Πώς να γίνω μια καλύτερη μαμά μέσα από τα μικρά κι ασήμαντα

Γεμίζω τη ζωή του με παιχνίδια κι αντικείμενα, να νιώθει πλήρες, αυτάρκες κι ευτυχισμένο.

Γεμίζω τις τσάντες τις εκδρομικές με διάφορα παιχνίδια να μη βαρεθεί το ένα, να 'χει το δεύτερο για εναλλαγή.
Και κάθομαι και τον παρατηρώ με προσοχή στα ταξίδια μας.

Ξεχνά το παραγεμισμένο σακίδιό του και γίνεται εξερευνητής φούρναρης.

-Θα σου ψήσω λίγες, πώς τις είπαμε, μαμά;
-Κουκουνάρες!
-Α ναι, κουκουνάρες θα σου ψήσω και τραγανά ξύλινα κριτσίνια. Μπαμπά, εσύ; Θα δοκιμάσεις;

Άλλες φορές τον επισκέπτεται το "Τέρας της Βαρεμάρας" στο δωμάτιό του και τον βλέπω όρθιο πτώμα, να περιφέρει το κορμί του δεξιά και αριστερά "μαμά, βαριέμαιαιαιαιαι"

Το ξέρω το κόλπο, το έκανε και η αδερφή σου, βρε μικρέ μαέστρο, χρόνια πριν. Και να σου πω τι έκανα;

Την άφηνα καμιά φορά να βαρεθεί. Και ξάπλωνε η παρεξηγημένη κοντέσσα ανάσκελα στον καναπέ και κοιτούσε το ταβάνι.

Μέχρι που θαρρείς άνοιγε η οροφή στα δυο κι η φαντασία της μαζί και μάγισσες, δράκους, χαλασμένα ακορντεόν και ένα σωρό ιστορίες έπεφταν σα βροχή στο κεφάλι της. Την τραβούσαν οι μικροί ήρωες στις περιπέτειές τους, άρπαζε στα γρήγορα ένα λούτρινο από το καλάθι της και πολεμούσε με όπλο της ένα ουράνιο τόξο το "Τέρας της Βαρεμάρας".

Καμιά φορά σα μαμά, γεμίζω με τύψεις την ψυχή μου αν τους λείπει αυτό ή εκείνο.

Άλλες φορές πάλι, τους αφήνω να μου δείξουν τον τρόπο να γίνω μια καλύτερη μαμά, μέσα από τα μικρά και ασήμαντα.

Ελισάβετ Παντζαρίδου ή αλλιώς όπως ίσως εσείς τη γνωρίζετε, elisabeth_boo
Owner of @little_black_books_