Οι σκέψεις μιας μαμάς λίγο πριν γεννήσει το δεύτερο παιδί της

Ξέρω ότι θα ανατρέξω σε αυτές τις φωτογραφίες κάποια μέρα και θα μου λείπει αυτή η μεγάλη κοιλιά μου (έγκυος στην 35η εβδομάδα).

Θα θυμάμαι τις καλές στιγμές όπως το να μπορώ να φοράω ένα στενό φόρεμα και να μην το σκέφτομαι δύο φορές, να μπαίνω σε έναν χώρο και να νιώθω ότι ακόμα και εντελώς άγνωστοι προσφέρονται να σου δώσουν τη σειρά τους ή να σε βοηθήσουν, να απολαμβάνω το το σνακ μου έξω, νιώθοντας αυτά τα μικρά σκουντήματα στην κοιλιά που σου υπενθύμιζαν πώς υπάρχει μια ολόκληρη μικροσκοπική ζωή εκεί μέσα.

Πρησμένα πόδια στην εγκυμοσύνη: Αίτια και τρόποι να ανακουφιστείτε

Από την άλλη, θέλω να ξεχάσω τα άκρα μου που ήταν τόσο πρησμένα που νόμιζα ότι μπορεί να σκάσουν, την καούρα που δεν σταμάτησε ποτέ, τον συνεχή πόνο στη λεκάνη και τη μέση μου, την έντονη και ξαφνική επιθυμία για τουαλέτα, τη δύσπνοια, τη μέγιστη προσπάθεια που κατέβαλα απλώς για να γυρίσω στο κρεβάτι, την αϋπνία που με κρατούσε ξύπνια για ώρες τη νύχτα.

Η εγκυμοσύνη είναι δύσκολη, δεν υπάρχει αμφιβολία, ειδικά αν έχεις ήδη ένα μικρό παιδί 😅 αλλά καθώς διανύω τις τελευταίες εβδομάδες και πλησιάζει η ώρα της γέννας, συνειδητοποιώ ότι ένα κομμάτι του εαυτού μου δεν θέλει να τελειώσει.

Η «λάμψη της εγκυμοσύνης» υπάρχει πραγματικά;

Αισθάνομαι ολοκληρωμένη, εξαντλημένη, περήφανη, εξουθενωμένη και ευγνώμων ταυτόχρονα. Καθώς τελειώνει αυτό το κεφάλαιο της ζωής μου – «αποκτώ μωρά» - ανυπομονώ για τον ερχομό του μωρού και για την περισσότερη ευτυχία που θα φέρει στην οικογένειά μας.

^{ελεύθερη απόδοση από Instagram@ carleygoodmenu}