Μητρότητα και τελειομανία δεν πάνε μαζί

Ή για το πώς το να είσαι γονιός και τελειομανής ταυτόχρονα μπορεί να σου καταναλώσει τόση ενέργεια που να νιώθεις ότι δεν έχεις άλλη.

Πριν γίνω μητέρα, ήμουν τελειομανής σε πολλές πτυχές της ζωής μου.

Σταδιακά προσπαθώ να αποβάλω αυτό μου το χαρακτηριστικό. Αλλά πάντα θα κουβαλάω κάποια τέτοια στοιχεία. Από μόνο του αυτό το κάνει όλο αυτό πιο δύσκολο από ότι ήδη είναι .

Και πραγματικά δεν αποτελεί έκπληξη, έτσι δεν είναι. Η τελειομανία απαιτεί από εμάς να είμαστε τέλειοι. Το είσαι γονιός από την άλλη απαιτεί να αγκαλιάσεις την ατέλεια.

Αυτές οι δύο συνθήκες δεν μπορούν να συνυπάρξουν.

Αλλά το να το ξέρεις αυτό, δεν σημαίνει ότι γίνεται πιο εύκολο, έτσι δεν είναι; Είναι δύσκολο το να υπάρχουν τόσα πολλά πράγματα που σε νευριάζουν.

Να σε νευριάζει η ακαταστασία, ο θόρυβος, κάτι που έχει μείνει στη μέση.

Να σε νευριάζουν οι μη-τέλειες στιγμές της μητρότητας.

Να σε νευριάζει αυτή η ενοχή που προέρχεται από την ανυπέρβλητη αγάπη προς τα παιδιά σου, η οποία είναι τόσο μεγάλη που θέλεις να αγκαλιάσεις κάθε κομμάτι της, αλλά ακόμα να δυσκολεύεσαι με κάποια από αυτά.

Και ξέρω πώς πάει.

Θέλεις να το αφήσεις πίσω σου.

Θέλεις να είσαι παρούσα στην καθημερινότητα των παιδιών σου, και όχι έρμαιο της ανάγκης σου για τελειότητα.

Η τελειότητα δεν μετράει για τα παιδιά σου.

Και ξέρεις, κανονικά δεν θα έπρεπε να μετράει ούτε για εσένα γιατί η ακατάστατη, χαοτική και μη-τέλεια ζωής σου είναι το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο τώρα και δεν θα το άλλαζες με τίποτα στον κόσμο.

Βέβαια, κάποιες μέρες νιώθεις ότι μετράει.

Ο τελειομανής εαυτός σου βαστάει γερά μέσα σου. Ακόμα και όταν αυτές οι μικροσκοπικές καρδιές κρατούνται από εσένα σφιχτά. Και είναι δύσκολο.

Εάν λοιπόν νιώθετε κάποια ταύτιση με αυτό, δεν είστε μόνες.

Είμαι εδώ, προσπαθώντας να κάνω το καλύτερο δυνατό για να αγκαλιάσω όλη την ατέλεια. Ίσως πάντα έτσι να ήταν. Αλλά η μητρότητα ήταν ο καταλυτικός παράγοντας που με έβαλε προς τη σωστή κατεύθυνση.

Ανάρτηση μαμάς στο Instagram