Η ζωή μιας εργαζόμενης μαμάς είναι δύσκολη, πολύ δύσκολη

Πρόσφατα διάβασα ένα άρθρο στο διαδίκτυο όπου μια μητέρα προσπαθούσε να πει ότι το να είσαι μαμά δεν είναι σκληρή δουλειά. Πραγματικά δεν είμαι σίγουρη σε ποιον πλανήτη βρίσκεται κι αν συμφωνούν κι άλλες μαζί της, γιατί εγώ πιστεύω πώς είναι απίστευτα δύσκολη δουλειά.

Όλα όσα νιώθει μια εργαζόμενη μαμά ( αλλά και η μαμά που μένει σπίτι)

Νομίζω ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παίζουν σημαντικό ρόλο στο πώς προβάλλεται η μητρότητα.

Η εικόνα των μητέρων που τα προλαβαίνουν όλα, «σκάνε» από ευτυχία και φυσικά καταφέρνουν να ισορροπήσουν με επιτυχία οικογένεια με δουλειά, είναι διάχυτη.

Συχνά οι συζητήσεις περιστρέφονται γύρω από το πώς έχει αλλάξει η κοινωνία και η ζωή όλων μας σε δραματικό βαθμό, κάτι με το οποίο συμφωνώ ως ένα βαθμό, αλλά αυτή δεν είναι η πλήρης εικόνα.

Οι μητέρες ήταν πάντα απασχολημένες

Προσπαθούσαν να ισορροπήσουν εργασία και οικογενειακή ζωή ( αναφέρομαι σε όλες τις μητέρες είτε δουλεύουν είτε όχι).

Αυτό που έχει αλλάξει, είναι ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται αυτή η ισορροπία στον έξω κόσμο. Μια κοινωνία που ασκεί τόσο εύκολα κριτική. Που εκδηλώνει τα συναισθήματά της ( κι όχι απαραίτητα τα θετικά)…

Οι άνθρωποι σου δείχνουν μόνο αυτό που θέλουν να δεις και ο λόγος είναι πώς δεν υπάρχει αμφισβήτηση. Ούτε καν ερωτήσεις. Είναι πολύ πιο εύκολο να συμφωνήσετε με κάποιον ότι, "ναι, τα πράγματα είναι φοβερά!" παρά να ξεκινήσετε μια συζήτηση με «άνθρωπε, η ζωή μου είναι πολύ δύσκολη αυτή τη στιγμή».

Λοιπόν, θέλω να πω ότι η ζωή μιας εργαζόμενης μαμάς είναι δύσκολη!

Σχεδόν αμείλικτη. Καλείται να φέρει εις πέρας την καθημερινή δουλειά, τις υποχρεώσεις, τις αθλητικές δραστηριότητες, τον χορό, τις απαιτήσεις του σχολείου, τον σύζυγο, την κοινωνική ζωή, τη μελέτη, τις δουλειές του σπιτιού, κι ένα σωρό άλλες υποχρεώσεις.

Οι άνθρωποι αναρωτιούνται γιατί είμαι υπέρμαχος της ενσυνειδητότητας και η αλήθεια είναι ότι κάθε μέρα με σώζει από τον εαυτό μου. Από όλες τις χαζές σκέψεις, τις αγωνίες, τα δύσκολα καθήκοντα και τους εργασιακούς μου ρόλους.

Το γράφω αυτό γιατί θέλω οι μαμάδες (και οι μπαμπάδες) να υπενθυμίζουν συχνά στον εαυτό τους ότι, παρόλο που μπορεί να φαίνεται ότι οι άλλοι τα έχουν όλα υπό έλεγχο, δεν ισχύει στην πραγματικότητα.

Μία μαμά που μένει στο σπίτι είναι πάντα «εργαζόμενη»

Προσποιούμαι, όπως και εσείς, αρκετές φορές και μπορώ να καταλάβω γιατί οι αρκούδες πέφτουν σε χειμερία νάρκη! Ωραίο ακούγεται αυτή τη στιγμή…

Συνεχίζω να εξασκώ την ενσυνειδητότητα γιατί μου επιτρέπει να αντιμετωπίζω με τον τρόπο μου κάθε εμπόδιο ή δυσκολία.

Η ζωή δεν μας υποσχέθηκε ποτέ αιώνια ευτυχία, αλλά μερικές φορές το ξεχνάμε και καταλήγουμε να τριγυρνάμε νιώθοντας εξαπατημένοι και επιθυμώντας μια εύκολη έξοδο. Είναι αυτές οι στιγμές που η ενσυνειδητότητα μπορεί να μας βοηθήσει να νιώθουμε εντάξει, όχι απαραίτητα χαρούμενοι, αλλά πως τα πράγματα δεν είναι τραγικά.

Όταν βρισκόμαστε σε απόγνωση, σύγχυση ή νιώθουμε οργή, η ενσυνειδητότητα είναι ένα δώρο που μας προτρέπει να είμαστε καλά με τον εαυτό μας.

Μερικές φορές κάθομαι να διαλογιστώ και είναι τόσο δύσκολο να αφιερώσω αυτόν τον χρόνο και να «είμαι» παρούσα. Υπάρχουν μέρες που θα κάτσω για τρία λεπτά και μετά θα αποφασίσω πώς όχι, δεν είναι η μέρα μου. Άλλες πάλι φορές θα δυσκολευτώ αλλά θα συνεχίσω και μετά θα καρπωθώ τα οφέλη. Έχω μάθει να παίρνω την καθημερινότητα όπως έρχεται γιατί είναι διαφορετική η κάθε μέρα όπως και οι ανάγκες μου.

Μια εργαζόμενη μαμά εξομολογείται: «Ποτέ δεν αισθάνομαι ότι κάνω τη σωστή επιλογή»

Είναι ένα απλό εργαλείο γείωσης που μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όλη την ημέρα για να κάνετε τη χαοτική ζωή σας λιγότερο τρελή, χρησιμοποιώντας τις αισθήσεις σας. Συντονιστείτε στους ήχους και απλώς παρατηρήστε αυτή τη μετατόπιση της ύπαρξής σας, από τη λειτουργία στο κεφάλι σας μέχρι τη χαλάρωση του σώματός σας.

Είμαστε εδώ αυτή τη στιγμή και αυτή η στιγμή μπορεί να μας σώσει από τον εαυτό μας.