Οι μαμάδες χρειάζονται χρυσό μετάλλιο για το multitasking μέσα στην πανδημία

Από την άλλη, μην ξεχνάς πως είσαι και εσύ άνθρωπος και όχι φτιαγμένη από σίδερο! Ακόμα και έτσι να ήταν, ξέρεις πως και το σίδερο έχει σημεία «κόπωσης»…

Ήδη γνώριζες πριν από την πανδημία την παγίδα που έχεις πέσει – χρόνια τώρα – μέσα από τους πολλαπλούς ρόλους και την ικανότητά σου να κάνεις ταυτόχρονα πολλά και για όλους: για τον σύντροφο, τον σύζυγο, τα παιδιά, τους γονείς-πεθερικά… για όλους, εκτός από τον εαυτό σου! Και λογικό ακούγεται! Πώς θα βρεις έξτρα χρόνο να διαθέσεις για εσένα; Και σα να μην έφταναν όλα αυτά, ήρθε και ο covid να σου φορτώσει και άλλες ευθύνες και υποχρεώσεις: την τηλεργασία, την τηλεκπαίδευση των παιδιών, να πρέπει να γίνεις και «δασκάλα» αλλά ταυτόχρονα, την ίδια στιγμή να πρέπει να είσαι και στη δουλειά σου αλλά και να φροντίζεις και όλα όσα τρέχουν την ίδια ώρα…

Και το πιο ωραίο από όλα, είναι πως …τα καταφέρνεις! Ναι, μπορείς και ανταποκρίνεσαι μια χαρά σε όλα αυτά! Απλά, είμαι περίεργη να δω για πόσο ακόμα! Η μαμά πολυεργαλείο, η μαμά multitasking!

Ακούω από αρκετές «τέτοιες» μαμάδες στο γραφείο – πιο σωστά, μέσα από την οθόνη του υπολογιστή, όπου πλέον κάνουμε τις συνεδρίες διαδικτυακά, πόσο έχουν επιβαρυνθεί. Μάλιστα, αρκετές φορές, η συνεδρία μας γίνεται από το «ιδιωτικό τους γραφείο», το αυτοκίνητο! Ναι, καλά διαβάζεις! Μέσα από το αυτοκίνητο, εφόσον στο σπίτι τα παιδιά κάνουν φασαρία, την διακόπτουν διαρκώς, ενώ ο σύζυγος από την άλλη αναζητά την ησυχία του για εκείνο το «δύσκολο meeting” ή προσπαθεί και εκείνος να μαζέψει ότι …μαζεύεται!

Ακούω λοιπόν από αρκετές «τέτοιες» μαμάδες πόσο κουρασμένες αισθάνονται, πόσο τρέχουν να φροντίσουν για όλα… αλλά και πόσο αναμενόμενο είναι από εκείνες να φροντίσουν τους πάντες και τα πάντα. «Νιώθω σα να γεννήθηκα για να υπηρετώ τους άλλους…» μου είπε προχθές μία πανέμορφη αλλά με μαύρους κύκλους μαμά… Μία μαμά που παραπονιέται για τον άνδρα της ότι δεν μπορεί να κάνει τίποτα… Για την ακρίβεια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, δεν του έχει επιτρέψει να κάνει τίποτα τα προηγούμενα χρόνια – είναι και λίγο ελεγκτική - και εκείνος απλά… βολεύτηκε. Και σήμερα που η κατάσταση είναι πιεσμένη και θέλει την βοήθειά του, θυμώνει μαζί του που εκείνος δυσκολεύεται να ανταποκριθεί…

Μαμάδες, οι ρόλοι σας σήμερα είναι πολλοί και νιώθετε πιεσμένες από την καθημερινότητα, πόσο μάλλον τώρα με τη πανδημία. Φταίτε όμως και εσείς, καθώς λίγο ο έλεγχος που θέλετε να έχετε για να είστε σίγουρες πως τα πράγματα θα γίνουν όπως τα θέλετε, λίγο οι άνδρες που έχουν μάθει από τη μαμά τους να έχουν μία γυναίκα να τρέχει πίσω τους…

Μην θυμώνετε λοιπόν και μην «κρατάτε μούτρα» σε εκείνον. Αντιθέτως, ζητήστε τη βοήθειά του, μοιραστείτε τις υποχρεώσεις και τη φροντίδα των παιδιών. Φύγετε από το γνωστό: «μέχρι να το κάνει, θα έχω κάνει δέκα δουλειές…», αφήστε το αρχηγιλίκι στο σπίτι – άλλωστε δικό σας είναι – και δώστε χρόνο και χώρο και σε εκείνον να σας βοηθήσει…

Δεν χρειάζεται να φτάσετε τον εαυτό σας στα όριά του για να κάνετε πίσω, ούτε να πάθετε υπερκόπωση για να ζητήσετε βοήθεια…
Βέβαια, υπάρχουν – ευτυχώς – και πολλοί μπαμπάδες σήμερα που μοιράζονται τις δουλειές, το μεγάλωμα των παιδιών, συναισθάνονται τη γυναίκα τους, είναι εκεί για εκείνη…

Και κάπως έτσι κυλάει η καθημερινότητα μέσα σε μια πρωτόγνωρη, κουραστική αβέβαιη κατάσταση λόγω της πανδημίας… Ας θωρακίσουμε λοιπόν τον εαυτό μας, ζητώντας βοήθεια και ας μην τα …πολυζητάμε! Θα κλείσω όπως ξεκίνησα, λέγοντας πως και τα …σίδερα, έχουν σημεία κόπωσης και …λυγίζουν!

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας