Δεν είναι μια "όμορφη" φωτογραφία, αλλά αποτυπώνει τέλεια την ανάρρωση μετά τον τοκετό με δύο παιδιά κάτω από δύο ετών.
Το να κρατάς ένα νεογέννητο ενώ προσπαθείς να διασκεδάσεις ένα νήπιο και ενώ αναρρώνεις από τον τοκετό δεν είναι εύκολο. Η -μετά τον τοκετό- ανάρρωση ήταν πολύ πιο δύσκολη αυτή τη φορά και με αναστατώνει που η μητρική/μεταγεννητική φροντίδα σε αυτή τη χώρα δεν κάνει τίποτε για αυτό.
Οι μητέρες είναι ζωοδότες και πρέπει να γιορτάζονται.
Αντίθετα, μας διώχνουν από τα νοσοκομεία 48 ώρες μετά τη γέννα - ένα τραυματικό γεγονός από μόνο του - και πρέπει να να φροντίσουμε μόνες μας τους εαυτούς μας και τις πληγές μας.
Μετά τη γέννηση, πρέπει να πάμε τα μωρά μας σε ραντεβού για παιδιατρικό έλεγχο 24-48 ώρες μετά την έξοδο από το μαιευτήριο και να κάνουμε ξανά παιδιατρικό έλεγχο, 2 εβδομάδες μετά.
Η πρώτη φορά που θα δω έναν γιατρό για τη δική μου φροντίδα είναι σε 6 εβδομάδες και μετά δεν υπάρχει παρακολούθηση, εκτός και αν το ζητήσω εγώ.
Εάν εργάζεσαι, η άδεια τοκετού πιθανότατα να διαρκεί περίπου 3 μήνες. Τρεις μήνες που μετά βίας καταφέρνει μια μητέρα να αναρρώσει σωματικά. Δεν θα αναφέρω καν τις ψυχικές ή συναισθηματικές διακυμάνσεις που μπορεί να έχει μια μητέρα αυτή την περίοδο και πόσο αδιάφορο είναι αυτό για όλους τους άλλους.
Ένας Θεός ξέρει πώς καταφέρνουν όλα τα παραπάνω οι γυναίκες που μεγαλώνουν μόνες τους τα παιδιά τους.
Αγαπητές μαμάδες, είμαστε καταπληκτικές. Μεγαλώσαμε έναν άνθρωπο μέσα μας και του δώσαμε ζωή.
* ελεύθερη μετάφραση Instagram @aratakyiesq
