Διακοπή κύησης με σύνδρομο Ντάουν; Η ερώτηση που κάνει κάθε έγκυο γυναίκα να αναρωτιέται αυτές τις μέρες!

Κάποιοι δεν το θεωρούν ασθένεια καθώς όσοι έχουν σύνδρομο Ντάουν, δεν υποφέρουν από αυτό.Στην Ελλάδα κάποιες μελέτες προσδιορίζουν την αναλογία γεννήσεων παιδιών με σύνδρομο Down σε 1 στις 770 γεννήσεις.

Πολλές έγκυες γυναίκες το τελευταίο διάστημα και λόγω του θέματος με τον μικρό Γκάμι, το αξιολάτρευτο μωρό που γεννήθηκε με σύνδρομο Ντάουν και εγκαταλείφθηκε από τους γονείς του για τον λόγο αυτό, τις έχει κάνει να σκέπτονται για το τι θα πρέπει να κάνουν αν μάθουν ότι το μέλλον παιδάκι τους θα γεννηθεί με σύνδρομο Ντάουν.

Οι περισσότερες πιστεύουν πως υπάρχει μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα σε ένα παιδί και σε ένα έμβρυο 12 εβδομάδων. Πιστεύουν στην άμβλωση αλλά δεν πιστεύουν στην εγκατάλειψη. Οι πιο πολλές μητέρες θέλουν και πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αποφασίζουν οι ίδιες για το εάν θέλουν να φροντίζουν ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, που αργότερα θα γίνει ένας ενήλικας με ειδικές ανάγκες. Την απόφαση αυτή όμως, έχουν την δυνατότητα να την πάρουν μόνο μια φορά στη ζωή τους και αυτή είναι το πρώτο τρίμηνο της κύησης μετά δεν θα υπάρχει γυρισμός.

Εδώ θα πρέπει να σας θυμίσουμε την ιστορία που έγινε γνωστή πριν δύο χρόνια. Θυμόσαστε την Ντέμπορα Λαβέι, που κέρδισε σε δικη 2.900.000 δολάρια; Ήταν τότε που οι γιατροί δεν είχαν κάνει σωστή διάγνωση σε προγεννετικό έλεγχο και γέννησε ένα κοριτσάκι με σύνδρομο Ντάουν. Τότε η ίδια είχε πει σε συνέντευξή της, πως έκανε μήνυση στους γιατρούς γιατί δεν διέγνωσαν την πάθηση και επειδή δεν της έδωσαν την δυνατήτα της επιλογής στο αν θέλει ή όχι να μεγαλώσει ένα παιδί με ειδικές ανάγκες.

Στη αντίθετη πλευρά τώρα εμείς βρήκαμε και ρωτήσαμε μια 78χρονη κυρία όπου για προσωπικούς λόγους και μόνο, θέλει να κρατήσει την ανωνυμία της και το σεβόμαστε απόλυτα. Πριν 41 χρόνια απέκτησε το πρώτο της παιδί. Δεν γινόντουσαν οι εξετάσεις που υπάρχουν τώρα και έτσι δεν γνώριζε ότι το παιδί που κυοφορούσε θα γεννιόταν με το σύνδρομο Ντάουν. Όταν γεννήθηκε θυμάται χαρακτηριστικά, πως όταν ο γιατρός της ανακοίνωσε ότι το παιδί της είχε το σύνδρομο, ξεχύθηκε κλαίγοντας και ουρλιάζοντας στην αυλή του νοσοκομείου. Ήταν το πρώτο της παιδί και ήταν δύσκολο να το δεχθεί. Στην ερώτησή μας όμως, για το εάν είχε τη δυνατότητα να γνωρίζει ότι το αγόρι της θα γεννιόταν με αυτή την γενετική πάθηση, να το «ρίξει» μας απάντησε ένα ηχηρό όχι. Θα άφηνε την ζωή να εξελιχθεί όπως εξελίχθηκε.

Η γυναίκα έκανε μετά από δύο χρόνια και δεύτερο παιδί, ένα κοριτσάκι. Ο άνδρας της όπως μας ανέφερε ήταν αρνητικός στην σκέψη του δεύτερου παιδιού, και έφτασαν στα πρόθυρα χωρισμού για αυτό τον λόγο, καθώς φοβόταν ότι και το δεύτερο παιδί θα μπορούσε να γεννηθεί «παθολογικά άρρωστο».
Το κοριτσάκι γεννήθηκε υγιές. Παρόλα αυτά όμως βίωνε στο σχολείο τον ρατσισμό και την κοροϊδία των άλλων παιδιών για τον αδερφό της, μέχρι και την πέμπτη τάξη του δημοτικού όπου και τον σταμάτησαν απο το σχολείο. Μάλιστα υπήρξαν γονείς που ζήτησαν από την δασκάλα να μεταφέρει το παιδί σε ειδική τάξη ώστε να μην έρχεται σε επαφή με τα παιδιά τους. Η δασκάλα όμως άφησε το παιδί στην κανονική τάξη και είπε στους γονείς ότι όποιος δεν θα ήθελε το παιδί του μαζί με το αγόρι, θα έπρεπε να αλλάξει εκείνος τάξη. Το παιδί της το μεγάλωσε χωρίς να του στερήσει τίποτε. Ότι έδινε στην κόρη έδινε και στον «σπάνιο» γιο της. Η μόνη έννοια της τώρα είναι αν πάθει κάτι τι θα απογίνει εκείνος! Δεν θα έπρεπε όμως να ανησυχεί γιατί την αγάπη της, την έχει περάσει και με το παραπάνω στην κόρη της, που δεν θα αφήσει ποτέ μόνο τον αδερφό της!

Έτσι λοιπόν πριν πάρετε μια απόφαση σκεφθείτε προσεκτικά το τι μπορεί να σας επιφυλάξει το μέλλον με ένα «χαρισματικό παιδί». Οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις είναι μεγαλύτερες από όσο νομίζετε. Δεν θα έχετε να αντιμετωπίσετε μόνο το πρόβλημα, αλλά και τα προβλήματα που ενδεχομένως να σας δημιουργήσουν οι άλλοι στο μέλλον και την ανάπτυξη του παιδιού σας!