Τίποτα δεν κρατά για πάντα στη μητρότητα - Ούτε οι δύσκολες στιγμές

Τη θυμάστε;

Το μυαλό της στα σύννεφα.

Μια ολοκαίνουργια ζωή στην αγκαλιά της.

Ένα μωρό για το οποίο δεν γνώριζε το παραμικρό.

Μια ολόκληρη ζωή μπροστά της και δεν είχε ιδέα τι έκανε.

Τη θυμάστε;

Συγκλονισμένη από αυτό το γεγονός…

Με πρησμένες θηλές και επιθέματα, εμμονή με τον ύπνο και στήθος που πονούσε.

Με ένα λαστιχάκι για τα μαλλιά που το άλλαζε θέση από καρπό σε καρπό.

Και την έλλειψη ύπνου πέρα ​​από τον έλεγχό της.

Μια εξάντληση που δεν είχε νιώσει ποτέ πριν.

Όλα αυτά, την ίδια στιγμή που κρατούσε στην αγκαλιά της ένα μικροσκοπικό ανθρωπάκι που πλέον είχε την απόλυτη ευθύνη του.

Τη θυμάστε;

Οι μέρες περιστρέφονται γύρω από τους μεσημεριανούς ύπνους

και τα σχέδια γύρω από την ενοχή της μαμάς

και η ενοχή της μαμάς γύρω από τις ανάγκες της καθημερινότητας.

Μιλώντας στα μεγαλύτερα (παιδιά).

Διπλώνοντας τα βρεφικά ρούχα.

Κλαίγοντας.

Και προσπαθώντας να έχουν καλές σχέσεις μεταξύ τους.

Τη θυμάστε;

Της λείπει ένας καλός βραδινός ύπνος.

Της λείπει ο σύντροφός της.

Της λείπει ο χώρος και η ησυχία και ο χρόνος εκτός προγράμματος.

Πρέπει να ξέρει και να θυμάται τα πάντα.

Το αγαπημένο εξώφυλλο κάθε βιβλίου.

Τα ονόματα όλων των λούτρινων.

Τον ακριβή αριθμό βημάτων πριν φύγει αθόρυβα από το δωμάτιο των παιδιών.

Και πέραν όλων αυτών, να πέφτει μαζί τους στο πάτωμα κάνοντάς τους αγκαλιές για να τα ηρεμήσει από τα κλάματα και τους λυγμούς.

Τη θυμάσαι;

Να αγοράζει τα πρώτα τους εσώρουχα,

το πρώτο τους ποδήλατο,

την πρώτη τους στολή.

Στήνοντας αυτοσχέδια οχυρά στο σαλόνι

Ακούγοντας τις καρδιές τους

Και τα γέλια τους στην παιδική χαρά.

Και τις απογοητεύσεις τους.

Κρατώντας χώρο για χρόνο και σύνδεση.

Χώρο για μεγάλες συζητήσεις,

και μεγάλες αποφάσεις,

και ακόμα μεγαλύτερα συναισθήματα.

Και μετά, να αμφισβητεί κάθε της κίνηση

κάθε βράδυ καθώς το κεφάλι της ακουμπούσε στο μαξιλάρι.

Κάθε τι της φαίνεται δύσκολο.

Πίστευε ότι τα δύσκολα δεν θα τελείωναν ποτέ.

Ανησυχούσε για τα πάντα, κάνοντας συνεχείς σκέψεις, θέλοντας να βρει λύση σε όλα τα προβλήματα.

Αλλά δυστυχώς

και ευτυχώς

κάθε στάδιο περνάει.

Τα δύσκολα τελειώνουν.

Και πριν το καταλάβεις, καλείσαι να αντιμετωπίσεις μια νέα δυσκολία.

Βρείτε παρηγοριά γνωρίζοντας ότι τίποτα στη μητρότητα δεν διαρκεί για πάντα.

Και αυτό πραγματικά

είναι και ευλογία και σπαραγμός, μαζί...

^{ελεύθερη απόδοση από Instagram@ littlejemmings}