Όταν τα παιδιά παίρνουν το πάνω χέρι στο σπίτι

Πώς γίνεται αυτά τα μικρά πλασματάκια να κάνουν ότι θέλουν τους γονείς και μάλιστα εκείνοι να μην μπορούν να επιβληθούν; Και όμως, δεν φταίνε τα παιδιά… Τίποτα δεν είναι τυχαίο, προφανώς «κάτι κάνουν» ή «κάτι δεν κάνουν» οι γονείς και μπερδεύονται οι ρόλοι μέσα στο σπίτι…

Έλλειψη οριοθέτησης:

αυτό που λέω και ξαναλέω: όταν ένας γονιός δεν μπορεί να βάλει όρια, τότε έχει χάσει το παιχνίδι με τα παιδιά του και όχι μόνο! Γιατί όταν δεν οριοθετούμαι – τα όρια τα βάζω πάντα σε εμένα, άσχετα αν φαίνεται πως τα βάζω στους άλλους – τότε δεν ξέρω και εγώ αλλά και οι άλλοι που σταματώ εγώ και που ξεκινούν εκείνοι! Και αν αυτό δεν μπορώ να το κάνω εγώ, καταλαβαίνουμε τι γίνεται όσον αφορά τα παιδιά μας…

Βολεύομαι:

μην μου πείτε πως δεν είναι απλό, εύκολο, γρήγορο και ανακουφιστικό το να επιτρέψετε στο παιδί σας να κάνει ότι αυτό …θέλει, καθώς σας αφήνει στην ησυχία σας να ασχοληθείτε και εσείς με τα …δικά σας!

Εύκολη υποχώρηση:

δεν είναι ευχάριστο, ούτε και εύκολο, να προσπαθήσετε να πείσετε το παιδί σας να σταματήσει να φωνάζει και να επιμένει όταν θέλει να περάσει το δικό του, έτσι απλά, υποχωρείτε…

Ποιος είναι ο αρχηγός;

Εκείνο πάνω από όλους; λέμε πως το παιδί έρχεται πρώτο από εσάς, δεν σημαίνει όμως ότι δεν υπάρχετε! Δυστυχώς, η παιδοκεντρική σημερινή κοινωνία ξεφεύγει από τα όρια πολλές φορές, ισοπεδώνει την ιεραρχία αλλά και τους ρόλους. Για να μην μιλήσω για το ότι «είναι προτιμότερο να ασχοληθώ με το παιδί μου και να ρίξω όλη μου την προσοχή σε αυτό, παρά να δω το δικό μου έλλειμα που ενδεχομένως υπάρχει και τις δικές μου ανάγκες που ίσως δεν ξέρω πώς να ικανοποιήσω!»

Το θέμα είναι πως όταν τα παιδιά παίρνουν το πάνω χέρι, εκτός από το ότι χάνεται ο έλεγχος και ο γονιός αρκετές φορές νιώθει αποτυχημένος στο ρόλο του, η κατάσταση γίνεται δύσκολη, εφόσον «κυβερνούν» το σπίτι με το δικό τους τρόπο, μέσα από την δική τους παιδική αντιμετώπιση, όπως είναι φυσικό αλλά με την συγκατάβαση και την γονεϊκή υποχώρηση. Μαθαίνουν λοιπόν πως μπορούν να κάνουν ότι θέλουν χωρίς συνέπειες, χωρίς επιπτώσεις, με αποτέλεσμα μεγαλώνοντας και βγαίνοντας στη κοινωνία να αντιμετωπίσουν την σκληρή πραγματικότητα που απέχει πολύ από τον τρόπο που μεγάλωσαν. Σκεφτείτε το «σοκ» που θα πάθει ένα παιδί που δεν έχει μάθει να ακούει «όχι», όταν δει πως «εκεί έξω» είναι πολλοί εκείνοι που αρνούνται και έχουν διαφορετικές απόψεις και τρόπους από τον δικό του…

Μαρίνα Μόσχα
Ψυχολόγος-Ψυχοθεραπεύτρια, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Αγωγής Ψυχικής και Σεξουαλικής Υγείας

Δείτε όλες τις τελευταίες Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον Κόσμο, τη στιγμή που συμβαίνουν, στο Newsbomb.gr