Ας χειροκροτήσουμε τις μαμάδες που κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό για την οικογένειά τους

Μία φίλη μου γέννησε πρόσφατα. Όσο πλησίαζε ο τοκετός, είχε ένα σχέδιο, μία ελπίδα και μία ξεκάθαρη εικόνα για το να τι να περιμένει τις πρώτες εκείνες στιγμές.

Έναν ομαλό τοκετό, την ανυπέρβλητη αγάπη να σε κατακλύζει, μία εύκολη μετάβαση.

Αυτό ακριβώς είναι η εικόνα που δημιουργεί η κοινωνία. Ότι απλά εκείνη τη στιγμή θα ξέρεις τι να κάνεις, ότι όλα θα είναι υπέροχα και ότι με απόλυτη φυσικότητα μπαίνεις στο ρόλο της μητέρας.

Συχνά της έλεγα «ναι αλλά δεν πάνε και όλα έτσι όπως τα φαντάζεσαι, δεν πειράζει»

Απλά της το υπενθύμιζα.

Οι δικές μου γέννες δεν ήταν ούτε μαγικές, ούτε κάτι που είχα φανταστεί. Δεν υπήρχαν δάκρυα χαράς ούτε αυτήν την ευτυχία που νιώθεις ότι πετάς στα σύννεφα.

Γέννησα με καισαρική και αυτή η μέθοδος τοκετού έφερε ασφαλή τα μωρά μου σε αυτόν τον κόσμο. Δεν δέθηκα αμέσως μαζί τους. Για την ακρίβεια πέρασε καιρός μέχρι να το κάνω.

Σε όλα έδωσα ξένο γάλα από την πρώτη μέρα. Ο θηλασμός στη δική μου περίπτωση δεν ήταν καν υπό συζήτηση.

Βρέθηκα βυθισμένη στο σκοτάδι της επιλόχειας κατάθλιψης. Ένιωθα μουδιασμένη και πολύ γρήγορα χρειάστηκε να πάρω φαρμακευτική αγωγή.

Και έτσι όμως τα παιδιά μου έχουν πάρει τόση αγάπη και μεγαλώνουν υγιή και διαπρέπουν.

Ένιωθα ότι ήταν καθήκον μου ως φίλη, ως μαμά και ως γυναίκα να της πω ότι δεν χρειάζεται να είναι όλα τέλεια για να είναι και σωστά.

Ότι αν πασχίσεις αυτές τις πρώτες στιγμές, εβδομάδες, μήνες, δεν πρόκειται να αλλάξει το αξιοθαύμαστο δέσιμο που έχεις με το παιδί σου όσο μεγαλώνει.

Ότι θα πάρεις καλύτερες αποφάσεις για την οικογένειά σου λαμβάνοντας υπόψη τι νιώθεις σωστό για το δικό σου σπιτικό και όχι τι λέει η κοινή γνώμη.

Για να μην μακρηγορώ, όταν τελικά γέννησε τα πράγματα όντως δεν πήγαν όπως τα περίμενε. Αντί για φυσιολογικό τοκετό γέννησε με καισαρική, θήλασε για πολύ λίγο, δεν ένιωθε το δέσιμο με το μωρό της, πόναγε, χρειάστηκε αντικαταθλιπτικά.

Μου έστειλε μήνυμα και μου είπε: «Τώρα καταλαβαίνω τι μου έλεγες όταν γέννησες τα δίδυμα».

Εγώ της είπα ότι τα κάνει όλα σωστά για αυτό που νιώθει σωστό είναι ακριβώς αυτό που πρέπει να κάνει.

Μπορούμε να δούμε ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό ότι δεν δένονται όλοι οι γονείς αμέσως με το νεογέννητο μωρό τους;

Μπορούμε να δούμε ως δεδομένο ότι όλοι οι τοκετοί έχουν τη δυσκολία τους;

Μπορούμε επιτέλους να πιστέψουμε ότι μία μαμά που δεν θηλάζει το μωρό της δεν σημαίνει και ότι δεν το αγαπά λιγότερο;

Μπορούμε να χειροκροτήσουμε τις μαμάδες που κάνουν αυτό που θεωρούν σωστό για την οικογένειά τους, ακόμα και αν κάτι δεν είναι σωστό για εμάς;

Πηγή κειμένου και φωτογραφίας: Instagram / some_assembly_required__