Αυτή τη μέρα επιλέγω να κατεβάσω ταχύτητες

Μία μέρα θα καταφέρω να κοιμηθώ όλο το βράδυ.

Μία μέρα, δεν θα ρίχνω κλεφτιές ματιές στο ρολόι προσπαθώντας να υπολογίσω πότε η μέρα θα γίνει ξανά δική μου (θα γίνει ποτέ;)

Μία μέρα δεν θα μου ζητάς βοήθεια για να σκαρφαλώσεις στη σκάλα, για να τσουλήσεις στην τσουλήθρα, για να μπεις στο αμάξι.

Μία μέρα, δεν θα ενθουσιάζεσαι που θα μπαίνω το πρωί στο δωμάτιό σου, δεν θα απλώνεις τα χέρια σου στον αέρα για να σε πάρω αγκαλιά.

Μία μέρα στο σπίτι θα επικρατεί ησυχία, όχι γιατί είσαι στον παιδικό σταθμό ή στο σχολείο, αλλά γιατί αυτό το σπίτι, δεν θα είναι πια το σπίτι σου.

Έτσι, αυτήν την μέρα, φτιάχνω muffins για τρίτη φορά μέσα στην εβδομάδα, γνωρίζοντας ότι θα επικρατεί ο απόλυτος πανικός αλλά ότι θα είσαι τόσο χαρούμενη για αυτό.

Αυτή τη μέρα, παρόλο που είμαι κουρασμένη, θα κάτσω περισσότερο μαζί σου πριν σου πω καληνύχτα γιατί εσύ μου ψιθυρίζεις ότι θέλεις να μου κρατήσεις το χέρι για λίγο ακόμα.

Αυτή τη μέρα, επιλέγω να κατεβάσω ταχύτητες. Θα συμμεριστώ τον ενθουσιασμό σου για τις πέτρες και τις αλλαγές στα φύλλα. Θα δω τη ζωή μέσα από τα δικά σου μάτια και θα θυμηθώ ότι είναι όμορφη.

Αυτή τη μέρα, θα θυμηθώ ότι το πιο σημαντικό πράγμα είσαι εσύ όταν σκύβω και σε βοηθάω να διαχειριστείς συναισθήματα που μετά βίας μπορείς να καταλάβεις. Το να είμαι εκεί για εσένα είναι πιο σημαντικό από το να είμαι στην ώρα μου σε ραντεβού.

Αυτή τη μέρα, θα παρκάρω το αυτοκίνητο και θα περιμένω μέχρι να τελειώσει το ταξίδι γιατί τότε είναι που χορεύουμε και γελάμε.

Αυτή τη μέρα, θα σας κουβαλήσω και τους δύο στην αγκαλιά μου, παρόλο που ο ένας από εσάς μπορεί να περπατήσει. Θα σας κρατήσω κοντά μου όποτε μπορώ γιατί μία μέρα, αυτές οι μέρες θα έχουν εξαφανιστεί.

Έτσι, θα ζήσω αυτή τη μέρα σαν να είναι η μόνη που έχει σημασία και ειλικρινά, έτσι είναι.

^{Πηγή κειμένου: Instagram / erinsinsidejob}