Πώς με βοήθησε η άσκηση να αντιμετωπίσω την υπογονιμότητα

Περιμένετε…συνεχίστε να διαβάζετε…

Ξέρω ότι έχετε ακούσει πολλά αλλά η άσκηση με βοήθησε πραγματικά να αντιμετωπίσω την υπογονιμότητά μου.

Από τότε που άρχισα να αθλούμαι, έχω περισσότερη επαφή με το σώμα μου και νιώθω επίσης ότι έχω τον έλεγχο.

Η υπογονιμότητα είναι μια εμπειρία που αλλάζει τη ζωή της γυναίκας. Ξαφνικά ρίχνεστε στην κατά καιρούς, συντριπτική διαδικασία της ιατρικής περίθαλψης και αναγκάζεστε να κοιτάξετε φαινομενικά ζοφερές στατιστικές. Η σχέση σας μπαίνει στο μικροσκόπιο, επειδή και οι δύο είστε τόσο παγιδευμένοι στη θλίψη και είναι πιθανό να απομακρυνθείτε ο ένας από τον άλλο.

Το καταλαβαίνω πολύ καλά όλα αυτά, γιατί μου συνέβησαν. Για 3 χρόνια αρνιόμουν να πιστέψω αυτό που συνέβαινε. Έκανα όλες τις εξετάσεις, σπερματέγχυση και ξανά εξετάσεις… Δοκίμασα βελονισμό θέλοντας να « κάνω ένα διάλειμμα » αλλά τίποτα δεν φαινόταν να με κάνει να νιώσω καλύτερα.

Την άσκηση ούτε που την σκεφτόμουν, ήμουν πολύ εξαντλημένη, πολύ συναισθηματικά πιεσμένη. Ο άντρας μου σηκωνόταν και έτρεχε κάθε μέρα. Φαινόταν να τα καταφέρνει καλά. Αλλά τον δικαιολογούσα σκεπτόμενη ότι δεν ήταν αυτός που ήταν … ντοπαρισμένος με φάρμακα.

Η στάση μου άλλαξε μετά την αποτυχημένη εξωσωματική γονιμοποίηση. Ήμουν τόσο σίγουρη για την εγκυμοσύνη μου αυτή τη φορά. Ένιωθα το σώμα μου διαφορετικό, είχα ναυτία, το στήθος μου ήταν τεράστιο.

Τι συνέβη λοιπόν;

Δεν ξέρω, παρά τα μεγάλα επιστημονικά επιτεύγματα τα τελευταία χρόνια στη μεταφορά εμβρύων, στην περίπτωσή μου μάλλον δεν ήταν γραφτό.

Η άσκηση σας βοηθά να ξεχάσετε

Δεν μπορώ να περιγράψω τη θλίψη που βίωσα αλλά πολλές από εσάς ξέρετε ακριβώς για τι πράγμα μιλάω. Τελικά, λοιπόν, μετά από 5 χρόνια που δεν αθλήθηκα από φόβο, άγχος, συναισθηματική πίεση, αποφάσισα να ασκηθώ από θυμό και απογοήτευση.

Ήμουν αναστατωμένη και έπρεπε να εκτονωθώ.

Ήμουν τόσο θυμωμένη, ήθελα να χτυπήσω κάτι.

Έτσι αποφάσισα να δοκιμάσω το kickboxing. Ήταν τέλεια. Επικεντρώθηκα στον ώμο των γυναικών απέναντί ​​μου και εν αγνοία τους, ήταν η αποδέκτης της επιθετικότητάς μου. Για μία ώρα ήμουν τόσο συγκεντρωμένη στις μπουνιές και τις κλωτσιές που ξέχασα ότι έχασα τα μωρά μου. Ξέχασα ότι αυτά τα δύο μικρά έμβρυα δεν ήταν πια μέσα μου. Ένιωσα την αδρεναλίνη να κυλάει στο σώμα μου και ένιωσα σωματικά εξαντλημένη.

Η εξάντληση μου έδωσε τη δυνατότητα να κοιμηθώ, για πρώτη φορά μετά από χρόνια. Η πιο αξιοσημείωτη διαφορά ήταν όταν ο σύζυγός μου γύρισε προς το μέρος μου και μου είπε: « Φαίνεσαι ανανεωμένη, δεν έχω δει αυτό το βλέμμα σου για πολύ καιρό ».

Έτσι τώρα, για μια ώρα κάθε μέρα ξεχνάω. Και για την επόμενη εξωσωματική νιώθω πιο προετοιμασμένη.

Πηγή:resolve.org