Είμαι μία full time μαμά και το τελευταίο πράγμα που κάνω είναι να κάθομαι στο σπίτι

Μου πήρε κάποιο διάστημα μέχρι να συνηθίσω τον τίτλο της μαμάς που μένει στο σπίτι. Να τον κάνω κτήμα μου. Να το λέω δυνατά.

Ακόμα και τώρα μισώ αυτόν τον τίτλο. Γιατί το τελευταίο πράγμα που κάνω όλη την ημέρα είναι να μένω στο σπίτι. Είμαστε έξω σε μόνιμη βάση. Παίζουμε, εξερευνούμε, ανακαλύπτουμε καινούρια πράγματα.

Και όταν το λέω, μπορώ να πω ότι πολλές φορές δεν ξέρουν πώς να αντιδράσουν σε αυτό. Δεν ξέρουν πώς να μπουν στη θέση μου. Τι ερωτήσεις να μου κάνουν. Γιατί δεν έχω έναν συγκεκριμένο ρόλο, η μέρος ή περιεχόμενο στη δουλειά μου.

Θυμάμαι όταν οι μαμάδες φίλους μου γύρισαν στη δουλειά 12 με 18 μήνες μετά τον τοκετό. Και εγώ εκεί. Στο πάρκο της γειτονιάς με τον γιο μου, μόνοι μας. Όταν με ρωτούσαν τι κάνω, ετοίμαζα την απάντηση για μήνες. Θα έβρισκα τη σωστή. Μπορούσα να περιγράψω τη δουλειά που έκανα πριν τα παιδιά. Να δώσω τα εύσημα στον εαυτό μου για τον χρόνο που πέρασα στον κόσμο της δουλειάς μου.

Κάποιες φορές με ρωτάνε για την κοινωνικοποίηση του μεγάλου μου γιου. Αυτές οι συζητήσεις είχαν μία είδους υπόδειξη ότι μπορεί να κάνω κακό στην ανάπτυξη του γιου μου κρατώντας τον σπίτι, yποτιμώντας τη δύναμη και την παρουσία που προσφέρω για να τον αναθρέψω κάθε μέρα.

Είναι περίεργό όταν η «δουλειά» σου ταυτίζεται με όλη σου την προσωπική σου ζωή και δεν καθορίζεται από τίποτε άλλο. Δεν φεύγω από το σπίτι για να πάω στο γραφείο, δεν έχω συναδέλφους, δεν κάνω διάλειμμα για φαγητό.

Αντίθετα, τα αφεντικά μου είναι δύο μικροσκοπικά πλασματάκια που δοκιμάζουν τις σωματικές και ψυχικές μου αντοχές κάθε μέρα, όλη μέρα, κάποιες φορές και κάθε βράδυ. Επίσης, μου προσφέρουν μία απερίγραπτη χαρά, έχουν τα πιο λαχταριστά μπρατσάκια και δίνουν νόημα στην κάθε μέρα μου.

Έτσι είναι να είσαι ένας γονιός πλήρους ωραρίου. Να είσαι ο γονιός που ασχολείται περισσότερο με την ανατροφή των παιδιών. Είναι ένα έργο αγάπης. Μια αδυσώπητη, άκρως ανταποδοτική, δουλειά αγάπης γεμάτη προκλήσεις.

Με περηφάνεια δίνω στον εαυτό μου τον τίτλο της μαμάς πλήρους ωραρίου τις μέρες αυτές. Είμαι σίγουρη ότι αυτό είναι ένα από τα πιο σπουδαία πράγματα που κάνω. Το να μεγαλώνω αυτά τα μικρά αγοράκια και να «μένω στο σπίτι».

Ανησυχούσα για καιρό μήπως αυτό σήμαινε ότι θα έχανα τον εαυτό μου. Για μένα, εν τέλει, όλο αυτό με έκανε να βρω τον εαυτό μου. Ο ρόλος της μαμάς είναι ο ρόλος που με καθορίζει αυτή τη στιγμή και νιώθω τόσο ο εαυτός μου.

^{Πηγή κειμένου και φωτογραφίας: Instagram / brittanymasson_}