Όχι, δεν μπορείς να αγγίξεις το παιδί μου χωρίς την άδειά μου

Έφευγα από ένα εστιατόριο τις προάλλες μετά το πρωινό με την οικογένειά μου, κρατώντας το μωρό μου που κοιμόταν στην αγκαλιά μου ενώ το κεφάλι του ακουμπούσε στο στήθος μου. Καθώς ετοιμαζόμουν να βγω από την πόρτα, μια γυναίκα σχολίασε πόσο αξιολάτρευτος ήταν και μετά άπλωσε το χέρι της και του χάιδεψε τα μαλλιά. Αν και ήθελα να της φωνάξω με όλο μου το είναι, τραβήχτηκα γρήγορα και είπα σταθερά: «Σε παρακαλώ μην αγγίζεις το μωρό».

Η κυρία σταμάτησε και κοίταξε ξαφνιασμένη και μπερδεμένη για μια στιγμή, αλλά μετά συνέχισε τη συζήτηση για το πώς θαύμαζε το γεμάτο μαλλιά κεφάλι του και πόσο αγαπητός πρέπει να είναι. Την ευχαρίστησα ευγενικά και βγήκα από το εστιατόριο, ταραγμένη από αυτή την εμπειρία που μόλις είχα ζήσει εκείνη τη στιγμή. Η οικογένειά μου με συνεχάρει πόσο γρήγορα μπήκα στη λειτουργία "μαμά αρκούδα", και επαίνεσα τον εαυτό μου επίσης για τα γρήγορα αντανακλαστικά μου.

Αυτό δεν συνέβαινε όμως τους πρώτους μήνες της μητρότητας. Όταν έβγαζα τον γιο μου έξω τις πρώτες μέρες, δεν έλεγα τίποτα. Δεν ήθελα να γίνω υπερπροστατευτική μαμά. Μέχρι που άρχισα να συνειδητοποιώ ότι σε αυτό το στάδιο, ενώ το παιδί μου δεν μπορεί να μιλήσει ή να πάρει αποφάσεις μόνο του, χρειάζεται να είμαι αυτή η υπερπροστατευτική μαμά. Αυτός ο γονέας που θα μιλήσει για εκείνο όταν οι άνθρωποι εισβάλλουν στον προσωπικό του χώρο και αυτός ο γονέας που θα του μάθει ότι έχει το δικαίωμα να επιλέξει πώς θέλει (ή δεν θέλει) να αλληλοεπιδρά με άλλους, ειδικά με εντελώς αγνώστους.

Τα μωρά είναι αξιολάτρευτα ναι... δεν αποτελούν όμως δημόσια περιουσία...

Η ιδέα ότι ο καθένας μπορεί απλώς να πάει σε ένα μωρό και να το αγγίξει ή να το πάρει χωρίς να ρωτήσει πρώτα τον γονιό είναι εξωφρενική. Και είναι μια επικίνδυνη πράξη να διδάσκεις στα παιδιά ότι είναι εντάξει να τα αγγίζουν οι άνθρωποι χωρίς τη συγκατάθεσή τους. Αυτό δεν είναι μόνο δικό μου πρόβλημα. Είναι καθολικό.

Τα μωρά -όσο αξιολάτρευτα κι αν είναι- δεν είναι δημόσια περιουσία. Δεν εκτίθενται για να τα «χαϊδεύουν» ξένοι. Από τη στιγμή που δημιουργείται ένα μωρό, οι άνθρωποι φαίνεται να έχουν αυτή την ιδέα ότι δικαιούνται να βρίσκονται στο χώρο αυτού του παιδιού. Πηγαίνουν δημόσια σε μια έγκυο γυναίκα και της τρίβουν την κοιλιά. Πηγαίνουν σε μια γυναίκα που κρατά ένα παιδί και αγγίζουν το πρόσωπο αυτού του παιδιού, τα μαλλάκια του ή τα ποδαράκια του σαν να υπάρχει μια ανοιχτή πρόσκληση που τους προκαλεί να το κάνουν. Αλλά δεν υπάρχει.

Και να, λοιπόν, που τώρα απλά φωνάζω δυνατά για να με ακούσουν όλοι: Σταματήστε να αγγίζετε μωρά χωρίς τη συγκατάθεση των γονιών τους.

Γιατί… υπάρχουν μικρόβια! Και επίσης, επειδή το είπα. Και ως γονιός του παιδιού μου, έχω το δικαίωμα να θέσω αυτά τα όρια μέχρι να μπορέσει να τα θέσει το ίδιο για τον εαυτό του.

Επιπλέον θα προσθέσω ότι επειδή δεν ξέρω πού ήταν τα χέρια σας πριν και θα έπρεπε να γνωρίζετε μέχρι τώρα ότι τα μωρά είναι μικρά και ευάλωτα όντα. Δεν μπορείτε με το "έτσι θέλω" να εισβάλετε στον προσωπικό χώρο οποιουδήποτε. Αν και σίγουρα δεν θέλω τα βρόμικα και γεμάτα μικρόβια χέρια σας που ήταν "ένας θεός ξέρει πού" να πιάνετε τα μικροσκοπικά δάχτυλα που βάζει το μωρό μου στο στόμα του πολλές φορές την ημέρα. Επίσης δεν θέλω να το αγγίξετε ξανά.

Και δεν πρέπει να ενισχύσω αυτή μου την απόφαση με τη δικαιολογία ότι βρισκόμαστε στη μέση μιας πανδημίας και ότι οι ανησυχίες για την υγεία είναι πάρα πολλές. Σίγουρα, είναι. Αλλά ακόμα κι αν οι συνθήκες ήταν διαφορετικές, η απόφασή μου θα παρέμενε σταθερή.

Το να μην επιτρέπω στους ανθρώπους να αγγίζουν το μωρό μου χωρίς άδεια είναι σημαντικό για μένα γιατί είναι μια πρακτική να διδάξω στο παιδί μου τη συναίνεση και την αυτονομία πάνω στο σώμα του. Και αυτό το μάθημα θα πάει πολύ πέρα ​​από αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή. Με κακοποίησαν σεξουαλικά ως παιδί. Μεγαλώνοντας —και πριν καν γίνω μητέρα— είπα στον εαυτό μου ότι δεν ήθελα τα παιδιά μου να ζήσουν κάτι τέτοιο. Πιστεύω λοιπόν ότι είναι πολύ σημαντικό να αρχίσω να διδάσκω το παιδί μου τώρα, από νεαρή ηλικία, τα πάντα γύρω από τη συναίνεση, ώστε να καταλάβει ότι δεν χρειάζεται να επιτρέψει σε κάποιον να το αγγίξει ή να αλληλοεπιδράσει μαζί του με τρόπο που νιώθει άβολα ή με έναν τρόπο που ξέρει ότι είναι λάθος και το κάνει να νιώθει άσχημα.

Περιμένω επίσης την ίδια κατανόηση από τα μέλη της οικογένειας σε μεγάλες συγκεντρώσεις που κάνουμε και που πρόκειται να κάνουμε. Δεν μου αρέσει να περνάνε, να χαϊδεύουν και να αγκαλιάζουν το παιδί μου. Αν τον αφήσω με ένα άτομο ενώ βγαίνω από το δωμάτιο, περιμένω ότι το ίδιο άτομο θα είναι εκείνο που θα το κρατάει όταν επιστρέψω. Και αυτό είναι κάτι που έπρεπε να κάνω από την αρχή της μητρότητας. Όχι, δεν είναι αγένεια. Ονομάζεται, όρια!

Γιατί το παιδί μου έχει το δικαίωμα να λέει όχι. Αλλά μέχρι να φτάσει στην ηλικία να το λέει λεκτικά για τον εαυτό του, εγώ ή ο πατέρας του θα πάρουμε αυτήν την απόφαση για εκείνο. Και αυτή τη στιγμή, λέμε μην αγγίξετε το μωρό χωρίς την άδειά μας. Και αν ρωτήσετε και αποφασίσουμε να πούμε όχι, σεβαστείτε την απόφασή μας.

Αν λοιπόν αποτραβηχτώ όταν πάτε να αγγίξετε το μωρό μου, καταλάβετε ότι δεν είμαι κακιά Θέτω τα θεμέλια για ένα πολύτιμο μάθημα ζωής που θα μάθει το παιδί μου καθώς μεγαλώνει.

Η γλυκύτητα του και τα παχουλά μάγουλά του μπορεί να σας δελεάζουν για να το "τσιμπήσετε" ή να το αγγίξετε, αλλά δεν επιτρέπεται να το κάνετε. Δεν λέω ότι δεν εκτιμούμε τα σχόλια και τον θαυμασμό σας για το μωρό μας. Μπορείτε να λέτε, όσα γλυκά λόγια θέλετε. Αλλά αν δεν σας δώσουμε την άδεια, αυτά τα σχόλια θα πρέπει να παραμείνουν ακριβώς ως σχόλια. Δεν θέλω να αγγίξετε το μωρό μου στα μάγουλά του ή να στο μυτάκι του. Ούτε να ανακατέψετε τα πολλά μαλλιά του.

Μπορεί να σας φαίνεται μικρό ή αγενές, αλλά για εμάς είναι μεγάλη υπόθεση.

Ακόμα κι αν είναι το πιο χαριτωμένο μωράκι που έχετε δει ποτέ. Μην το αγγίζετε. Ακόμα κι αν σας χαμογελάσει. Μην αγγίξετε το μωρό. Ακόμα κι αν περνάτε μια δύσκολη μέρα και πιστεύετε ότι αυτό το αξιολάτρευτο ανθρωπάκι μπορεί να σας φτιάξει τη διάθεση. Μην αγγίξετε το μωρό. Απλά μην το αγγίξετε.

Ζητήστε πρώτα από τη μητέρα ή τον πατέρα την άδειά τους. Όχι όσο το αγγίζετε το μωρό, ούτε αν το έχετε αγγίξει ήδη. Ζητήστε την άδειά τους, πριν.

Γιατί αυτό δείχνει ότι σέβεστε τον χώρο τους.

^{πηγή: mother.ly / Emily Glover}