνες αφού εγκατασταθήκαμε γέννησα τη μικρή μου.
Ξεμυτίσαμε πριν τις 40 μέρες με την Έλενα. Παράκουσα και την πεθερά μου που μου έλεγε «πρώτα να πάρετε ευχή από τον παππούλη και μετά να βγείτε παιδί μου!». Ήταν το ξεκίνημα του φθινοπώρου και ο καιρός ήταν ακόμη καλοκαιρινός. Δε με κρατούσε τίποτα στο σπίτι...
Ο καιρός κρύωσε σιγά σιγά και μαζί με αυτόν λουφάξαμε ξανά στο σπιτάκι. Τότε ήταν που είδα για πρώτη φορά τον Ιάσονα έξω από την πόρτα της πολυκατοικίας μας. Δεν ήταν ούτε κουτάβι, ούτε μεγάλος. Ήταν πραγματικά δύσκολο να προσδιορίσει κανείς την ακριβή του ηλικία. Η εικόνα ήταν αποκαρδιωτική. Ο τότε άγνωστος Ιάσονας, ήταν σε μαύρα χάλια. Αποστεωμένος, βαριά άρρωστος, χωρίς τρίχωμα πάνω του. Σερνόταν κυριολεκτικά... Σκεφτόμουν ότι είναι οι τελευταίες του μέρες.
Έπλαθα μόνη μου σενάρια για την προηγούμενη ζωή του. Μήπως του έκαναν βασανιστήρια; Μήπως τον εγκατέλειψαν; Σίγουρα πάντως αυτό το σκυλί πέρασε πολύ δύσκολα στη ζωή του. Πώς να έφτασε εδώ; Πρέπει να περπάτησε αμέτρητα χιλιόμετρα χωρίς φαί και νερό. Κάθε φορά που περνούσα την εξώπορτα, σχεδόν έπεφτε στα πόδια μου σα να με παρακαλούσε να τον βοηθήσω. Κάθε φορά που έφτανα στο σπίτι μου η καρδιά μου σφιγγόταν και η διάθεσή μου χάλαγε παρότι πάνω με περίμενε ο άγγελος της ζωής μου. Δε μπορείς να προσποιηθείς ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Εκεί ήταν. Ένας ζωντανός οργανισμός, μία ζωή που είχε την ανάγκη σου για να ζήσει.
Ευτυχώς η ήσυχη και όμορφη γειτονιά μας, κατοικείται από καλούς και φιλόζωους κατοίκους. Με την αγάπη και την φροντίδα όλων μας, ο Ιάσονας έγινε η μασκότ μας. Για την ακρίβεια, ο Ιάσονας είναι ένας ήρωας που έδωσε σκληρή μάχη για τη ζωή του. Σώθηκε στο παρά πέντε. Αν καθυστερούσε λίγο ακόμη να φτάσει στην πόρτα μας, τώρα δε θα ζούσε. Οι μήνες πέρασαν, απέκτησε ξανά το όμορφο τρίχωμά του, πάχυνε, ζωήρεψε, αναστήθηκε. Έγινε φίλος με τη Μαυρούλα, το θηλυκό αδέσποτο σκυλάκι που προϋπήρχε στη γειτονιά μας και τώρα είναι αυτοκόλλητοι. Δεν πάει πουθενά ο ένας χωρίς τον άλλον.
Παρά το τραγικό του παρελθόν που ποτέ δε θα μάθω, εκείνος δεν έχασε την πίστη του στους ανθρώπους. Είναι αυτός που μας καλοδέχεται κάθε μέρα μετά τη δουλειά ή μετά το τέλος των καλοκαιρινών μας διακοπών. Είναι αυτός που μας καλημερίζει τα πρωινά. Είναι αυτός που περιμένει στωικά ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ την Έλενα έξω από την πολυκατοικία για να τον πάρει μία αγκαλιά πριν φύγει με το σχολικό για τον παιδικό σταθμό... Αυτή η αγάπη είναι συγκινητική και την έχω αποτυπώσει σε μικρές φωτογραφίες και βίντεο...
Καλή σας μέρα!
Περιμένω τα μηνύματά σας εδώ!
