Είμαι φίλη με τα παιδιά μου; Και ναι και όχι

Η συζήτηση γύρω από το αν ο γονιός μπορεί να είναι φίλος με τα παιδιά του δεν είναι τωρινή.

Για χρόνια, ήμουν σταθερά στην πλευρά του «όχι». Αλλά καθώς τα παιδιά μου μεγαλώνουν, και κάνω ένα βήμα πίσω, κοιτάζω λίγο πιο προσεκτικά την τρέχουσα σχέση μας και η απάντηση είναι λίγο λιγότερο σαφής.

Απολαμβάνουμε να περνάμε χρόνο μαζί.

Μιλάμε για πράγματα που έχουν σημασία.

Αστειευόμαστε.

Γελάμε. Πολύ.

Υπάρχουν πολλά πράγματα που κάνω με τα παιδιά μου τα οποία θυμίζουν τη σχέση μεταξύ φίλων. Αλλά στο τέλος της ημέρας, είμαι ακόμα η μαμά τους.

Και το ξέρουν.

Και νομίζω ότι αυτό είναι το κλειδί. Δεν είναι ότι δεν μπορώ να είμαι φίλη με τα παιδιά μου – αλλά πρώτα από όλα, πρέπει να είμαι «μαμά».

Δεν φωνάζω. Αλλά ξέρουν ότι αν πω κάτι, το εννοώ. Επίσης, υπάρχουν συνέπειες για κακές πράξεις ή συμπεριφορές.

Τα παιδιά μου θυμώνουν μαζί μου. Και δεν έχω πρόβλημα με αυτό. Προσπαθώ να είμαι δίπλα τους όταν αντιμετωπίζουν προβλήματα και να κατανοώ τους λόγους μιας απρεπούς συμπεριφοράς τους, αλλά αν με απορρίψουν δεν επηρεάζονται τα συναισθήματά μου.

Υπάρχει σαφής διαχωρισμός μεταξύ της φιλικής μας σχέσης και των ευθυνών μου ως μητέρα τους.

Τα παιδιά μου καθώς μεγαλώνουν καταλαβαίνουν καλύτερα αυτόν τον διαχωρισμό τώρα. Κι εγώ είμαι στην ευχάριστη θέση να ισορροπώ μεταξύ φιλίας και γονεϊκότητας με επιτυχία.

Με κάποια όρια φυσικά:

• Δεν θα είμαστε οι καλύτεροι φίλοι
• Τα παιδιά μου δεν θα καλύψουν τις συναισθηματικές μου ανάγκες
• Δεν θα επιλέξω ποτέ τη «φιλία» από τη «γονική μέριμνα»
• Δεν θα πληγωθώ αν τα παιδιά μου δεν μοιράζονται ορισμένα πράγματα μαζί μου.

Δεν θέλω ποτέ να εκπλαγούν που είμαι ο γονιός τους. Ελπίζω να ξέρουν ότι μπορούν να μου μιλήσουν για οτιδήποτε αλλά επίσης να μη σοκαριστούν όταν θα τους αφαιρώ προνόμια για την ασυνέπειά τους. Δεν θα εμβαθύνω ποτέ τόσο βαθιά στη φιλία μου μαζί τους ώστε να νομίζουν ότι είμαστε ισότιμοι.

Αν πιστεύω λοιπόν ότι είναι δυνατόν να είμαι φίλη με τα παιδιά μου; Ναι και ΟΧΙ.

«Ναι» με την έννοια ότι υπάρχουν πολλά στη μεταξύ μας σχέση που μπορεί να μοιάζει με φιλία. Αλλά και «όχι» με την έννοια ότι δεν μπορούμε να έχουμε την αμφίδρομη συναισθηματική υποστήριξη μιας τυπικής, υγιούς φιλίας επειδή ένα παιδί δεν προορίζεται καλύψει αυτή την ανάγκη ενός γονιού.

Και επίσης, γιατί τα παιδιά χρειάζονται να έχουν γονείς.

^{Πηγή: allmomdoes.com}

^{(ελεύθερη απόδοση)}