«Είμαι η σύντροφός σου, όχι η μαμά σου…»

Γνωρίστηκαν ως άνδρας και γυναίκα, έγιναν εραστής και ερωμένη, αργότερα σύντροφοι, πέρασαν στην επόμενη φάση της συζύγου και του συζύγου, της μητέρας και του πατέρα των παιδιών τους και τέλος της μητέρας του άνδρα της και του παιδιού της γυναίκας του! Και εκεί ξεκινούν τα προβλήματα…

Πως και πόσο εύκολα αλλάζουν οι ρόλοι στο ζευγάρι! Και πόσο εύκολα γίνονται από εραστές, σύντροφοι και γονείς, ο ένας γονιός του άλλου!

Συνήθως, η γυναίκα είναι εκείνη που γίνεται η μαμά του άνδρα της!

Γιατί, τι φταίει;

Ίσως φταίει το μητρικό ένστικτο, που τόσο εύκολα φέρνει στην επιφάνεια την γυναικεία φροντίδα προς τους άλλους, ένας από τους οποίους είναι και ο σύζυγος!
Ίσως ο σύζυγος μεγαλωμένος από μία μαμά που τον έμαθε συνήθως να τα βρίσκει όλα έτοιμα και του πρόσφερε τα πάντα στο πιάτο! Απλά, στο πέρασμα των χρόνων, άλλαξε το πρόσωπο την μητρικής φροντίδας και πολύ εύκολα την δέχεται από τη γυναίκα και σύντροφό του σήμερα. Πόσο μάλλον όταν είναι μοναχοπαίδι ή η …αδυναμία της μαμάς του!

Ίσως η πρόκληση – πρόκληση του συντρόφου να διατηρήσει αυτό που έχει μάθει από την μάνα του, να βάζει εύκολα την σύντροφό του να τον νταντεύει και να της δίνει ο ίδιος συνειδητά ή μη, τον ρόλο της μάνας του.

Άλλη πιθανή αιτία είναι, ότι η γυναίκα στην προσπάθειά της να φανεί δυνατή έχει μάθει να τα κάνει όλα μόνη της και να μην ζητάει βοήθεια! Άρα, κατ’ επέκταση, εκείνος μπορεί να βολεύεται και να αφήνεται ακόμα πιο εύκολα στη φροντίδα της!

Δεν μπορούμε να αφήσουμε έξω επίσης και κάποιες καταναγκαστικές γυναικείες συμπεριφορές, όπου στην προσπάθεια απόκτησης και διατήρησης του αναγκαίου ελέγχου για την ψυχική τους ισορροπία και την αναγνώρισή τους, μπαίνουν στη διαδικασία να κάνουν τα πάντα για να γίνονται «έτσι ακριβώς, όπως εκείνες θέλουν» και να μην τους χαλάσει κανείς και τίποτα το ψυχαναγκαστικό τους πρόγραμμα!

Πως λοιπόν να επιτρέψουν σε εκείνον που έχει διαφορετικό – και πιθανά λανθασμένο για εκείνες - τρόπο στην καθημερινότητά του να αναλάβει πρωτοβουλίες;

Γονιός του συντρόφου σου μπορείς να γίνεις και πριν από το γάμο!

Δεν είναι ο γάμος αυτός που δημιουργεί τέτοιου είδους συμπεριφορές και αλλαγές στους ρόλους. Συνήθως μάλιστα, το «φαινόμενο» αυτό παρατηρείται από τον καιρό που το ζευγάρι έχει σχέση που αρχίζει και μετράει …καιρό! Όταν μάλιστα αρχίζει και η συμβίωση, τα πράγματα αρχίζουν και περιπλέκονται αν δεν μπουν από την αρχή σε μία ισορροπία…

Τι να κάνουμε;

Το «μοίρασμα» είναι ένα από τα κλειδιά της συντροφικής σχέσης, το σεξ το άλλο. Μοιραζόμαστε τις ευθύνες, δεν αναλαμβάνει ο ένας τα πάντα! Σίγουρα υπάρχουν πράγματα που είναι ποιο εύκολο να κάνει ο ένας σε σχέση με τον άλλον, όχι όμως επειδή ο άλλος δεν μπορεί. Ίσως δεν έχει μάθει να μαγειρεύει για παράδειγμα ή να σιδερώνει, μπορεί όμως να μάθει τα πάντα. Τώρα αν δεν του αρέσει και αυτό είναι αποδεκτό, απλά θα κάνει κάποια που ο άλλος δεν θέλει… η συνεννόηση είναι αυτή που λύνει τέτοιου είδους καταστάσεις.

Το «σεξ» είναι επίσης σημαντικό, εφόσον όπως βλέπουμε, τα ζευγάρια που παίζουν το παιχνιδάκι γονιός και παιδί, συνήθως δεν έχουν και σεξουαλική ζωή. Μπορεί να παραπονιούνται γι αυτό και να αλληλοκατηγορούνται ή να έχουν χάσει το ερωτικό τους ενδιαφέρον για τον άλλον ή ακόμα και να το βρίσκουν εκτός …σχέσης, από έναν εραστή ή μία ερωμένη! Όχι, δεν ακούγεται παράλογο, εφόσον ο γονιός δεν κάνει σεξ με το παιδί του – μιλάω συμβολικά – είναι αιμομιξία, ούτε το ποθεί σεξουαλικά!

Μοιραζόμαστε λοιπόν τις ευθύνες της σχέσης και του γάμου μας, μαθαίνουμε να λειτουργούμε συντροφικά και δεν «αναλαμβάνω» από μόνη μου καταστάσεις, επικοινωνούμε αλλά λειτουργούμε και αυτόνομα, δίνοντας χώρο ο ένας στον άλλον να εκφραστεί με τον δικό του τρόπο, να αναλάβει ευθύνες με τον δικό του τρόπο, να παραμείνει διαφορετικός. Διατηρούμε και εμπλουτίζουμε την ερωτική μας ζωή και δεν επαναπαυόμαστε πίσω από την καθημερινότητα και την ρουτίνα της.

Διαφορετικά, θα «φτιάξω» έναν ενήλικα – παιδί, που θα πρέπει να τον φροντίζω και αυτόν!

Μαρίνα Μόσχα

Ψυχοθεραπεύτρια, Συνεργάτης του Ινστιτούτου Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας του Θάνου Ασκητή