Τα παιδιά μου μεγάλωσαν και τώρα, τι;
Μια μαμά γράφει για το σύνδρομο της άδειας φωλιάς και την ανάγκη να βρει τον δρόμο της.
Ο σύζυγός μου είναι ροκ σταρ - όχι με την κυριολεκτική έννοια.
Είναι ιδιαίτερα επιτυχημένος στην καριέρα του και έχει λάβει πολλές διακρίσεις.
Μετά από μια πρόσφατη επιτυχία για την οποία υπήρξαν αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και άρθρο στην τοπική εφημερίδα, ένας αγαπημένος φίλος μου έστειλε το εξής μήνυμα: «Συγχαρητήρια στον Scott και συγχαρητήρια στη σύζυγο και τη μητέρα που τον βοηθούν ώστε να απολαμβάνει την επιτυχία του».
Το σύνδρομο της άδειας φωλιάς και η φωτογράφιση που έγινε viral (pics)
Ήταν ένα χτύπημα για μένα. Δάκρυσα έστω και λίγο. Είχα λάβει πολλά συγχαρητήρια μηνύματα από συγγενείς και φίλους. Και ενώ κάποιοι από αυτούς τους ανθρώπους μπορεί να απέδιδαν σιωπηρά μέρος της επιτυχίας του συζύγου μου σε μένα, κανένας ωστόσο, δεν το είπε στην πραγματικότητα.
Και είχα πραγματικά ανάγκη να το ακούσω.
Είμαι σε ένα σταυροδρόμι στην επαγγελματική μου ζωή. Έχω πτυχίο νομικής και για επτά χρόνια πριν γεννηθεί η μεγαλύτερη κόρη μας, ήμουν επιτυχημένη δικηγόρος. Έκανα πρακτική μερικής απασχόλησης για λίγο μέχρι που αποφάσισα ότι ήθελα να είμαι στο σπίτι με πλήρη απασχόληση μαζί της. Έπειτα πέρασα τα επόμενα 19 χρόνια είτε στο σπίτι είτε δουλεύοντας λίγες ώρες, ώστε να εξυπηρετεί το πρόγραμμα της οικογένειάς μας. Λόγω των πολλών ωρών που δούλευε ο σύζυγός μου, που συχνά περιλάμβαναν νύχτες και Σαββατοκύριακα, αποφασίσαμε ότι θα αναλάμβανα την ανατροφή και τη φροντίδα των παιδιών βάζοντας την καριέρα μου σε …pause.
Και κάπως έτσι, έκλεισα τα 50. Η μεγαλύτερη κόρη μας είναι στο κολέγιο και η μικρότερη, μαθήτρια γυμνασίου, απασχολημένη με το σχολείο, τον αθλητισμό και τους φίλους της. Ο σύζυγός μου συνεχίζει να εργάζεται πολλές ώρες και φυσικά να απουσιάζει από το σπίτι.
Έτσι, πιάνω τον εαυτό μου να προσπαθεί να βρει τη θέση του σε αυτή τη νέα πραγματικότητα και να σκέφτεται τα επόμενα βήματα.
Ξέρω ότι μια τέτοια κατάσταση βρίσκονται πολλές γυναίκες. Μπορεί να ακουστεί κλισέ αλλά βιώνω το σύνδρομο της άδειας φωλιάς αναζητώντας ένα σκοπό στη ζωή μου μετά από σχεδόν δύο δεκαετίες αφοσίωσης στην ανατροφή των παιδιών.
Οι φίλες μου, μού έδωσαν έμπνευση. Η μία έχει επικεντρωθεί στην υγεία και την ευεξία της, μία άλλη έλαβε πιστοποίηση για να διδάσκει, μία τρίτη έχει ξεκινήσει ένα ταξιδιωτικό ιστολόγιο και μία τέταρτη φτιάχνει παλιά έπιπλα.
Το σύνδρομο της «Άδειας Φωλιάς»: Τι είναι και πώς να το αντιμετωπίσουμε
Καθώς λοιπόν κάθομαι αναζητώντας καθοδήγηση, κάνω μια παύση ευχαριστώντας τον Θεό για την οικογένειά μου- τον καταπληκτικό σύζυγό μου που δούλεψε τόσο σκληρά για να μπορώ να είμαι στο σπίτι με τις κόρες μας, οι οποίες είναι καταπληκτικές. Ο χαρακτήρας και η επιτυχία τους έκαναν κάθε λεπτό της ανατροφής να αξίζει τον κόπο…
Ανυπομονώ να δω πού θα με οδηγήσουν τα φτερά μου καθώς ξεκινώ το δικό μου ταξίδι για να φύγω από τη …φωλιά.
ελεύθερη απόδοση από herviewfromhome.com