Όταν το παιδί μου υποφέρει, υποφέρω κι εγώ

Σήμερα, μου ζήτησε να διώξω τον πόνο μακριά, ήθελε να σταματήσει να πονάει.

Μου ζήτησε να του πάρω τον πόνο μακριά και με κοίταξε με αυτά τα μεγάλα όμορφα μάτια του.

Αλλά δεν μπορώ, δεν μπορώ να τον διώξω και αυτό μου ραγίζει την καρδιά.

Όταν πονάει εκείνος, πονάω κι εγώ.

Όταν κλαίει, κλαίω μαζί του.

Όταν φοβάται, δεν μπορώ καν να περιγράψω πώς νιώθω.

Υποτίθεται ότι πρέπει να τον προστατεύω από όλα τα πράγματα που θα μπορούσαν να τον πληγώσουν, αλλά δεν μπορώ να τον προστατεύσω από αυτό που με κάνει να νιώθω αβοήθητη.

Κάποιες μέρες είναι πιο δύσκολες από άλλες, και σήμερα ήταν μια από αυτές, όπου νιώθω βαθιά τον πόνο του, το σώμα μου πονάει, η καρδιά μου ραγίζει, δεν μπορώ να φάω, δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να σκεφτώ.

Νιώθω σαν να είμαι ένα παιδί που περιμένει κάποιον να έρθει να φυσήξει όλα τα κακά πράγματα μακριά.

Αλλά κανείς δεν μπορεί να διώξει τον πόνο μακριά με έναν μαγικό τρόπο, αλλά κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε, και αυτός και εγώ 🤎

Θα γίνει καλύτερα και θα θεραπευτούμε μαζί, και μια μέρα όλη αυτή η στενοχώρια θα μετατραπεί σε ανάμνηση, το ξέρω αυτό.

Ελπίζω και οι δικές του αναμνήσεις να είναι όμορφες, τα πικνίκ μας στο κρεβάτι του νοσοκομείου και ο τρόπος που γελούσαμε κάνοντας τους, ελπίζω να θυμάται τα παραμύθια που του έλεγα, για τα μαγικά τσιρότα και τον ορό πεταλούδας, ελπίζω να θυμάται πόσο γενναίος ήταν και πόσο περήφανη με έκανε.

Ελπίζω να τα κάνω σωστά, ελπίζω να δει και εκείνος τα όμορφα πράγματα κοιτάζοντας πίσω γιατί μια μέρα όλα αυτά θα είναι απλά μια ανάμνηση.

Θα το ξεπεράσουμε…

^{ελεύθερη απόδοση από Instagram@ saracelinaa}