Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα παιδιά αλλά μου λείπουν μερικά μικρά πράγματα
Τι είναι εκείνο που μπορεί να αναπολεί μια γυναίκα πριν γίνει μαμά; Μικρά, καθημερινά πράγματα, που πλέον δεν είναι δεδομένα.
Υπάρχουν στιγμές που προσπαθώ να θυμηθώ πώς ήταν η ζωή μου πριν αποκτήσω παιδιά.
Και μου είναι τόσο δύσκολο μερικές φορές.
Παρόλο που είμαι μαμά μόνο 7 χρόνια, πραγματικά απορώ γιατί δυσκολεύομαι τόσο.
Φυσικά, δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς τα παιδιά μου αλλά μου λείπει η «προηγούμενη» ζωή μου.
Κάθε φορά που το διαπιστώνω αυτό αισθάνομαι ένοχη...
Ζούμε σε έναν κόσμο όπου αν μια μητέρα δεν είναι χαρούμενη που είναι μαμά, θεωρείται «αχάριστη».
Θέλω λοιπόν να πω σε όλες τις μαμάδες εκεί έξω ότι είναι φυσιολογικό να σου λείπει αυτό που ήσουν πριν κάνεις παιδιά.
Επίσης, δεν είναι μόνο οι μαμάδες που νιώθουν έτσι, καθώς συχνά κάνω αυτή τη συζήτηση με τον άντρα μου. Πριν κάνουμε παιδιά και μείνουμε σε αυτό το σπίτι με τα τρία υπνοδωμάτια, ζούσαμε σε ένα μικρό διαμέρισμα σε μια άλλη πόλη.
Δυσκολευόμαστε να θυμηθούμε πολλά πράγματα από εκείνη την περίοδο της ζωής μας. Μπορούμε να σκεφτούμε ορισμένες στιγμές, όπως τα ραντεβού μας μετά τη δουλειά, αλλά μόνο στιγμές.
Όμως, εκείνο που πραγματικά μου λείπει από την περίοδο πριν αποκτήσω παιδιά , είναι τα απλά, μικρά πράγματα. Όχι, δε μου λείπουν τα χρήματα, ούτε η δυνατότητα να ταξιδεύω όποτε θέλω…
Μου λείπουν ο στιγμές που αν χρειαζόταν να κάνουμε ψώνια, απλά μπαίναμε στο αυτοκίνητο και πηγαίναμε. Δεν χρειαζόμουν 20 λεπτά για να βάλω τα παιδιά στο αυτοκίνητο, να τα πάω στο κατάστημα τρέχοντας δεξιά και αριστερά, να τσακώνομαι για τα σνακ που δεν πρέπει να φάνε, ούτε να τα ηρεμήσω σε κάθε τσακωμό.
Μου λείπουν οι στιγμές που αν θέλαμε να δούμε μια ταινία, απλά πηγαίναμε σινεμά, για φαγητό, ή για ποτό.
Τώρα, θα πρέπει να προηγηθεί ολόκληρος προγραμματισμός προκειμένου να βρούμε τη μέρα που βολεύει όλους, συμπεριλαμβανομένου και των παππούδων που θα έρθουν για να κρατήσουν τα παιδιά…
Υποθέτω ότι αυτό που μου λείπει περισσότερο είναι απλώς η ελευθερία. Η ικανότητα να κάνω ό,τι θέλω, όταν το θέλω.
Αυτό είναι που μου λείπει περισσότερο.
Μου λείπουν και οι φίλοι μου. Όταν έγινα μαμά, κάθε φίλη που είχα (ειδικά αν δεν είχε παιδιά), απομακρύνθηκε. Το καταλαβαίνω, ήμασταν ξαφνικά σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας και είναι δύσκολο να ακολουθήσει η μία το πρόγραμμα της άλλης.
Ωστόσο, παρ’ όλα αυτά δεν θα γύριζα ποτέ τον χρόνο πίσω και δεν θα άλλαζα τα πράγματα. Δεν θα ήθελα ποτέ να επιστρέψω στη ζωή που είχα πριν.
Αγαπώ τα παιδιά μου και τα τρία.
Μαζί τους χτίζω αναμνήσεις που δεν θα αντάλλασσα ποτέ με τις αναμνήσεις που μετά βίας θυμάμαι τώρα.
Οι αναμνήσεις είναι ιδιαίτερες μόνο αν μένουν στο μυαλό σου και αν σήμαιναν κάτι για σένα.
Κι αυτές που έχω ήδη με τα παιδιά μου αλλά και όσες θα ακολουθήσουν, θα τις κουβαλάω μαζί μου για το υπόλοιπο της ζωής μου.
Πηγή: moms.com
