Είμαι καλύτερη μαμά γιατί αφήνω το παιδί μου να απασχολείται με το τάμπλετ και ιδού ο λόγος

Όπως πολλοί άνθρωποι πριν κάνουν παιδιά , έτσι και εγώ, νόμιζα ότι ήξερα ακριβώς πώς θα μεγαλώσω το παιδί μου . Τον πρώτο χρόνο της ζωής της κόρης μου, ήμουν αρκετά αυστηρή: Φαγητά χωρίς προσθήκη ζάχαρης, χωρίς οθόνες, πολλές υπαίθριες δραστηριότητες, μαθήματα μουσικής και επισκέψεις σε βιβλιοθήκες. Προσπαθούσα να είμαι η «τέλεια μαμά » που έβλεπα στο Instagram, αλλά ήταν εξαντλητικό.

Όλα άλλαξαν όταν ήρθαν τα πρώτα της γενέθλια, τον Μάρτιο του 2020, μαζί με την παγκόσμια πανδημία . Το να είσαι σπίτι όλο το 24ωρο σήμαινε περισσότερο καθάρισμα, περισσότερο μαγείρεμα και πολύ λιγότερα πράγματα έξω.

Καθώς μεγάλωνε, χαλάρωσα τους περιορισμούς γιατί, ειλικρινά, ήμουν κουρασμένη και χρειαζόμουν ένα διάλειμμα. Νομίζω ότι οι πρώτες μέρες της καραντίνας ήταν σκληρές για όλους και η αβεβαιότητα με γέμιζε άγχος .

Επιπλέον, επειδή δεν είχε εξωτερικά ερεθίσματα , σκέφτηκα να χρησιμοποιήσω το τάμπλετ ως εκπαιδευτικό μέσο.

Στην ηλικία των 2 ετών, βλέπαμε μόνο το «Σουσάμι άνοιξε», αλλά καθώς μεγάλωνε, άρχισαν να προστίθενται περισσότερες εκπομπές στις συσκευές και ο χρόνος οθόνης αυξήθηκε πολύ ​​από το προτεινόμενο όριο της μίας ώρας την ημέρα.

Η μέρα της είναι τώρα γεμάτη με έναν συνδυασμό από παρακολούθηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων όπως το " Emily's Wonder Lab " στο Netflix , εκμάθηση μιας νέας γλώσσας στο Duolingo , παιχνιδιών σε μια εφαρμογή όπως το Noggin και βιντεοκλήση με την γιαγιά και τον παππού που μένουν μακριά.

Τώρα ξέρω τι σκέφτεστε, και ναι, το να περνά ένα παιδί πολύ χρόνο μπροστά σε μια οθόνη δεν είναι μια σωστή κίνηση. Αλλά ευτυχώς, οι ειδικοί λένε ότι το να είσαι «iPad kid» δεν είναι εντελώς ανθυγιεινό.

«Ο χρόνος μπροστά στην οθόνη μπορεί να γίνει ένα πολύτιμο εργαλείο για τους γονείς, προσφέροντας στα παιδιά μια δραστηριότητα για παράδειγμα κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού.» σημειώνει ο Joel Gator Warsh , MD, παιδίατρος. «Είναι μια πρακτική πτυχή της σύγχρονης γονικής μέριμνας που, όταν χρησιμοποιείται με σύνεση, μπορεί να υποστηρίξει την ψυχική υγεία των γονέων».

Επιπλέον, συνδυάζεται με τη φοίτησή της στο σχολείο , την εκμάθηση μιας δεύτερης γλώσσας, τη συμμετοχή σε τρία αθλήματα, την εξερεύνηση και με πολύωρο παιχνίδι σε εξωτερικό χώρο.

«Οι γονείς μπορούν να αισθάνονται λιγότερο ένοχοι διασφαλίζοντας ότι ο χρόνος οθόνης είναι εξισορροπημένος με άλλες δραστηριότητες », αναφέρει ο Δρ. Warsh. «Πρόκειται για την ποιότητα και το πλαίσιο χρήσης της οθόνης, όχι μόνο την ποσότητα. Η χρήση οθονών ως μέρος ενός ποικίλου και ισορροπημένου προγράμματος μπορεί να ανακουφίσει τις ενοχές.»

Το πιο σημαντικό όμως είναι ότι ο χρόνος μπροστά στην οθόνη με κάνει καλύτερο μαμά.

Της επιτρέπω να παρακολουθεί εκπομπές για να χαλαρώνει, ώστε να μπορώ και εγώ να χαλαρώνω. Τα Σαββατοκύριακα , όταν θέλω να παρακολουθήσω μια εκπομπή με τον άντρα μου ή όταν ετοιμάζω δείπνο και δεν τη θέλω δίπλα στα κουζινομάχαιρα ή στον ζεστό φούρνο.

Ακριβώς όσο της αρέσει να βλέπει τηλεόραση ή να παίζει παιχνίδια στο τάμπλετ, έτσι κι εγώ χρειάζομαι μερικές φορές αυτόν τον χρόνο για να κάνω κάτι άλλο ή να αφιερώσω λίγο για τον εαυτό μου.

Εάν μπορώ να ολοκληρώσω μια εργασία πιο γρήγορα ενώ αποσπάται η προσοχή της με ένα ηλεκτρονικό παιχνίδι για λίγα λεπτά, σημαίνει ότι μπορώ στη συνέχεια να της προσφέρω την αμέριστη προσοχή μου. Ομοίως, αν μπορώ να ξεκουραστώ και να «γεμίσω» μπαταρίες ενώ εκείνη παρακολουθεί ένα βιντεάκι 30 λεπτών.

Σε μια πολύ αντιεπιστημονική δημοσκόπηση που έκανα με τους φίλους μου και τις φίλες μου, όλοι και όλες τους, ακόμη και εκείνοι των οποίων τα παιδιά δεν έχουν τα δικά τους προσωπικά τάμπλετ, μου είπαν ότι «βασίζονται» στις οθόνες όταν χρειάζονται μια στιγμή ηρεμίας.

Αυτό που αντιλαμβάνομαι είναι ότι, παρόλο που ο χρόνος επί της οθόνης θεωρείται δαιμονισμένος, φαίνεται ότι όλοι το κάνουν, σε διαφορετικούς βαθμούς. Ίσως αν οι γονείς ήταν πιο ειλικρινείς σχετικά με τις συνήθειές τους, δεν θα το θεωρούσαμε ντροπή.

Στο τέλος της ημέρας, εξακολουθούμε να είμαστε γονείς με κανόνες όπως το να μαγειρεύω την πιο υγιεινή επιλογή όσο πιο συχνά μπορώ.

Ίσως θα έπρεπε να θεωρούμε τους εαυτούς μας τυχερούς που έχουμε την επιλογή να κάνουμε τη γονική μέριμνα λίγο πιο εύκολη με την βοήθεια της τεχνολογίας .

^{Πηγή: popsugar.co.uk}