«Δεν πειράζει αν κλάψεις, μαμά»

Ένα κείμενο για τα πρώτα συναισθήματα, τις σκέψεις και τος φοβίες μίας νέας μητέρας. Ένα κείμενο που μας υπενθυμίζει ότι στο τέλος της ημέρας όλα θα πάνε καλά. Γιατί είμαστε δυνατές. Γιατί μπορούμε.

«Έχουν περάσει 9 μήνες μαμά

Και επιτέλους είμαστε τώρα εδώ.

Μαζί, με το δέρμα μου πάνω στο δέρμα σου.

Η ασφάλεια του χτύπου της καρδιάς σου είναι ακόμα τόσο κοντά.

Ήταν ένα μακρύ ταξίδι μαμά.

Έκανες τόσα πολλά για μένα.

Θυσίασες το σώμα σου, τον ύπνο σου, τα πάντα.

Όλα για να με μεγαλώσεις με ασφάλεια στην κοιλιά σου.

Δεν είναι όμως αυτό το τέλος, μαμά.

Είμαστε ακόμα μόνο στην αρχή.

Ακόμα χρειάζονται το κάθε σου κομμάτι.

Στο φως της ημέρας και στο σκοτάδι της νύχτας.

Είναι όλα τόσο μεγάλα εκεί έξω, μαμά.

Ακόμα δεν είμαι σίγουρη για τίποτα.

Αγαπώ το γεγονός ότι είσαι ακόμα τόσο κοντά μου.

Είσαι το δικό μου δίχτυ προστασίας.

Δεν μπορώ να περιγράψω αυτό που κάνεις μαμάς.

Είμαι μικρή και χρειάζομαι τόσα πολλά.

Κυρίως όμως, χρειάζομαι αγάπη και ασφάλεια.

Την αναπνοή σου, το δέρμα σου, το άγγιγμά σου.

Είναι πολλά αυτά για μένα τώρα, μαμά.

Όλα στον έξω κόσμο είναι τόσο καινούρια.

Οι μυρωδιές, τα πρόσωπα, οι ήχοι.

Το αγαπημένο μου πράγμα όμως είσαι εσύ.

Είναι κάτι ακόμα νέο για σένα μαμά, το ξέρω.

Όχι όμως και για εμένα.

Θυμήσου δεν σε ήξερα πιο πριν,

αλλά εσύ όπως είσαι τώρα είσαι τέλεια και αυτό μόνο βλέπω.

Κάποιες φορές δεν είναι εύκολο, μαμά

Το ξέρω ότι μπορεί να γίνει πολύ δύσκολο για εσένα.

Το τάισμα, η ανάρρωση μετά τον τοκετό,

κάθε τι καινούριο.

Δεν πειράζει αν κλάψεις κι εσύ, μαμά

Τα δάκρυα δεν είναι μόνο για εμένα.

Όλα αυτά που συμβαίνουν είναι πολλά και για τους δυο μας ταυτόχρονα.

Είναι εντάξει να έχεις άρνηση για όλα αυτά.

Όλα όμως θα περάσουν τόσο γρήγορα, μαμά.

Δεν θα είμαι πάντα τόσο μικρός

Κάθε μέρα θα σε χρειάζομαι όλο και λιγότερο.

Και ο χρόνος θα περνάει πιο αργά, όμως δεν θα σταματήσει.

Εσύ με έφερες εδώ, μαμά.

Μην ξεχνάς πόσο ικανή είσαι.

Μπορεί να νιώθεις αδύναμη αυτή τη στιγμή.

Όμως ειλικρινά μαμά, τα κατάφερες μέχρι εδώ.

Μια μέρα τη φορά, εντάξει μαμά;

Θα το βρούμε μαζί.

Είμαστε ομάδα τόσους μήνες ήδη.

Και οι δύο ξέρουμε ότι μπορούμε να διαχειριστούμε το οτιδήποτε.

Είναι μία τόσο ιδιαίτερη στιγμή τώρα μαμά.

Είναι το δεύτερο κεφάλαιο στην ιστορία μας.

Και τίποτα δεν νιώθω πιο σωστό αυτή τη στιγμή,

από το να σου εμπιστευτώ τη ζωή μου.»