Οι σκοτεινές σκέψεις μετά τον τοκετό με διέλυσαν - Γι΄αυτό ζήτησα βοήθεια

Όταν έμεινα έγκυος στην κόρη μου, θα παραδεχτώ ότι ήμουν αρκετά αφελής με όλα όσα πίστευα για το τι σημαίνει να φέρεις μια άλλη ζωή σε αυτόν τον κόσμο.

Είχα μια αρκετά εύκολη εγκυμοσύνη οπότε υπέθεσα ότι κάτι παρόμοιο θα ίσχυε και μετά τον τοκετό; Σωστά;

Οι σκέψεις μιας μαμάς που θέλει να γεννήσει με φυσιολογικό τοκετό μετά από καισαρική

Λάθος.

Αφού γέννησα την κόρη μου με επείγουσα καισαρική τομή εκτός από τα δεκάδες αντιφατικά συναισθήματα , ένιωσα αστάθεια στα πόδια μου — κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Ήμουν χαρούμενη αλλά ένιωθα εξαιρετικά εύθραυστη.

Ενώ αγάπησα αμέσως την κόρη μου, φοβόμουν ότι δεν θα ήμουν καλή ως μητέρα ή ότι δεν θα κατάφερνα να γίνω η μητέρα που ήθελα.

Με τη διαβεβαίωση των νοσοκόμων ότι αυτά τα συναισθήματα ήταν απολύτως φυσιολογικά, χαλάρωσα ελαφρώς. Δηλαδή, μέχρι να φτάσουμε σπίτι και να βρεθώ μόνη με το μωρό μου.

Οι αρκετά αθώες σκέψεις μετατράπηκαν σε απίστευτα σκοτεινές που κράτησαν αρκετούς μήνες..

Δεν αντιλήφθηκα έγκαιρα αυτές τις ενοχλητικές σκέψεις

Πάντα θεωρούσα τον εαυτό μου «ψυχικά δυνατό», ό,τι κι αν σημαίνει αυτό. Ποτέ δεν άφηνα τα μικρά πράγματα να με επηρεάσουν και γενικά ήμουν ανθεκτική.

Αλλά μετά τον τοκετό, έπαψα να είμαι «δυνατή» όπως πίστευα για τον εαυτό μου.

Ήμουν μια νέα μητέρα που, αντί να απολαμβάνω τις αγκαλιές του νεογέννητου μωρού μου, άρχισα να σκέφτομαι όλα τα τρομερά πράγματα που θα μπορούσαν να του συμβούν: «Κι αν κάποιος εισβάλει στο σπίτι μας;», «Κι αν σταματήσει να αναπνέει το δευτερόλεπτο που δεν παρακολουθούμε το μόνιτορ;».

Ποτέ δεν ήθελα να πληγώσω το μωρό μου, αλλά οι σκέψεις που έκανα ήταν σκοτεινές

Είμαι βαθιά ευγνώμων που δεν βίωσα σοβαρή επιλόχεια κατάθλιψη . Είχα Baby Blues τις πρώτες εβδομάδες μετά τη γέννηση της κόρης μου, αλλά δέθηκα μαζί της αμέσως και ένιωσα την τεράστια ανάγκη να την προστατέψω με κάθε κόστος. Ήμουν πλέον υπεύθυνη για τη φροντίδα της κι αυτό ακριβώς το βάρος με έκανε να συνειδητοποιήσω όλα τα πράγματα που θα μπορούσα να κάνω λάθος, μερικά τυχαία και άλλα εκούσια.

Και όσο κι αν προσπαθούσα να τις διώξω από το μυαλό μου, τόσο περισσότερο με στοίχειωναν. Όταν κυριαρχούσαν αυτές οι σκέψεις, έπιανα το τιμόνι του αυτοκινήτου πιο σφιχτά ή κρατούσα την κόρη μου στην αγκαλιά μου και απλά έκλαιγα. Δεν ήθελα τίποτα άλλο από το να την προστατεύσω και να την κρατήσω ασφαλή, οπότε γιατί φανταζόμουν αυτά τα φρικτά πράγματα;

Σκέψεις μιας μαμάς που θέλει να πιστεύει πως δεν είναι μόνη

Δεν είναι μόνη

Ένιωσα τόσο ντροπή για αυτό που συνέβαινε που δίσταζα να το πω ακόμη και στον άντρα μου. Δεν ήθελα να σκεφτεί κανείς ότι ήθελα να κάνω κακό στο μωρό μου γιατί δεν το έκανα. Αλλά αφού ένιωσα ότι δεν μπορούσα να συνεχίσω να το παλεύω μόνη μου, του είπα τα πάντα. Μετά το είπα στη γιατρό μου. Προς τεράστια ανακούφισή μου, με διαβεβαίωσε ότι αυτό ήταν απολύτως φυσιολογικό, ότι δεν ήμουν κακή μητέρα και ότι αυτό που βίωνα ήταν στην πραγματικότητα περιγεννητική ΙΨΔ η οποία είναι μια μορφή Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στις εμμονές (υποτροπιάζουσες, ανεπιθύμητες, ενοχλητικές σκέψεις) και καταναγκασμούς (πράγματα που κάνετε επανειλημμένα για να αντιμετωπίσετε τις εμμονές σας) που σχετίζονται με τη φροντίδα μετά τον τοκετό.

Γίνεται καλύτερο με τον χρόνο

Συνέχισα να μιλάω στη γιατρό μου για τις σκέψεις μου σε κάθε ραντεβού. Ένιωθα τόσο απομονωμένη για τόσο καιρό γιατί δεν είναι κάτι το οποίο συζητιέται ευρέως, αλλά ανακάλυψα ότι όσο περισσότερο μιλούσα για την εμπειρία μου, τόσο καλύτερα γινόταν τα πράγματα. Αργά αλλά σταθερά. Μόλις η κόρη μου ήταν περίπου 8 μηνών, ένιωσα ότι ήμουν τελικά στην άλλη πλευρά.

Κοντεύει να κλείσει να γίνει ενός κι ενώ ακόμα σκέψεις για άσχημα πράγματα που θα μπορούσαν να της συμβούν, σκέφτομαι κυρίως τα καλά. Είναι υγιής, χαρούμενη και ακμάζουσα, και είμαι τόσο ευγνώμων που είμαι η μαμά της.

Αλλά προσπαθώ επίσης να εξοικειωθώ και με αυτό το κομμάτι του ταξιδιού της μητρότητας. Υπάρχει ακόμα ντροπή και στίγμα γύρω από την ψυχική υγεία μετά τον τοκετό, αλλά θέλω όλες οι μητέρες με ανάλογα προβλήματα να ξέρουν ότι δεν είναι μόνες.

«Οι αρνητικές σκέψεις δεν με κάνουν μία κακή μαμά»

Το να ζητάς βοήθεια δεν σε κάνει λιγότερο δυνατή, το αντίθετο.

Και σε περίπτωση που χρειαστεί να το ακούσεις σου λέω: είμαι μαζί σου, θα νιώσεις καλύτερα και ναι, είσαι μια καταπληκτική «τρελή» μαμά.

^{ελεύθερη απόδοση από theeverymom.com}