«Μαμά, είσαι κακιά!» - Μια μαμά εξομολογείται

«Μαμά, είσαι τόσο άδικη!» «Είσαι κακιά μαμά.» «Μαμά, με ντρoπιάζεις!»"

Σας ακούγονται γνωστές αυτές οι φράσεις. Ως μαμά 4 παιδιών σχολικής ηλικίας, τα έχω ακούσει όλα. Έχω ακούσει να με φωνάζουν "άδικη" τις περισσότερες φορές. Μου έχουν πει ότι είμαι η πιο κακιά μαμά στον κόσμο. Έχω δεχτεί βλέμματα με νεύρα και νοήματα με νεύρα ως απάντηση σε ερωτήσεις που κάνω.

Έχω ντροπιάσει τα παιδιά μου αγκαλιάζοντάς τα μπροστά στους φίλους τους στο σχολείο και δεν ντρέπομαι γι' αυτό. Έχω φύγει από σπίτια που είχαμε πάει για να παίξουν, εξαιτίας της συμπεριφοράς τους. Έχω φύγει από παιδικά γενέθλια επειδή το παιδί μου γκρίνιαζε και έδειχνε ασέβεια. Παίρνω αποφάσεις για το καλό των παιδιών μου. Ωστόσο, αυτό περιστασιακά σημαίνει ότι είμαι η μαμά που λέει "όχι" όταν οι άλλοι γονείς λένε "ναι". Αυτό με κάνει άδικη και κακιά; Ίσως αλλά εγώ μπορώ να ζήσω με αυτό.

Η μητρότητα είναι δύσκολη ακόμη και τις καλύτερες μέρες.

Η μητρότητα είναι δύσκολη ακόμη και τις καλύτερες μέρες. Ειδικά είναι πιο δύσκολο τις μέρες που το παιδί σου λέει ότι είσαι άδικη, κακή ή ντροπιαστική. Η Γκλένον Ντόιλ πολύ σοφά είχε πει: "Το να είσαι άνθρωπος δεν είναι δύσκολο επειδή το κάνεις λάθος, είναι δύσκολο επειδή το κάνεις σωστά". Πιστεύω ότι τα λόγια της ταιριάζουν και στη μητρότητα επίσης. Η μητρότητα είναι δύσκολη, ακόμη και όταν ξέρεις ότι παίρνεις τις σωστές αποφάσεις για το παιδί σου.

Αυτά τα περιστασιακά σχόλια των παιδιών για το πόσο κακιά ή άδικη μπορεί να είναι η μαμά, πληγώνουν. Όσο σκληρό και αν είναι, προσπαθώ να παίρνω τα λόγια τους στα σοβαρά. Γιατί; Γιατί μπορώ να διαχειριστώ το "άδικη", "κακιά" και "ντροπιαστική" μαμά, απλά επειδή ξέρω ότι κάνω τα πάντα για να μεγαλώσω τέσσερα σεβαστικά, ευγενικά και υγιή μικρά παιδιά. Ξέρω ότι δεν θα μπορούν να με κατηγορήσουν ποτέ ότι υπήρξα εγωίστρια. Ξέρω ότι ποτέ δεν θα αναρωτηθούν αν τα αγαπώ ή όχι αρκετά.

Τα παιδιά μου μπορεί να μην βλέπουν το σήμερα ή ακόμη και το αύριο, αλλά ελπίζω μια μέρα να καταλάβουν γιατί παίρνω συγκεκριμένες αποφάσεις.

Η αγάπη δεν ισοδυναμεί πάντα με ευτυχία.

Συχνά λέω στα παιδιά μου ότι τα αγαπώ περισσότερο από οτιδήποτε άλλο στον κόσμο. Ωστόσο, με το να τους δίνω ανιδιοτελή αγάπη δεν σημαίνει ότι δεν μπορώ να διαφωνώ μαζί τους. Η αγάπη δεν ισοδυναμεί πάντα με ευτυχία. Με το να ενδίδουμε σε κάθε απαίτηση των παιδιών μας δεν θα φέρει σε κανέναν ευτυχία μακροπρόθεσμα.

Ως μαμάδες χρειάζεται να εμπιστευτούμε την κρίση μας. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει ότι πρέπει να απογοητεύσουμε τα παιδιά μας.

Ως μαμάδες, προσπαθούμε να είμαστε το θετικό πρότυπο για εκείνα και ο οδηγός τους. Είμαστε πιστοί υποστηρικτές και ενθουσιασμένες μαζορέτες για τα παιδιά μας. Τα διδάσκουμε τρόπους, σεβασμό, ηθικές αξίες, υπευθυνότητα και αμέτρητα άλλα πράγματα. Ο ρόλος της μητέρας είναι περιεκτικός και όλες κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Ως μαμάδες, λοιπόν, πρέπει να είμαστε σίγουρες για τις επιλογές που κάνουμε για τα παιδιά μας.

Η γονεϊκότητα είναι προνόμιο, αλλά για πολλές μητέρες αυτό το προνόμιο έρχεται με αμφιβολίες και ενοχή όταν τα παιδιά συγκρούονται με τις επιλογές μας. Για παράδειγμα, το παιδί σας διαμαρτύρεται για το φαγητό που μαγειρέψατε; Μήπως πιστεύει ότι είστε άδικη επειδή λέτε "όχι" ή περιορίζετε ένα συγκεκριμένο φαγητό, ειδικά όταν άλλα παιδιά έχουν κάτι πιο νόστιμο στο ταπεράκι τους; Πολλοί γονείς παλεύουν να ισορροπήσουν ανάμεσα στο να μεγαλώσουν ένα υγιές παιδί και να ευχαριστήσουν το παιδί τους. Εάν ξέρετε ότι έχετε πάρει την καλύτερη απόφαση για το παιδί σας, επιμείνετε σε αυτή. Οπότε βάλτε τα πράσινα λαχανικά στο πιάτο του ακόμη και αν αυτό σας κάνει άδικη.

Δεν πιστεύω ότι υπάρχει μητέρα που απολαμβάνει να υπενθυμίζει στα παιδιά της να τελειώσουν τις εργασίες τους, να κάνουν πρόβα το μουσικό όργανο που διάλεξαν ή να κάνουν τις δουλειές στο σπίτι. Το ίδιο ισχύει και στην περίπτωση των παιδιών. Σε κανένα παιδί δεν αρέσει να ακούει αυτές τις υπενθυμίσεις. Οπότε γιατί γκρινιάζουμε και κάνουμε αυτές τις υπενθυμίσεις;

Δεν το κάνουμε επειδή θέλουμε να είμαστε κακές ή άδικες. Το κάνουμε γιατί θέλουμε τα παιδιά μας να κατανοήσουν τη σπουδαιότητα της ευθύνης. Θέλουμε τα παιδιά μας να πετύχουν, ώστε να τα ενθαρρύνουμε να τηρήσουν τις υποσχέσεις τους. Τους διδάσκουμε υπευθυνότητα και σεβασμό για τους άλλους (για παράδειγμα τους δασκάλους τους) υπενθυμίζοντάς τους τις εργασίες τους και την ώρα του φροντιστηρίου τους. Δεν θα προτιμούσατε να είστε «άδικες» και να ακούτε παράπονα παρά να μετανιώνετε που δεν βοηθήσατε τα παιδιά σας να μάθουν τι σημαίνει υπευθυνότητα και σεβασμός;

Η διαχείριση κοινωνικών υποχρεώσεων και των θεμάτων που έχουν να κάνουν με τη φιλία μπορεί επίσης να είναι μια πρόκληση για εμάς και συχνά μας κάνει να αμφιβάλλουμε αν κάναμε τη σωστή επιλογή. Εμπιστευτείτε την επιλογή σας. Μπορείτε να αρνηθείτε την πρόσκληση μιας άλλης μαμάς να πάτε στο σπίτι της για να παίξουν τα παιδιά σας, αν το παιδί που σας προσκαλεί έχει αρνητική επιρροή στο δικό σας παιδί. Αν και το παιδί σας μπορεί να αισθάνεται ότι η απόφασή σας είναι άδικη, το βοηθάτε να αναζητήσει φίλους θετικούς, υποστηρικτικούς και ευγενικούς. Λέγοντας όχι, καθοδηγείτε το παιδί σας να αναπτύξει φιλίες που βασίζονται στον σεβασμό.

Εξισορροπώντας τις απαιτήσεις των αθλητικών του δραστηριοτήτων μπορεί να σας επηρεάσει. Μπορείτε να πείτε όχι σε μια ακόμη δραστηριότητα, επειδή γνωρίζετε ότι η δέσμευση στις προπονήσεις, τους αγώνες και τις πρόβες (για να μην πούμε η οδήγηση) θα επιβαρύνει την οικογένειά σας. Μπορούν να κάνουν κάτι που θέλουν κάποια άλλη στιγμή. Το να λέτε όχι στην επιπλέον δραστηριότητα μπορεί να φαίνεται άδικο για το παιδί σας, αλλά κάνετε μια σοφή επιλογή για την οικογένειά σας.

Είτε πρόκειται για τα ρούχα που θα αγοράσουν, το χρόνο χρήσης ηλεκτρονικών συσκευών, το junk food ή τους φίλους τους, τα παιδιά πάντα θα διαφωνούν μαζί μας για τα όρια που βάζουμε. Ωστόσο η οριοθέτηση είναι σημαντική στη γονεϊκότητα. Αν και κάποιοι γονείς μπορεί να διαφωνήσουν μαζί μου, ο ρόλος μου ως μαμά είναι να είμαι γονιός. Δεν είναι να είμαι ο καλύτερος φίλος του παιδιού μου. Όταν τα παιδιά μου μεγαλώσουν, ελπίζω να με θεωρήσουν φίλη και μητέρα μαζί, αλλά προς το παρόν, προτεραιότητά μου είναι να είμαι γονιός για τα τέσσερα παιδιά μου. Εάν δεν υπάρξει διαχωρισμός μεταξύ του γονιού και του φίλου, είναι δύσκολο να επιβληθούν τα όρια και ο σεβασμός ως προς τους γονείς μπορεί να μειωθεί.

Η μητρότητα τεστάρει τα όριά μας καθημερινά, αλλά επίσης μας δίνει ώθηση να ανθίσουμε με τρόπο που δεν φανταζόμασταν. Ό,τι φαίνεται άδικο, ντροπιαστικό ή κακό στα μάτια του παιδιού σας, είναι συνήθως μια πράξη γονεϊκότητας στα δικά σας μάτια. Ως μητέρες, πρέπει να εμπιστευόμαστε την κρίση μας—ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι απογοητεύσουμε τα παιδιά μας.

Προς όλες τις όμορφες, γενναίες, εξουθενωμένες και αφοσιωμένες μητέρες, συνεχίστε να βαδίζετε στο μονοπάτι που χαράξατε, μεγαλώνοντας τα παιδιά σας όσο καλύτερα μπορείτε κάθε μέρα. Ως μαμά τους, ξέρετε καλύτερα από τον καθένα τι είναι καλύτερο για εκείνα.

^{Με πληροφορίες από: mother.ly}