Μαμά, ένα πράγμα να θυμάσαι, τα καταφέρνεις περίφημα

«Ξέρω ότι είσαι κουρασμένη. Και ξέρω ότι δεν αντέχεις άλλο. Και ξέρω ότι δεν πίστευες ότι θα ήταν έτσι-πώς θα μπορούσες να ξέρεις ότι θα ήταν έτσι. Και ξέρω ότι τα μάτια σου καίνε. Ξέρω ότι το μαξιλάρι σου φαίνεται ότι είναι τόσο μακριά. Και ξέρω ότι κάθε φορά που ακούς κάποιον να σου λέει "απόλαυσε την κάθε στιγμή", νιώθεις ότι οι τύψεις σου θα σε καταπιούν, ότι οι τύχεις σου θα κάψουν τον λαιμό σου, γιατί εσύ απλά δεν μπορείς να απολαύσεις την κάθε στιγμή.

Ξέρω ότι είναι ακόμα μόλις η αρχή της νύχτας για εσένα, ότι μπορεί να είναι μία μεγάλη νύχτα, μία νύχτα που δεν φαίνεται να τελειώνει και που θα οδηγήσει σε μία άλλη μέρα, η οποία δεν ξέρεις ούτε ποια είναι ούτε πόσο έχει ο μήνας. Και ξέρω ότι αναρωτιέσαι πώς οι άλλες μαμάδες μπορούν να το κάνουν αυτό, ενώ εσύ νιώθεις ότι δεν μπορείς. Και ξέρω ότι το σώμα σου πονάει και ότι το μυαλό σου είναι θολό.

Ξέρω ότι δεν γνωρίζεις εάν όλο αυτό είναι φυσιολογικό. Είναι πράγματι ή κάτι δεν πάει καλά; Και ξέρω ότι απλώς το νιώθεις – νιώθεις ότι χάνεις την ισορροπία σου στην προσπάθειά σου να κρατήσεις το σώμα σου όρθιο, τις σκέψεις σου σε σειρά και τα συναισθήματά σου υπό έλεγχο.

Και ξέρω ότι δεν προσπαθείς να νιώσεις τίποτε άλλο πέρα από ευγνωμοσύνη και ευλογία, ακόμα και εκείνες τις στιγμές στις 2, στις 4, στις 5 τα ξημερώματα που λες πράγματα που ποτέ δεν τολμάς να επαναλάβεις και που ξέρεις ότι δεν εννοείς. Και ξέρω πόσο βαρύ και δύσκολο είναι να νιώθεις όλα αυτά ταυτόχρονα.

Και ξέρω ότι λατρεύεις αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι που κρατάς στα χέρια σου με κάθε σου κύτταρο. Και ξέρω ότι νιώθεις μόνη σε όλο αυτό.

Επίσης θέλω κι εσύ να ξέρεις ένα δύο πράγματα. Πρώτον, όλα σου τα συναισθήματα έχουν αξία, ακόμα κι εκείνα που δεν μπορείς να περιγράψεις ή να εξωτερικεύσεις. Αυτά τα συναισθήματα δεν υπερτερούν από τα συναισθήματα ευφορίας και αγάπης που νιώθεις επίσης, γιατί όλα μπορούν να συνυπάρξουν την ίδια στιγμή. Και δεύτερον, είναι απλό: Τα καταφέρνεις περίφημα. Αλήθεια. Στο υπόσχομαι. Στο λέω ειλικρινά. Και αν δεν νιώθεις καλά, μίλα, ζήτα βοήθεια – γιατί το να ζητάς βοήθεια δεν είναι κάτι που σχετίζεται με το εάν είσαι μητέρα. Είναι κάτι που έχει να κάνει απλώς με το ότι είσαι άνθρωπος.»