Η υπογονιμότητα με άλλαξε με τρόπους που δεν είχα φανταστεί

Τα τελευταία 24 χρόνια ήταν ένα ταξίδι. Η υπογονιμότητα με άλλαξε με τρόπους που δεν είχα φανταστεί ποτέ. Πλέον, κοιτάζω τον εαυτό μου και τον κόσμο μέσα από διαφορετικό πρίσμα.

Ήμουν 20 ετών, ξεκινούσα την επαγγελματική μου πορεία και αναζητούσα τον σκοπό της ζωής μου.

Δεν περίμενα ποτέ ότι θα διαγνωστώ με ενδομητρίωση. Αφού έκανα την πρώτη μου λαπαροσκόπηση και άκουσα έναν γιατρό να λέει ότι πρέπει να σκεφτώ την υστερεκτομή και τότε ο κόσμος μου ανατράπηκε.

Επρόκειτο να παντρευτώ, να κάνω παιδιά. Ήμουν απογοητευμένη αλλά αποφασισμένη να πάρω κι άλλη γνώμη.

Μετά από άλλες δύο λαπαροσκοπήσεις με διαφορετικό γιατρό, η ενδομητρίωση είχε εξελιχθεί από ήπια σε μέτρια. Όμως πλέον έχει εξαπλωθεί και σε άλλες περιοχές.

Και κάπως έτσι απευθύνθηκα σε έναν ειδικό γονιμότητας. Μετά από αρκετές αποτυχημένες IUI και έναν ανεπιτυχή γύρο εξωσωματικής γονιμοποίησης, επέστρεψα εκεί που αρχικά βρισκόμουν. Αυτό σήμαινε ακόμα μία λαπαροσκόπηση και περισσότερα δοκιμαστικά φάρμακα.

Ένιωσα απόρριψη. Ένιωσα ότι το σώμα μου με απέρριπτε. Μου είπαν ότι είχα ανεξήγητη υπογονιμότητα και κι έτσι ξεκίνησα να ψάχνω τα πάντα, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε. Πέρασα ώρες αναζητώντας απαντήσεις και αυτό ήταν ψυχικά και σωματικά εξουθενωτικό. Πήρα ακόμη και μια τρίτη γνώμη και επιχείρησα περισσότερες διαδικασίες IUI.

Ο άντρας μου και εγώ αποφασίσαμε να κάνουμε ένα διάλειμμα. Δεν είχαμε δώσει χρόνο στον εαυτό μας να απολαύσουμε ούτε τον πρώτο χρόνο του γάμου μας. Ήταν γεμάτος θεραπείες γονιμότητας και συνεχείς απογοητεύσεις.

Μετατόπισα την προσοχή μου και εστίασα στον γάμο μου και την ευτυχία μας. Αντί να παρακολουθώ με ευλάβεια τους κύκλους μου, να συμβουλεύομαι γιατρούς, να ψάχνω νέα φάρμακα για να δοκιμάσω ή να εξερευνώ νέες δίαιτες που θα μπορούσαν να βοηθήσουν, τα παράτησα.

Βέβαια το να το λες είναι πιο εύκολο από το να το κάνεις στην πράξη αλλά βρήκα άλλους τρόπους που λειτούργησαν για μένα. Έμαθα για την πνευματική θεραπεία και έθεσα τον εαυτό μου ως προτεραιότητα. Συνειδητοποίησα ότι ο καθένας έχει μια ιστορία που κουβαλάει μαζί του. Η υπογονιμότητα μου άνοιξε τα μάτια σε άλλες προκλήσεις αλλά από την άλλη βρήκα εσωτερική δύναμη και αποδοχή.

Είμαι διαφορετική σήμερα εξαιτίας των δυσκολιών που αντιμετώπισα με τη γονιμότητά μου.

Εξακολουθούσαμε να ελπίζουμε ότι θα μπορούσα να μείνω έγκυος φυσιολογικά, ωστόσο οι προτεραιότητές μας άλλαξαν. Μόλις πήραμε την απόφαση να αφήσουμε τα πράγματα και λίγο στην τύχη τους, μπορέσαμε να απολαύσουμε τη ζωή περισσότερο. Ο σύζυγός μου και εγώ κάναμε αμέτρητες συζητήσεις και είχαμε συναντήσεις με δύο γραφεία υιοθεσίας . Αλλά τελικά, πήραμε την απόφαση να απολαύσουμε τη ζωή που χτίζαμε μαζί.

Ο όρος ανεξήγητη υπογονιμότητα δεν με κλόνισε ποτέ αλλά ανακάλυψα μια διαφορετική εκδοχή του εαυτού μου.

Όταν αποδέχεσαι αυτό που είναι, η εσωτερική μάχη αρχίζει σιγά σιγά να ξεθωριάζει και αρχίζεις να απολαμβάνεις τη ζωή σου , την κάθε στιγμή.

Τα σημάδια της μάχης θα παραμείνουν αλλά η προοπτική σας αρχίζει να αλλάζει όταν μπορείτε να κοιτάξετε τον εαυτό σας στον καθρέφτη και να δείτε μια πιο δυνατή, πιο συμπονετική εκδοχή του εαυτού σας.

Candice P., NY