Δεν ξέρεις αν είμαι καλή μαμά ή όχι, γι΄αυτό σε παρακαλώ μη με κρίνεις
« Μην με κρίνεις» : H Ashley Wehrli θίγει μέσα από το κείμενό της ένα θέμα που αφορά όλους μας, είτε είμαστε γονείς είτε όχι.
Αν υπάρχει κάτι που δεν μου αρέσει από τότε που έγινα μητέρα, είναι να με κρίνουν.
Δεν μου αρέσει να με κρίνει η μητέρα μου, οι φίλοι μου και σίγουρα δεν μου αρέσει να με κρίνουν άνθρωποι που δεν με γνωρίζουν καν.
'Εχω κάνει εκτενείς μελέτες για την ανθρώπινη ψυχολογία και συμπεριφορά οπότε καταλαβαίνω ότι η κριτική είναι μέρος της ανθρώπινης φύσης.
Ωστόσο, αυτό με το οποίο δεν είμαι "εντάξει" είναι να με κρίνουν ως μητέρα και μάλιστα με αυστηρότητα χωρίς να έχουν ιδέα ποια είμαι και τι κάνω.
Ως άτομο, δεν μου αρέσουν οι συγκρούσεις, ούτε οι λογομαχίες και φυσικά δεν μου αρέσει να τσακώνομαι.
Ίσως γι' αυτό επιλέγω να γράψω όσα με ενοχλούν γιατί δεν θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση μαζί τους. Πείτε με «δειλή» ή «αδύναμη», όμως με αυτό τον τρόπο διατηρώ την ψυχική μου υγεία.
Ο κίνδυνος που υπάρχει όταν κρίνετε κάποιον που δεν γνωρίζετε, είναι ότι μπορεί να φανείτε αδαής αφού δεν ξέρετε το λόγο που ένας γονιός έκανε μια συγκεκριμένη επιλογή.
Μπορώ να επικαλεστώ πολλά παραδείγματα θα αναφερθώ όμως στη δική μου εμπειρία.
Μόλις είχα γίνει μέλος στα social media μιας ομάδας μαμάδων και έπρεπε να συμπληρώσω μια φόρμα σχετικά με ορισμένες πρακτικές που εφαρμόζω στο παιδί μου.
Μία από τις απαντήσεις μου ήταν η προπόνηση ύπνου (sleep-trained). Στην πορεία κατάλαβα ότι ήταν το μεγαλύτερο λάθος που θα μπορούσα να κάνω.
Άγνωστες γυναίκες που δεν με ήξεραν παρά μόνο μέσα από το Facebook και μόνο ως όνομα, με έκαναν να νιώσω σαν τη χειρότερη μητέρα στον κόσμο.
Δεν στάθηκαν στο πόσο ταλαιπωρήθηκα με τον ύπνο του μωρού, ότι είχα παραισθήσεις από την αυπνία, ότι αποκοιμιόμουν όρθια καθώς το είχα στην αγκαλιά μου. Δεν με ρώτησαν τίποτα, απλά υπέθεσαν ότι άφηνα την κόρη μου στο κρεβάτι και την αγνοούσα τη νύχτα προκειμένου να κοιμηθώ εγώ.
Ναι, ξέρω ότι το να σε κρίνουν είναι μέρος της ζωής όμως υπάρχουν κι όρια ειδικά όταν σε επικρίνουν δημόσια χωρίς να σε ξέρουν.
Σε κάτι τέτοιες στιγμές υπάρχει ένα πράγμα που προσπαθώ πάντα να λέω στον εαυτό μου . Ότι αυτό το άτομο δεν έκανε τα παιδιά μαζί μου, δεν πληρώνει το νοίκι μου και δεν ξυπνάει μαζί τους όταν σηκώνονται το βράδυ, οπότε η γνώμη του δεν έχει σημασία για μένα.
Λέει όμως πολλά περισσότερα για το ίδιο το άτομο και τον χαρακτήρα του.