Ποιες είναι οι προϋποθέσεις για να υιοθετήσετε ένα παιδί

Μπορεί να πρόκειται για νομική διαδικασία, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι «απογυμνωμένη» από το ανθρώπινο συναίσθημα, αφού σε αυτήν εμπλέκονται τέκνα, τα οποία γίνονται μέλη οικογενειών, απολαμβάνοντας όλα τα δικαιώματα και τα προνόμια των φυσικών τέκνων.

Με τον όρο υιοθεσία, νοείται η νομική πράξη με την οποία δημιουργείται μια τεχνητή γονική σχέση. Τελείται με δικαστική απόφαση και απαιτείται η συναίνεση των ενδιαφερόμενων προσώπων. Σύμφωνα με την επικρατέστερη άποψη, η υιοθεσία έχει χαρακτήρα διφυή, καθώς συνυπάρχει η ιδιωτική βούληση με τη δημόσια παρέμβαση (που επέρχεται μέσω της δικαστικής απόφασης).

Η υιοθεσία ανηλίκων διέπεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την υιοθεσία ανηλίκων του 1967. Η κύρωση και η εφαρμογή από την Ελλάδα των διατάξεων της Ευρωπαϊκής Σύμβασης ερχόταν σε ακολουθία με τις διατάξεις του Αστικού Κώδικα, γι’ αυτό ψηφίστηκε ο Ν 2447/1996, που αντικατέστησε το 13ο κεφάλαιο του οικογενειακού δικαίου και ισχύει μέχρι σήμερα.

Οι προϋποθέσεις της υιοθεσίας ανηλίκου ρυθμίζονται στον Αστικό Κώδικα και συγκεκριμένα στα άρθρα 1542 και επόμενα.
Ο νόμος θέτει κάποια όρια στην υιοθεσία, πάντα με γνώμονα το συμφέρον του υιοθετούμενου. Αρχικά, σύμφωνα με το άρθρο 1542 Α.Κ «υιοθεσία επιτρέπεται, με την εξαίρεση της περίπτωσης του άρθρου 1579 Α.Κ, μόνο όταν αυτός που υιοθετείται είναι ανήλικος».

Συνεπώς, η πρώτη βασική προϋπόθεση είναι η ηλικία του υιοθετούμενου. Κατ΄ αρχήν, η υιοθεσία ενηλίκου απαγορεύεται. Επιτρέπεται μόνο στην περίπτωση που ο ενήλικος-υιοθετούμενος είναι συγγενής εξ’ αίματος ή εξ αγχιστείας έως και τον τέταρτο βαθμό, αυτού που υιοθετεί.

Δεύτερη προϋπόθεση που θέτει ο νόμος, είναι η ηλικία και η δικαιοπρακτική ικανότητα αυτού που υιοθετεί. Πρέπει να έχει πλήρη δικαιοπρακτική ικανότητα και να βρίσκεται σε ηλικία από τριάντα (30) έως και εξήντα (60) ετών. Η θέσπιση ηλικιακού ορίου για τον υιοθετούντα είναι η προσπάθεια εξασφάλισης κάποιας ωριμότητας του υποψήφιου θετού γονέα αφενός, ενώ ταυτόχρονα επιτρέπει στο γονέα να έχει τις σωματικές και ψυχικές δυνάμεις που απαιτούνται για να ασχοληθεί με την ανατροφή του ανηλίκου τέκνου.

Τρίτη και τελευταία προϋπόθεση που τίθεται εκ του νόμου, είναι η διαφορά ηλικίας μεταξύ υιοθετούντος και υιοθετούμενου. Αυτός που υιοθετεί ανήλικο πρέπει να είναι μεγαλύτερος από τον ανήλικο κατά δεκαοχτώ (18) τουλάχιστον χρόνια, αλλά όχι περισσότερα από πενήντα χρόνια.

Η υιοθεσία τελείται με δικαστική απόφαση, ύστερα από αίτηση του θετού γονέα, ο οποίος πρέπει αυτοπροσώπως να δώσει τη συναίνεση του ενώπιον του δικαστηρίου. Συναίνεση ενώπιον του δικαστηρίου, απαιτείται επιπλέον και από τους φυσικούς γονείς ή τον νόμιμο αντιπρόσωπο του υιοθετούμενου. Ενώπιον του δικαστηρίου συναινεί αυτοπροσώπως και ο ανήλικος, εφόσον έχει συμπληρώσει το δωδέκατο (12Ο ) έτος της ηλικίας.

Με την ολοκλήρωση της υιοθεσίας, διακόπτεται κάθε δεσμός του ανηλίκου με τη φυσική του οικογένεια και ο ανήλικος εντάσσεται πλήρως στην οικογένεια του θετού γονέα. Το τέκνο λαμβάνει το επώνυμο του θετού γονέα και έχει έναντι του θετού γονέα και των συγγενών του, τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τέκνου γεννημένου σε γάμο.

Εν κατακλείδι, αξίζει να σημειωθεί ότι η υιοθεσία τηρείται μυστική. Το θετό τέκνο, έχει όμως το δικαίωμα μετά την ενηλικίωση του να πληροφορείται πλήρως από τους θετούς γονείς και από κάθε αρμόδια αρχή όλα τα στοιχεία των φυσικών του γονέων.

Δημήτριος Ν. Αυλωνίτης
Δικηγόρος, LL.B.
κιν. 6972205516
e-mail: info@avlonitislaw.gr
http://www.avlonitislaw.gr