Σταματήστε να λέτε στις μαμάδες «μεγάλα παιδιά, μεγάλα προβλήματα, μικρά παιδιά, μικρά προβλήματα»

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που μου είπαν: «Μεγάλα παιδιά μεγάλα προβλήματα, μικρά παιδιά, μικρά προβλήματα»

Ήμουν στα πρόθυρα νευρικού κλονισμού και η έλλειψη ύπνου δεν με βοηθούσε να σκεφτώ σωστά.

Περνούσα και επιλόχεια κατάθλιψη, ένιωθα πολύ οργή και σκεφτόμουν πως δεν θα ξεφύγω ποτέ από αυτή την κατάσταση.

Σκέψεις δυο μαμάδων με μικρά παιδιά

Αγαπούσα και σεβόμουν τη γυναίκα που μου το είπε αυτό και ίσως γι΄αυτό με έκανε να πονέσω περισσότερο.

Με έκανε να αμφισβητήσω τον εαυτό μου ακόμα πιο πολύ τον εαυτό μου. Με έκανε να ανησυχώ για το μέλλον μου και των παιδιών μου. Με έκανε να αισθάνομαι ηττημένη, γιατί αν δεν μπορώ να χειριστώ αυτά τα υποτιθέμενα «μικρά προβλήματα», πώς θα τα βγάλω πέρα ​​στο μέλλον;

Με έκανε να φοβάμαι.

Δεν αμφιβάλλω ότι το να έχω έφηβους είναι κάτι περίπλοκο.

Δεν αμφιβάλλω ότι το να έχω μεγαλύτερα παιδιά σημαίνει άγχος και ανησυχίες.

Δεν αμφιβάλλω ότι θα είναι δύσκολα για μεγάλο χρονικό διάστημα.

Αλλά ως μαμά μικρών παιδιών που αναρωτιόμουν αν θα είμαι ποτέ ξανά καλά, δεν ήμουν έτοιμη να σκεφτώ τα όσα δύσκολα θα έρθουν στο μέλλον.

Τώρα που τα παιδιά μου μεγάλωσαν, καταλαβαίνω τι εννοούσε.

Καταλαβαίνω ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μικρά παιδιά μας είναι πράγματα από τα οποία συνήθως μπορούμε απλώς να τους αποσπάσουμε την προσοχή ή να τα διορθώσουμε με μια αγκαλιά ή ένα σνακ.

Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τα μεγαλύτερα παιδιά είναι πιο περίπλοκα για εμάς ως μαμάδες.

Αλλά ως μαμά μικρών παιδιών δεν μπορούσα να δω το παρελθόν του αύριο.

Το ψυχικό φορτίο και η εξάντληση δεν με άφηναν να σκεφτώ κάτι πέρα από το παρόν.

Είναι ακυρωτικό για τις μαμάδες με μικρά παιδιά που παλεύουν

Το να λέτε αυτή τη φράση σε μαμάδες με μικρά παιδιά είναι σαν να ακυρώνετε αυτό που περνάνε σε σχέση με όλα όσα ακολουθούν.

(…) Κι όμως , κι αυτές είναι κουρασμένες, εξαντλημένες κι αναρωτιούνται πότε θα μπορέσουν να κάνουν ένα διάλειμμα. ΗΔΗ αναρωτιούνται αν είναι τελικά καλές μαμάδες. Αν θα μπορέσουν να χειριστούν κάτι αν πάει στραβά.

Πώς να γίνω μια καλύτερη μαμά μέσα από τα μικρά κι ασήμαντα

Όταν οι μαμάδες αισθάνονται ήδη ότι δεν θα τα καταφέρουν στο τέλος της ημέρας με μωρά και άλλα μικρά στο σπίτι, όταν τους λένε ότι γίνεται όλο και πιο δύσκολο, επιδεινώνει την υπερένταση και το άγχος που νιώθουν. Τις κάνει να σκέφτονται «αν απλώς επιβιώσω τώρα, και γίνεται όλο και πιο δύσκολο, δεν θα μπορώ να το χειριστώ».

Η σκέψη πως γίνεται όλο και πιο δύσκολο και ότι τα προβλήματα γίνονται μεγαλύτερα, είναι εξαιρετικά συντριπτική. Η ιδέα ότι αυτό το στάδιο της ζωής τους που το βρίσκουν ήδη δύσκολο, ενώ άλλες ως το πιο εύκολο κομμάτι της μητρότητας, τις κάνει να φοβούνται το μέλλον.

Προκαλεί την αδικαιολόγητη ανησυχία κάθε μαμάς.

(…) Η ανατροφή των παιδιών είναι πάντα δύσκολη, αλλά τα δύσκολα γίνονται διαφορετικά και δεν θα κάνετε τα ίδια πράγματα που κάνετε τώρα.

Αποφύγετε λοιπόν τις συγκρίσεις γιατί όλα είναι διαφορετικά όταν μεγαλώνουν τα μικρά παιδιά.

^{ελεύθερη απόδοση από diaryofanhonestmom.com}