Μαμά, κρατήσου για όλα εκείνα που έχεις και για όλα εκείνα που θα έρθουν

Κρατήσου...

Κρατήσου,
Στο χρόνο που έχει ήδη περάσει,
Στα μικροσκοπικά χέρια γύρω από το λαιμό σου,
Και στα ποδαράκια γύρω από τους γοφούς σου.
⠀
Κρατήσου,
Να ανησυχείς και να ελπίζεις με μια ανάσα,
Στα μικρά πράγματα που έχουν περάσει,
Και στις στιγμές του να είσαι ο κόσμος τους.
⠀
Κρατήσου,
Στο τι ήταν, τι είναι και τι θα μπορούσε να είναι,
Στα όρια των δύσκολων ημερών,
Και στην πιο εύκολη αγάπη που θα γνωρίσεις ποτέ.

⠀
Κρατήσου,
Στον σύντροφό σου και στους φίλους σου,
Τις φωτογραφίες και τα κουρελιασμένα παιχνίδια,
Στις αναμνήσεις που φοβάσαι ότι μπορεί να ξεχάσεις.
⠀
Κρατήσου,
Ακόμη και στις τόσες ενοχές,
Στο βαρύ φορτίο που σε ταρακουνάει μέχρι τα βάθη σου,
Και στις προσδοκίες για το τι «πρέπει» να είσαι.
⠀
Κρατήσου,
Στα λογικά σου,
Στα κομμάτια του πρώην εαυτού σου,
Και σε μια νέα εκδοχή σου, που έχει δύο μέρη.
⠀
Κρατήσου,
Στο νέο δέρμα και στα παλιά τζιν,
Στα μη ρεαλιστικά ιδανικά και τις πιέσεις,
Και στον πρώην προβληματισμό που δεν θα σε αφήσει να ξεφύγεις εύκολα.
⠀
Κρατήσου,
Σε αυτό που σε κάνει οικογένεια,
Σε αυτό που ξέρεις ότι πρέπει να δουλέψεις για τα παιδιά σου,
Και για τα θραύσματα της μητρότητας που δεν αξίζουν πολλά μπροστά σε όλα όσα θα ζήσεις.
⠀
Κρατήσου,
Για όλα τα πρώτα και όλα τα τελευταία,
Για τις στιγμές μαγείας στα εγκόσμια,
Για τον πόνο τόσο βαθιάς αγάπης.
⠀
Κρατήσου,
Από τα παιδιά σου,
Τον σύντροφό σου,
Και τον εαυτό σου, με αυτή τη σειρά.
⠀
Κρατήσου,
Σε αυτή την πολύ όμορφη σύνδεση,
Σε αυτό το φευγαλέο κεφάλαιο,
Και σε αυτή τη νέα ζωή που θα σε κάνει να θες να την κρατήσεις για πάντα.
⠀
Κρατήσου,
Τόσο απελπισμένα που να νιώθεις αδύναμη παντού,
Τόσο σφιχτά που οι αρθρώσεις σου να ασπρίζουν,
Τόσο ευάλωτα που θα νιώθει η καρδιά σου εκτεθειμένη.
⠀
Κρατήσου,
Και θα περάσει η μια μέρα.