«Despoina’s little stories»: Ταξίδι στο Βελιγράδι!

Γεια σας φίλες μου!

Σήμερα θα σας ταξιδέψω και μάλιστα με πολύ όμορφη αφορμή! Πριν λίγες μέρες βρέθηκα στο Βελιγράδι για την βάφτιση της ανιψιάς μου Μίλας! Η αγαπημένη μου ξαδέρφη, Εύη, η οποία μάλιστα είναι εξωτερική συνεργάτης του Mothersblog.gr, αφού γράφει και μας στέλνει καθημερινά κείμενα για το site, τους τελευταίους μήνες έχει εγκατασταθεί μόνιμα με την οικογένειά της στο Βελιγράδι, τόπο καταγωγής του συζύγου της, Ντέγιαν Ματίεβιτς με τον οποίο έχουν αποκτήσει δύο παιδάκια! Τον Χριστόφορο και την μικρή Μίλα!

Είχα χρόνια να δω την ξαδέρφη μου... Με την Εύη μεγαλώσαμε μαζί, σαν αδέρφια... Χαθήκαμε για μήνες, εξαιτίας απανωτών μετακομίσεων, οπότε η συγκίνηση στο αεροδρόμιο ήταν έκδηλη... Το Μιλάκι δεν το είχα γνωρίσει ποτέ! Κέρδισε την καρδιά μου μονομιάς!

Μάλιστα, έχουν σχεδόν ένα μήνα διαφορά με την κόρη μου! Ο Χριστόφορος που περνάει προεφηβεία, έκανε ντροπές και κρατούσε μία απόσταση, αλλά η Μίλα ήταν συνέχεια κολλημένη απάνω μου. Λες και με γνώριζε από πριν, λες και ήξερε πόσο την αγαπώ! Όσο για τον Ντέγιαν, τα λόγια είναι περιττά! Ευγενέστατος, με υπέροχη κουλτούρα και υπέροχος μπαμπάς και σύζυγος. Χάρηκα πολύ για την ξαδέρφη μου. Μόνο μία τόσο όμορφη και ευτυχισμένη οικογενειακή ζωή της άξιζε!

Εγώ μπορεί να μην είχα επισκεφτεί ποτέ το Βελιγράδι, όμως ο μπαμπάς μου, με τον οποίο ταξιδέψαμε μαζί για την βάφτιση της μικρής, είχε πάει πολλές φορές στο παρελθόν!

Ετσι λοιπόν είχα μαζί μου τους καλύτερους tourist guides για να γνωρίσω από κοντά αυτή την πολύπαθη και όμορφη πόλη. Και λέω πολύπαθη, γιατί δε θα ξεχάσω τις σοκαριστικές εικόνες στο κέντρο της πόλης από τα βομβαρδισμένα κτήρια που απέμειναν εκεί, σε κοινή θέα να μαρτυρούν την βιαιότητα των Αμερικανών που δε δίστασαν να «χτυπήσουν» κατοικημένες περιοχές το '99 με αφορμή τον πόλεμο για το Κοσσυφοπέδιο.

Οι αφηγήσεις του Ντέγιαν που έζησε τα γεγονότα από κοντά ήταν ανατριχιαστικές... Καθώς τον άκουγα να διηγείται τις ιστορίες του πολέμου σκεφτόμουν πόσο τυχερή είναι η δική μας γενιά που δεν έζησε ποτέ πόλεμο... Τουλάχιστον με όπλα, βόμβες και χειροβομβίδες, γιατί άλλους «πολέμους» ζούμε καθημερινά.

Εννοείται ότι επισκεφτήκαμε την μεγαλύτερη εκκλησία της Ευρώπης, τον μεγαλοπρεπή και ημιτελή ναό του Αγίου Σάββα.

Μάλιστα, είχαμε την τύχη να παρακολουθήσουμε και λειτουργία. Μη ξεχνάτε ότι οι Σέρβοι είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι σαν και μας... Η μόνη διαφορά που εντόπισα στην λειτουργία τους, είναι ότι οι ιερείς ψάλλουν. Το παρεκκλήσι του Αγίου Σάββα μας πλημμύρισε με κατάνυξη...

Ένα από τα πιο ωραία πάρκα που έχω δει στη ζωή μου, είναι αυτό κοντά στο κέντρο της πόλης, στις όχθες της λίμνης Άντα. Κάποιοι λένε ότι η Άντα είναι σαν νησί! Ένα μικρό νησάκι λοιπόν έκτασης 7 χιλιομέτρων τεχνητής παραλίας όπου τα καλοκαίρια οι Σέρβοι δροσίζονται στις όχθες της.

Το τεράστιο καταπράσινο πάρκο, πλημμυρίζει κάθε Σαββατοκύριακο από οικογένειες, νέους, γέρους, παιδιά, ζευγάρια!

Βλέπεις παντού κόσμο να κάνει ποδήλατο με τα παιδιά του (πόσο ζήλεψα αυτά τα ποδηλατάκια με το καροτσάκι από πίσω για τα μικρά παιδάκια) στους ποδηλατοδρόμους, άλλους να κάνουν πατίνι ή roller skates, άλλους να κάνουν πικνίκ...

Δεν έχω ξαναδεί τόσα πολλά και διαφορετικά γήπεδα. Μπάσκετ, βόλεϊ, τένις, γκολφ, υπαίθρια γυμναστήρια και τόσες άλλες αθλοπαιδίες... Οι Σέρβοι δίνουν μεγάλη έμφαση στον αθλητισμό και είναι σαφές ότι τα περισσότερα παιδάκια μυούνται σε αυτόν από πολύ μικρά!

Καθώς, αυτά παίζουν στις ξύλινες κούνιες μέσα στις δεκάδες παιδικές χαρές που βρίσκονται σκόρπιες μέσα στο πάρκο οι γονείς μπορούν να φάνε τα παραδοσιακά σέρβικα «σουβλάκια» πίνοντας δροσερή μπύρα. Αυτό κάναμε κι εμείς! Ό,τι και να σας πω είναι λίγο! Χαλάλι και η διατροφή!

Την επόμενη μέρα ο καιρός μας τα χάλασε λίγο... Δεν γινόταν όμως να φύγουμε από το Βελιγράγι και να μην επισκεφτούμε το Κάστρο του Καλεμένγκταν και τον πολυσύχναστο πεζόδρομο Knez Mihailova που είναι η εμπορική αρτηρία του Βελιγραδίου. Πήραμε λοιπόν τις ομπρέλες μας στα χέρια και ξεκινήσαμε από την Mihailova.

Όποια ώρα της ημέρας και αν περάσετε από εδώ, θα δείτε εκατοντάδες ανθρώπους να μπαινοβγαίνουν στα δεκάδες καταστήματα, ενώ καλλιτέχνες του δρόμου θα προσπαθούν με χίλια δυο επιδέξια κόλπα να κερδίσουν την προσοχή και τον οβολό σας...

Το Καλεμένγκταν είναι η ζωντανή ιστορία του Βελιγραδίου. Είναι ένα κάστρο, μία ακρόπολη που χτίστηκε τον 1ο μ.Χ. αιώνα. Η σημερινή εικόνα του Καλεμένγκταν οφείλεται, κατά κύριο λόγο, στις οχυρώσεις των Τούρκων και των Αυστροούγγρων.

Η Πάνω Πόλη του Καλεμένγκταν φιλοξενεί ακόμα το Πολεμικό Μουσείο, τον πύργο, τείχη, πύλες και οχυρώσεις φτιαγμένες από Αυστριακούς και Τούρκους κι ένα καταπράσινο πάρκο-μπαλκόνι με μοναδική θέα στην Κάτω Πόλη, τους ποταμούς Δούναβη, Σάββα και τη συμβολή τους μέχρι και το Zemun, μία πολύ όμορφη και ήσυχη περιοχή του Βελιγραδίου όπου και συμπτωματικά μέναμε τις μέρες που ήμασταν στην Σερβία.

Όπως καταλαβαίνετε εγώ ήμουν συνέχεια με μία φωτογραφική μηχανή στο χέρι για να προσπαθήσω να σας μεταφέρω έστω και νοερά εκεί...

Αύριο θα σας δείξω μέσα από το blog μου την ελληνοσερβική βάπτιση της μικρής, αλλά και κάποιες παλιές φωτογραφίες από το παιδικό φωτογραφικό άλμπουμ της Εύης που με συγκίνησαν πολύ... Δε θα σας πω περισσότερα! Σας περιμένω πάλι αύριο στο «Despoina's little stories»! Στείλτε μου τα μηνύματά σας εδώ!

Να έχετε μία όμορφη μέρα! Πολλά φιλιά!