Πώς μια μαμά γίνεται δυνατότερη μέσα στις αδύναμες στιγμές

Μήπως τρέχεις με τους λύκους, μαμά;

Πιστεύω ότι το κάνεις. Πιστεύω ότι υπάρχουν ιστορίες για εσένα.

Ιστορίες που δεν έχουν ειπωθεί ποτέ αλλά οι μαμάδες ξέρουν.

Πιστεύω ότι τρέχεις γρήγορα με τους λύκους. Κάνεις εκατομμύρια πράγματα μαζί, που σε μετέτρεψαν σε ένα άγριο τέρας που δεν γνώριζες ότι έχεις γίνει.

Κοίτα την αντανάκλασή σου. Δείχνει ένα τέρας αρμονικά πλασμένο. Ένα όμορφο πλάσμα.

Θα υπάρξουν ιστορίες για εσένα και για το πώς μεγάλωσες τα παιδιά σου χρησιμοποιώντας τα ένστικτά σου. Με όλους τους χτύπους της καρδιάς σου.

Σκαρφάλωσες και πέρασες δύσκολες μέρες και νύχτες. Με τόση δύναμη, που κόντεψε να σε σπάσει. Όμως παρ' όλα τα κουρασμένα δάκρυα ήσουν πάντα ξύπνια την αυγή για αυτά.

Ιστορίες θα ειπωθούν για πώς έγινες δυνατότερη μέσα στις αδύναμες στιγμές. Σε ακούμε να ουρλιάζεις στο φεγγάρι τις μοναχικές νύχτες σου και υπάρχουν κι άλλα ουρλιαχτά που αντηχούν μαζί σου.

Αυτή η αγέλη είναι δυνατή. Είναι φτιαγμένη από μητέρες. Η αγάπη μας για τα παιδιά μας, μας δένει.

Μπορεί να μην μας βλέπεις συχνά. Κρυβόμαστε στο δάσος. Αλλά πάντα θα δεις τα χνάρια μας στο χιόνι.

Μιλούν για εμάς τις μητέρες που ταξιδεύουμε μακριά για να φτάσουμε εκεί που είμαστε. Μέσα από πολλές καταιγίδες και τις πρώιμες ηλιαχτίδες. Είμαστε τα αδυσώπητα πλάσματα.

Για εκείνα τραγουδάμε τα άγρια τραγούδια μας και ποτέ δεν σταματάμε να ουρλιάζουμε!

_{πηγή: Celina Gauthier}