Φθινοπωρινή βόλτα με τα παιδιά: 3 μέρη στην Αθήνα

Μια φίλη μου με ρώτησε κάποια στιγμή, «Τι κάνετε τα σαββατοκύριακα με τη Νικόλ;»

«Εξαρτάται», της απάντησα, «από τον καιρό και από τη διάθεσή μας. Τι θέλει η κάθε μία να κάνει!». Όταν άρχισα λοιπόν να της λέω ότι πολλές φορές κάνουμε βόλτα στην Αθήνα και ότι επισκεπτόμαστε κάποιο Μουσείο, πέρα από το να πηγαίνουμε σε παιδότοπο ή να παρακολουθούμε κάποια παιδική παράσταση, εξεπλάγην.

«Μα καλά… και πού την πας στην Αθήνα;». «Πού την πάω; Μα υπάρχουν τόσα ωραία μέρη να δεις και να επισκεφθείς, ένα φθινοπωρινό πρωινό. Δεν χρειάζεται να έχει καλοκαιρία. Ακόμη και η συννεφιά έχει τη χάρη της. Αντί να πας σε κάποιο πάρκο ή σε κάποια παιδική χαρά, μπορείς να επισκεφθείς ένα από τα πολλά Μουσεία που έχει η πόλη μας».

Μουσείο Ακρόπολης

Ακόμη θυμάμαι την πρώτη μέρα που πήγα τη Νικόλ στο Μουσείο της Ακρόπολης. Η κόρη μου έχει λατρεία με καθετί αρχαίο. Στο σπίτι μου ζητά να της διαβάσω την ιστορία της Ιφιγένειας ή να της πως πόσα ακόμη έργα έχει γράψει ο Ευριπίδης, εκτός από την Άλκηστη. Φορέσαμε τα αθλητικά μας, πήραμε το μετρό και κατευθυνθήκαμε προς το κέντρο της Αθήνας. Στην είσοδο του Μουσείου και συγκεκριμένα στο ταμείο με ρώτησαν την ηλικία της μικρής. Αμέσως μαζί με το εισιτήριό μας, έδωσαν στη Νικόλ, ένα «δανειστικό» σακίδιο. Μέσα περιείχε διάφορα παιχνίδια και δραστηριότητες με βάση τα εκθέματα. Κάτι σαν κυνήγι θησαυρού. Περιττό να σας πω το πόσο ενθουσίασε αυτό τη Νικόλ. Σε κάθε όροφο και σε κάθε έκθεμα, ψάχναμε στοιχεία. Στο τέλος, δεν ήθελε να φύγουμε. Ενθουσιάστηκε ακόμη και με τους συντηρητές έργων τέχνης. Ήθελε να μάθει πολλά περισσότερα για τους ίδιους και το έργο τους. Βρε, λέτε να μεγαλώνω καμία αρχαιολόγο και να μην το γνωρίζω;

Αυτή η επίσκεψη, στάθηκε αφορμή η Νικόλ να ανακαλύψει το μαγικό κόσμο των Μουσείων. Αντί πια να μου ζητάει, παιδότοπο ή πάρκο για να διασκεδάσει, μου ζητούσε να επισκεφθούμε μουσεία.

Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού

Χατίρια δεν χαλάω. Και κάπως έτσι ήρθε η επίσκεψη στον Ελληνικό κόσμο πριν από περίπου ένα χρόνο. Για λίγο χρονικό διάστημα, στο χώρο του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού, φιλοξενήθηκε η έκθεση δεινοσαύρων. Ακόμη θυμάμαι την εμβρόντητη έκφρασή της, στην όψη του Στεγόσαυρου. Πρέπει να περάσαμε πάνω από μία ώρα χαζεύοντας τους δεινόσαυρους που έμοιαζαν αληθινοί. «Μακάρι μαμά να είχαμε ένα μουσείο με δεινόσαυρους για πάντα, να ερχόμαστε να τους βλέπουμε όποτε θέλουμε!», μου είπε το παιδί μου φανερά απογοητευμένο όταν της απάντησα ότι δεν θα είναι για πολύ οι δεινόσαυροι στον Ελληνικό Κόσμο.

Δεν σας κρύβω μάλιστα, πριν μερικές μέρες που είδε τη διαφημιστική καμπάνια της Amita με τον Στάθη, να εκπληρώνει το όνειρό του, πηγαίνοντας στο Παλαιοντολογικό Μουσείο Αθηνών και έπειτα το Μουσείο Φυσικής Ιστορίας του Λονδίνου, θυμήθηκε ξανά αυτή μας την επίσκεψη ζητώντας μου έστω να την πάω στο Παλαιοντολογικό Μουσείο και μάλιστα αυτό το σαββατοκύριακο. «Μα καλά, γιατί δε μου είπες βρε μαμά ότι υπάρχει τέτοιο Μουσείο;»

Η μαμά του μικρού Στάθη, στο παραπάνω βίντεο γνωρίζοντας τι πραγματικά θέλει το παιδί της, εκπλήρωσε το όνειρό του. Η λαχτάρα και συνάμα η ευτυχία όπως μπορείτε και εσείς να δείτε βρίσκεται ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του βλέποντας από κοντά όλα εκείνα που του αρέσουν. Αυτό το χαμόγελο… που κρύβει μέσα όλα τα «Ευχαριστώ» του κόσμου δεν αλλάζεται με τίποτε. Κάθε μαμά, θέλει πάντα έτσι να βλέπει το παιδί της. Ευτυχισμένο. Και το ίδιο θέλω και εγώ. Θέλω πάντα να βλέπω την ευτυχία στα μάτια της δικής μου κόρης. Και αν χρειαστεί, αυτό το σαββατοκύριακο θα φτάσω στο Παλαιοντολογικό Μουσείο για να δω τα ματάκια της να λάμπουν από ευτυχία!

Μουσείο Τηλεπικοινωνιών

Για το τέλος άφησα το Μουσείο Τηλεπικοινωνιών. Η μικρή μου είδε από κοντά τηλέγραφο, έμαθε την ιστορία των τηλεγραφημάτων, είδε τηλεφωνικές γραμμές, αλλά αυτό που την εντυπωσίασε περισσότερο ήταν τα τηλέφωνα με το στρογγυλό καντράν. Ξέρετε, εκείνο το τηλέφωνο που κάποτε μας έλεγαν να πάρουμε το 0 (μηδέν) για να καθαρίσει η γραμμή από τα παράσιτα. Στο τέλος της επίσκεψης μας, έφτιαξε από χαρτόνι ένα τέτοιο τηλέφωνο, το πήρε μαζί της και το έδειχνε στις φίλες της, εξηγώντας τους μάλιστα όλα όσα έμαθε εκείνη τη μέρα στο μουσείο.

Μπορεί να μην σας το δείχνουν καθημερινά τα παιδιά σας, μπορεί να μη το ζητάνε αλλά πραγματικά «διψάνε» για μάθηση. Αν εσείς δεν τα παρακινήσετε να επισκεφθούν ένα Μουσείο, να ανακαλύψουν τη χαρά αλλά και το πόσο διασκεδαστική μπορεί να είναι μια βόλτα σε αυτό, μην περιμένετε τα ίδια να το καταλάβουν. Για αυτό λοιπόν, εκμεταλλευτείτε ένα συννεφιασμένο ή βροχερό σαββατοκύριακο και επισκεφθείτε κάποιο από τα πολλά Μουσεία που υπάρχουν στην πόλη μας. Να είστε βέβαιοι ότι η χαρά που θα πάρει το μικρό σας θα είναι μεγάλη.