Η αδερφή μου ήταν η παρένθετη μητέρα του παιδιού μου

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι κάποιος συγγενής θα κουβαλούσε το μωρό μου, αλλά μάθαμε ότι δεν υπάρχει σωστός και λάθος τρόπος για να γίνεις γονιός.

Καθώς μεγάλωνα, οι άνθρωποι με ρωτούσαν τι ήθελα να γίνω και εγώ τους απαντούσα «Θέλω να γίνω μαμά». Ήμουν θεία από την ηλικία των 10 ετών. Πάντα ήμουν γύρω από μωρά και ήταν κάτι που το ήθελα πολύ.

Γνώρισα τον άνδρα μου στο λύκειο και γίναμε φίλοι. Αρχίσαμε να βγαίνουμε όταν ήμασταν και οι δύο 17. Όταν έφυγα για το κολέγιο, δεν είχα ακόμη έμμηνο ρύση. Ήμουν αθλήτρια και έτσι καθυστέρησε. Τότε όταν κάναμε ένα τσεκ απ με τον γιατρό του Πανεπιστημίου με ρώτησε πότε ήταν η τελευταία ημέρα της περιόδου μου. Εγώ του απάντησα... «Ε, λοιπόν, δεν έχω αδιαθετήσει ακόμη, αλλά δεν είναι κάτι σοβαρό», και τότε μου είπε ότι έπρεπε να το ανακαλύψουμε.

Έτσι, μετά από έναν χρόνο και κάτι, μετά από αρκετά τεστ, κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι είχα πρόωρη ωοθηκική ανεπάρκεια. Αυτό σημαίνει απλώς ότι οι ωοθήκες μου δεν λειτουργούν όπως θα έπρεπε.

Θυμάμαι τον Tyler να έρχεται να με πάρει και εγώ να κλαίω στο αυτοκίνητο λέγοντάς του τι μου συμβαίνει. Είπε, «Λοιπόν, αυτό δεν αλλάζει τίποτα για εμάς». Είχαμε ήδη κάνει μια συζήτηση ότι η υιοθεσία ήταν κάτι που θέλαμε και οι δυο να κάνουμε. Τότε θυμάμαι ότι είπα στις αδερφές μου τι είχε πει ο γιατρός και η μεγαλύτερη αδερφή μου, η Baily, είπε: «Μια από εμάς θα σας κυοφορήσει το μωρό σας. Θα αποκτήσεις την οικογένειά σου». Εκείνη τη στιγμή νόμιζα ότι ήταν ωραίο, αλλά στο πίσω μέρος του μυαλού μου σκεφτόμουν ότι δεν ήθελα να ζητήσω από κανέναν να το κάνει αυτό για εμάς.

Ο Tyler και εγώ αρραβωνιαστήκαμε. Ξέραμε ότι επρόκειτο να παντρευτούμε και να κάνουμε οικογένεια, αλλά δεν είχαμε σκεφτεί πραγματικά τον ακριβή χρόνο. Αφού παντρευτήκαμε το 2019, η Bailey ρώτησε αν ήθελα να αρχίσω να μιλάω για το χρονοδιάγραμμα σε περίπτωση που δεχόμουν να κυοφορήσει το παιδί μου.

Της είπα: «Κοίτα, Bailey. Δεν χρειάζεται να το κάνεις αυτό. Μπορούμε να βρούμε άλλους τρόπους για να κάνουμε οικογένεια» και είπε ότι το ήθελε. Το ίδιο σκέφτηκε και ο άντρας μου. Ήταν φοβισμένος ότι κάποιος άλλος θα το έκανε αυτό για εμάς. Αλλά μόλις η Bailey και ο σύζυγός της είπαν και οι δύο ότι ήθελαν να μας κάνουν αυτό το δώρο, το δεχτήκαμε.

Τον Ιούλιο του 2020, αρχίσαμε να προσπαθούμε για παιδί και επειδή δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τα ωάρια μου, η Bailey προθυμοποιήθηκε να μου δωρίσει ένα δικό της. Απλώς κάναμε τεχνητή γονιμοποίηση και μετά πήραμε θετικό αποτέλεσμα. Η πρώτη της αιμοληψία ήταν εξαιρετική, αλλά μετά πήγαμε στο πρώτο ραντεβού και η καρδιά του μωρού είχε σταματήσει.

Οι μήνες πέρασαν και τελικά η αδερφή μου κατάφερε να φέρει στον κόσμο τον γιο μου, μετά από δύο αποτυχημένες προηγούμενες φορές εξωσωματικής.

Νιώθω πραγματικά ότι ζω την ζωή που πάντα ονειρευόμουν. Προφανώς δεν μεγάλωσα νομίζοντας ότι δεν θα μπορούσα μείνω έγκυος ή κάτι τέτοιο, αλλά όταν μεγάλωνα, αυτό ονειρευόμουν. Να γίνω μαμά. Έφτασε εδώ με λίγο διαφορετικό τρόπο από ό,τι είχα σχεδιάσει, αλλά είναι ακόμα εδώ και είναι τέλειος (ο γιος μου).

Οι άνθρωποι ρωτούν: «Θα μεγαλώσει και θα ρωτήσει για τη βιολογική του μαμά;» και λέω, «Όχι, γιατί αυτή είναι απλώς η ζωή του». Τότε ξανά ρωτούν, «Θα του πεις ότι έφερε στον κόσμο η αδερφή σου;» και εγώ λέω, «Κρατάμε μυστικά το 2021; Αυτό δεν είναι επιλογή. Είμαστε περήφανοι για το ταξίδι μας».

^{ελεύθερη μετάφραση από το todayparent.com}