Δεν είμαι σούπερ μαμά και σίγουρα δεν προσπαθώ να γίνω

Όταν γίνεσαι μαμά , ο κόσμος σου όλος αλλάζει με χιλιάδες τρόπους. Δεν έχεις ένα εγχειρίδιο που μπορεί να σε βοηθήσει, τίποτα απολύτως.

Κάνεις λοιπόν το καλύτερο, προσπαθείς και τρέχεις να τα προλάβεις όλα.

Και κάπως έτσι, οι άλλοι αρχίζουν να σε αποκαλούν σούπερ μαμά κι εσύ δεν ξέρεις αν θέλεις να κλάψεις ή να γελάσεις.

Δεν είμαι σούπερ μαμά

Δεν είμαι σούπερ μαμά και σίγουρα δεν προσπαθώ να γίνω.

Η σούπερ μαμά είναι ένας μύθος… ένα ψέμα.

Σας ενθαρρύνω να σταματήσετε να προσπαθείτε να γίνετε κι εσείς σούπερ μαμά.

Από την εμπειρία μου, μιλώντας με άλλες μαμάδες που το προσπάθησαν, σας λέω ότι οι περισσότερες ένιωσαν απογοητευμένες και μόνες.

Η προσπάθεια να γίνεις σούπερ μαμά δεν σου δημιουργεί μόνο ενοχές, ντροπή και τύψεις. Χρειάζεσαι παράλληλα, ενέργεια, χρόνο και πόρους.

Είναι όλα μια παγίδα γιατί το να σας θεωρούν και οι άλλοι ως σούπερ μαμά δεν θα σας κάνει ευτυχισμένες ως γυναίκες ούτε επιτυχημένες ως μαμάδες.

Και ξέρετε γιατί;

Γιατί το παιδί σας δεν θέλει μια σούπερ μαμά.

Στην έρευνά μου, ανακάλυψα ότι τα παιδιά θέλουν διαφορετικά πράγματα από τη μαμά τους αλλά το να είναι «Supermom» δεν είναι ένα από αυτά.

Τα παιδιά θέλουν μια παιχνιδιάρικη μαμά, μια συνειδητή μαμά, μια παρούσα μαμά, μια μαμά που τα διδάσκει, καθοδηγεί και τα κάνει να νιώθουν ασφάλεια.

Και μπορείτε να είστε η μαμά που θέλετε να θυμούνται τα παιδιά σας και να αποφασίσετε ποιες αναμνήσεις θα έχουν από εσάς.

Τι άλλο έμαθα;

Ότι οι άνδρες ενοχλούνται να βλέπουν τη μητέρα των παιδιών τους να προσπαθεί να γίνει σούπερ μαμά. Θα ήθελαν να κάνει ένα βήμα πίσω, να χαλαρώσει και να είναι λιγότερο σκληρή με τον εαυτό της αλλά και με τους άλλους.

Η σούπερ μαμά δεν υπάρχει.

Η σούπερ μαμά είναι αποκύημα της φαντασίας κάποιου. Και γινόμαστε παράλογες, εμμονικές και εθισμένες προσπαθώντας να μιμηθούμε αυτόν τον φανταστικό χαρακτήρα.

Είμαστε ανθρώπινες μαμάδες που κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε. Και αυτή είναι ΑΚΡΙΒΩΣ η μαμά που χρειάζονται τα παιδιά μας. Είμαστε συνηθισμένες μαμάδες που μπορούμε να αγαπάμε με ασυνήθιστους τρόπους , με κάποιους προικισμένους τρόπους, με κάποιους άλλους ελαττωματικούς, να ζούμε στιγμές χαράς και στιγμές πόνου – μαθαίνοντας κάθε μέρα και θέτοντας νέους στόχους.

Απόσπασμα από το thepositivemom.com