Δεν έχω βρει την «τέλεια» ώρα ύπνου για το παιδί μου και είμαι εντάξει με αυτό

Για ορισμένους γονείς , όπως εγώ, όσο κι αν προσπαθούμε να εφαρμόσουμε μία ρουτίνα ύπνου, δεν λειτουργεί τόσο καλά όσο θα θέλαμε. Σε μια εποχή όπου υπάρχουν τόσα πολλά να πει κανείς , τα οποία σχετίζονται με τον παιδικό ύπνο , έχω να μοιραστώ μια αλήθεια που είναι αμφιλεγόμενη:

Δεν έχω βρει ακόμα την «τέλεια» ώρα ύπνου για το παιδί μου.

Προσπάθησα να ξεκινήσω με μια χαλαρωτική νυχτερινή ρουτίνα , και ειλικρινά, το κράτησα για αρκετό καιρό. Βασικά ακόμα προσπαθώ.

Πηγαίνουμε μια βόλτα μετά το βραδινό γεύμα για να χαλαρώσει, επιστρέφουμε σπίτι για μπάνιο, διαβάζουμε ένα παραμύθι πριν τον ύπνο και χαμηλώνω τα φώτα για να δημιουργήσω μια όμορφη ατμόσφαιρα. Αλλά όσο «τέλεια» και αν ακούγεται αυτή η τελετουργία και όσο και αν λειτουργεί για πολλούς γονείς εκεί έξω, για κάποιον λόγο με τον γιο μου δεν «δουλεύει».

Είναι σαν να αρνείται παντελώς κάθε προσπάθειά μου. Κοιμάται για λίγη ώρα και πέφτει όταν είναι εντελώς κουρασμένος. Μερικές φορές, οι προσπάθειές μου να τον βάλω στο κρεβάτι με αποκοιμίζουν —και τότε νιώθω σαν να έχω αποτύχει σε αυτό που ονομάζεται «μητρότητα».

Η παραδοχή της αλήθειας για την ώρα του ύπνου του παιδιού μου ήταν αρκετά δύσκολη. Μερικές φορές θέλω τόσο πολύ να ταιριάξω με τις μαμάδες των οποίων τα παιδιά κοιμούνται όλη τη νύχτα.

Όταν με ρωτούν τι ώρα κοιμάται ο μικρός μου γιος, θέλω να μπορώ να απαντήσω σταθερά «7 μ.μ.», αλλά η πραγματικότητα είναι ότι δεν υπάρχει μία απάντηση. Κάποια βράδια θα κοιμάται στις 8 το βράδυ και θα είναι ξύπνιος στις 6 το πρωί. Άλλα βράδια, θα πάει για ύπνο στις 7:30 μ.μ. και μετά θα ξυπνήσει στις 10 μ.μ.

Ίσως μια μέρα το παιδί μου να υιοθετήσει την κατάλληλη ρουτίνα ύπνου, αλλά σήμερα δεν είναι αυτή η μέρα.

Κάθε βράδυ, προσπαθώ να κάνω ό,τι μπορώ να είμαι υπομονετική και συνεπής με τη ρουτίνα του, όσο κι αν αντιστέκεται.

Για τόσο καιρό, ζήλευα τους γονείς που μπορούσαν να «βάλουν» τα παιδιά τους για ύπνο μια συγκεκριμένη ώρα και να έχουν χρόνο για τον εαυτό τους πριν κοιμηθούν. Σπάνια βρίσκω αυτόν τον ελεύθερο χρόνο.

Ο σύζυγός μου έχει προσπαθήσει και εκείνος μάταια πολλές φορές. Νιώθω ότι η ασυνέπεια στην ώρα του ύπνου οφείλεται σε κάτι που κάνω λάθος ως μητέρα.

Ίσως δεν είμαι τόσο καλή όσο θα ήθελα να πιστεύω πως είμαι. Ίσως υποχωρώ πολύ εύκολα όταν παλεύει να μείνω ξύπνια. Ίσως νιώθω ηττημένη πολύ γρήγορα.

Αλλά όποιος και αν είναι ο λόγος, ακόμα κι αν σίγουρα φταίω εγώ, αυτή τη στιγμή μαθαίνω να είμαι εντάξει με αυτή την ασυνεπή ώρα ύπνου του γιου μου. Γιατί ξέρω ότι κάθε μέρα δίνω τον καλύτερό μου εαυτό. Μερικές μέρες, το καλύτερό μου είναι να τον κρατήσω μέχρι να ενδώσει και να αποκοιμηθεί στην αγκαλιά μου. Άλλες μέρες, τον αφήνω να τρέχει ξέφρενο γύρω- γύρω, μέχρι να τρίψει τα νυσταγμένα μάτια του και να συρθεί στο κρεβάτι του.

Είναι αυτό που είναι προς το παρόν και είναι απολύτως εντάξει.

^{Πηγή: mother.ly}