Τα παιδιά δεν είναι ρομπότ και δεν μπορούμε να ελέγχουμε την κάθε τους κίνηση

Αγαπητοί γονείς που αγχώνεστε να πάρετε μαζί σας τα παιδιά στο αεροπλάνο,

Είμαι μια μαμά που μόλις πήρε τέσσερα νήπια σε μία πτήση από το Βιετνάμ έως τη Βοστόνη και ιδού οι συμβουλές μου.

Μην ανησυχείτε για τίποτα πέρα από το εάν εσείς και τα παιδιά σας είστε καλά.

Μην ανησυχείτε εάν τα παιδιά σας δεν θέλουν να κάτσουν σε μία μεριά.

Μην ανησυχείτε εάν τα παιδιά σας κλαίνε.

Μην ανησυχείτε εάν τα παιδιά σας κάνουν θόρυβο όταν ενθουσιάζονται.

Μην ανησυχείτε εάν τρέχουν πάνω κάτω στον διάδρομο.

Μην ανησυχείτε εάν το παιδί κλωτσήσει το κάθισμα μπροστά του.

Μην ανησυχείτε εάν αφήσει ψίχουλα στο πάτωμα.

Μην ανησυχείτε εάν αναβοσβήνει το φωτάκι πάνω από το κάθισμά του.

Μην ανησυχείτε για το τι θα νομίζουν οι άλλοι για εσάς ως γονείς.

Να ανησυχείτε για το εάν το παιδί σας είναι καλά

Για το εάν τα παιδιά σας είναι ευτυχισμένα.

Να ανησυχείτε για το εάν η πάνα του μωρού είναι καθαρή, για το πού και πώς θα πάτε.

Να ανησυχείτε για τα πράγματα που μπορείτε να ελέγξετε.

Δεν χωρά αμφιβολία ότι όλοι οι επιβάτες αξίζουν μία άνετη πτήση και εσείς θα πρέπει να κάνετε ό,τι μπορείτε για να το βοηθήσετε αυτό.

Αλλά.

Τα παιδιά δεν είναι ρομπότ και δεν μπορούμε να ελέγχουμε την κάθε τους κίνηση. Όσο καλά προετοιμασμένοι και εάν είμαστε.

Είναι παιδιά. Θα είναι παιδιά. Θα συμπεριφέρονται ως παιδιά.

"Ναι" στον σεβασμό, αλλά μην ξοδεύετε τον χρόνο σας ανησυχώντας για το τι θα πουν οι άλλοι. Το αστείο της υπόθεσης είναι ότι το να απολογούμαστε κάθε φορά που ταξιδεύουμε με τα απιδιά έχει γίνει η νόρμα και είναι γελοίο.

Θα το ξαναπώ. Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά ανεξέλεγκτα. Δεν σημαίνει ότι δεν σεβόμαστε τον διπλανό μας ή ότι θα αφήσουμε ένα χάος πίσω μας. Ή ότι θα αφήσουμε τα παιδιά να ουρλιάζουν καθ’ όλη τη διάρκεια της πτήσης χωρίς να προσπαθήσουμε να τα ευχαριστήσουμε ή να τους ικανοποιήσουμε τις ανάγκες τους.

Και σε όλους εσάς που ταξιδεύετε χωρίς τα παιδιά: Η ανεκτική στάση και η θετική διάθεση θα βοηθούσαν πολύ.

Παρεμπίπτοντος, τα παιδιά δεν συμπεριφέρθηκαν καλά τις 13 ώρες που διήρκησε το ταξίδι. Δεν κοιμήθηκαν. Έκλαψαν πολύ. Έκαναν ψίχουλα. Και ήταν δύσκολο για εμάς γιατί ήμασταν εξαντλημένοι. Κάναμε περίπου 10 χιλιάδες βήματα πάνω κάτω τους διαδρόμους.

Τώρα όμως, όλα ανήκουν στο παρελθόν και έχουμε ήδη ξεχάσει τους υπόλοιπους επιβάτες της πτήσης.

^{Πηγή κειμένου: Instagram / twinsonthegox2}