Ο ψυχικός πόνος της αποβολής δεν φεύγει ποτέ

Είμαι τόσο ευγνώμων για το δικό μας μωρό ουράνιο τόξο αλλά οι απώλειες εξακολουθούν να πονάνε. 💔

Τα μωρά μας αγαπήθηκαν και δεν μπορώ παρά να αναρωτιέμαι πώς θα ήταν αν συνέχιζαν να είναι μαζί μας.

Η αποβολή είναι κάτι πολύ περισσότερο από ιατρικές διαγνώσεις, λόγια παρηγοράς «δυστυχώς αυτά συμβαίνουν» ή « δεν πρόλαβες να δεθείς μαζί τους».

Ποτέ δεν πρόκειται να τα κρατήσω στην αγκαλιά μου.

Ποτέ δεν θα ακούσω το πρώτο τους κλάμα.

Ποτέ δεν θα τα δω να κάνουν τα πρώτα τους βήματα.

Είναι όλα αυτά που ονειρεύεστε τη στιγμή που ανακαλύπτετε ότι το «όνειρό» σας γίνεται πραγματικότητα.⁠

Μακάρι να υπήρχε ένας τρόπος να μειώνονταν ο πόνος αλλά δεν υπάρχει. Τα τελευταία χρόνια ήταν το πιο δύσκολο πράγμα που έχω βιώσει ποτέ, σωματικά και συναισθηματικά.

Τα δάκρυα είναι λιγότερα τώρα, οι κακές μέρες έρχονται λιγότερο συχνά αλλά ο πόνος δεν θα φύγει ποτέ. Σκέφτηκα αν πρέπει να το δημοσιεύσω ή όχι καθώς έχουμε το ουράνιο τόξο μας, αλλά δεν θα σταματήσω ποτέ να μιλάω για αυτό, γιατί καμιά γυναίκα δεν πρέπει ποτέ να νιώθει ότι περνάει αυτόν τον πόνο μόνη της.

Ελεύθερη απόδοση Instagram / mummataralouise