Γράμμα στις γυναίκες που περιμένουν να γιορτάσουν την Ημέρα της Μητέρας

Η Kelly και ο σύζυγός της προσπαθούν να αποκτήσουν παιδί εδώ και σχεδόν τρεισήμισι χρόνια. Μετά από πολλές προσπάθειες (οκτώ γύρους εξωσωματικής, τέσσερις υστεροσκοπήσεις, δύο ωοληψίες, μία σοβαρή χειρουργική επέμβαση, μία αποβολή), έγραψε αυτό το γράμμα για όλες τις γυναίκες που περιμένουν να γίνουν μητέρες και που μπορεί να αισθάνονται μόνες τη γιορτή της Μητέρας.

«Είναι η εποχή που οι διαφημίσεις για την Ημέρα της Μητέρας αρχίζουν να εμφανίζονται παντού – «Πώς να γιορτάσετε τη μαμά», «Τι θέλουν πραγματικά οι μαμάδες για τη γιορτή της μητέρας» και πολλά άλλα. Πριν θελήσω να κάνω παιδιά, αυτές οι διαφημίσεις μου ήταν αδιάφορες. Όμως, το 2018, όταν αποφασίσαμε ότι ήμασταν έτοιμοι να δημιουργήσουμε τη δική μας οικογένεια, εκείνη η μέρα άρχισε (και συνεχίζει) να αποτελεί μια υπενθύμιση για το μόνο πράγμα που δεν είμαι: μαμά.

Αναμφίβολα, η γιορτή της Μητέρας δεν είναι μια εύκολη μέρα για πολλές. Είτε έχετε χάσει τη μητέρα σας είτε είστε μαμά που θρηνεί το παιδί σας, αυτή είναι μια μέρα για την οποία πολλές πρέπει να προετοιμαστούν ψυχικά.

Συγκεκριμένα, αυτό το γράμμα είναι για τις γυναίκες «Mama's In-the-Waiting» όπως μου αρέσει να τις αποκαλώ. Όσες σαν εμένα, παλεύουν να γίνουν μητέρες για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Λοιπόν, κυρίες, εδώ είμαστε. Είναι η Κυριακή του Μαΐου που χαμογελάς για τη μαμά σου αλλά σιωπηλά θρηνείς.

Είναι σχεδόν αδύνατο να μην αξιολογήσετε τη δική σας ζωή αυτή την ημέρα. Για μένα, τα τελευταία τρία χρόνια ήταν μέρες προβληματισμού. Θα είναι επιτέλους η σειρά μας του χρόνου να γιορτάσουμε οικογενειακώς; Γιατί σε εμάς;

Ξυπνάτε αυτό το πρωί, χωρίς παιδιά, συνειδητοποιώντας ότι άλλος ένας χρόνος πέρασε. Η ζωή μοιάζει σαν να σας έχει προσπεράσει αφήνοντάς σας μέσα στη σκόνη.

Είναι το είδος της ακατέργαστης στενοχώριας που δεν θα ευχόμουν σε κανέναν. Είναι η αίσθηση ότι ο κόσμος συνεχίζει να περιστρέφεται και να περιστρέφεται καθώς είστε δεμένες, αναγκασμένες να κάθεστε εκεί και να παρακολουθείτε τα πάντα και όλους όσους αγαπάτε, να περνούν. Η ζωή φαίνεται να προχωρά για όλους τους άλλους αλλά όχι για εσάς.

Και μετά το σπαραγμό και τα δάκρυα, έρχονται οι ενοχές. Έχω τη μητέρα μου στο πλευρό μου και είναι υγιής. Δεν έχω απλώς μια καλή αλλά μια υπέροχη ζωή. “ Η ζωή είναι μικρή, πρέπει να την απολαύσω”, λέω στον εαυτό μου. Αλλά όταν το μόνο πράγμα για το οποίο ζείτε, αναπνέετε και παλεύετε μέρα με τη μέρα φαντάζει τόσο μακρινό, είναι δύσκολο μερικές φορές να βλέπετε τη θετική πλευρά των πραγμάτων.

Σίγουρα, κάποιες μέρες είναι πιο εύκολες από άλλες. Ο μισός κόσμος δεν ξέρει καν ότι δίνετε αυτή την καθημερινή μάχη. «Είσαι τόσο δυνατή» λένε οι άνθρωποι που γνωρίζουν. Και μερικές μέρες το πιστεύετε κι εσείς. Άλλες μέρες, σέρνεστε στο κρεβάτι κλαίγοντας, αναρωτιέστε τι συμβαίνει με εσάς και γιατί να το περνάτε όλο αυτό.

Τα λέω όλα αυτά για να μην στεναχωρηθεί κανένας για μένα. Όταν λέω ότι έχω μια υπέροχη ζωή, το εννοώ. Είμαι πέρα ​​για πέρα ​​ευλογημένη.

Το λέω για εκείνες που πίστευαν ότι η προσπάθεια να κάνουν ένα μωρό θα ήταν «διασκεδαστικό», σε εκείνες που πενθούν μια αποβολή, σε εκείνες που αντιμετωπίζουν δευτερογενή υπογονιμότητα, σε εκείνες που παλεύουν για το πρώτο τους παιδί μέσω εξωσωματικής γονιμοποίησης, σε εκείνες που θρηνούν χωρίς να μπορούν να κυοφορήσουν ένα παιδί, σε εκείνες που απλώς προσπαθούν να αντέξουν.

Το λέω αυτό σε όλες όσες περνούν δύσκολα αυτή τη γιορτή της Μητέρας. Δεν είστε μόνες.

Βλέπω και αναγνωρίζω ότι ο αγώνας για να γίνετε μαμά είναι καθημερινός. Αντέχετε knockdown μετά από knockdown, ελπίζοντας ότι αυτός είναι ο «τελικός γύρος».

Είτε θρηνείτε με πόνο καρδιάς είτε ελπίζετε για αυτό που τόσο θέλετε – ελπίζω να γνωρίζετε ότι την Κυριακή, 14 Μαΐου, και αναμφίβολα, κάθε Γιορτή της Μητέρας για το υπόλοιπο της ζωής μου – εγώ σας βλέπω, σας ακούω και σας αγαπώ.

Δεν είστε μόνες και είστε πολύ δυνατές, περισσότερο απ΄όσο πιστεύετε.

Με αγάπη,

Kelly»