«Η δασκάλα με τα χρυσά μαλλιά; #not»

Τα παιδιά από μικρή ηλικία διαμορφώνουν μια σχέση πολύ ιδιαίτερη με τη δασκάλα τους. Την αγαπούν και την εμπιστεύονται. Θέλουν να κερδίσουν την προσοχή και την εύνοιά της και χαίρονται όταν το πετυχαίνουν.

Επειδή όμως οι εκπαιδευτικοί είναι άνθρωποι, με ό,τι συνεπάγεται αυτό και θα μπορούσαν κάλλιστα να μην είναι και καλοί στη διαμόρφωση της σχέσης τους με τους μαθητές, θα πρέπει τα παιδιά να μην "θεοποιούν" το δάσκαλο, για να μπορούν να αντιμετωπίσουν υγιώς το οτιδήποτε.

Όλοι θεωρώ έχουμε έστω και μία "τραυματική" εμπειρία από κάποιον δάσκαλο ή καθηγητή μας. Σε μια μικρή και τρυφερή ηλικία, κάτι τέτοιο θα μπορούσε ίσως να "παίξει" με την αυτοπεποίθηση του παιδιού.

Αρκετές φορές -δυστυχώς- συναντάω μια καθηγήτρια που είχα στην πρώτη γυμνασίου, η οποία σημάδεψε καμιά 200ριά και βάλε ψυχές και όταν είμαι με το αμάξι, ένας Θεός ξέρει τι με κρατάει και δεν της "ξυρίζω" τα πόδια. Ένα «τέρας», όπως τη λέγαμε και τότε. Ένας άνθρωπος, που αν οι εκπαιδευτικοί περνούσαν ψυχολογικά τεστ θα κοβόταν "sans voir". Ένας άνθρωπος, που μάλλον σιχαινόταν τα παιδιά -όπως και τα ίδια της τα έντερα. Η καθημερινότητα για εκείνη ήταν εφιαλτική δίπλα σε παιδιά και η δική μας δίπλα της επίσης.

Εμένα προσωπικά μου έκοβε τα πόδια. Ήμουν καλή μαθήτρια και συνεπής με τις υποχρεώσεις μου. Μας έκανε φιλολογικά και όπως είναι επόμενο, τον Οδυσσέα τον ήξερα καλύτερα κι απ' τον εαυτό μου. Μας ξετίναζε χωρίς έλεος. Και δεν λέω, δεν είμαι αντίθετη με έναν αυστηρό δάσκαλο, είμαι αντίθετη όμως με έναν σχεδόν φρενοβλαβή. Το να έχεις διαβάσει τα πάντα, να έχεις ιδρώσει πάνω απ' τα βιβλία για να μη σε ρίξει στα λιοντάρια και να σε βρίσκει πάντα φάουλ, από ένα σημείο και μετά καταντά εκτός από γελοίο και κινέζικο βασανιστήριο. Μόνο το ζώδιο και τον ωροσκόπο του Οδυσσέα δεν μας είχε ρωτήσει, προκειμένου να μας ξεφτιλίσει μπροστά σε όλους ότι "ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ", ότι "ΠΑΛΙ ΑΔΙΑΒΑΣΤΟΙ ΠΗΓΑΜΕ", ότι "ΜΥΑΛΑ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ" και πολλά άλλα πιο "κομψά" που δεν θέλω να αναφέρω εδώ.

Σίγουρα, δεν θέλει κανένας γονιός για το παιδί του έναν τέτοιον άγγελο της κόλασης να το διδάσκει. Όμως δυστυχώς υπάρχουν. Αυτό που μπορείτε ως γονείς να κάνετε είναι να είστε δίπλα στο παιδί σας, να παίρνετε μέσα από αυτό μια εικόνα για το τι συμβαίνει στην τάξη και να είστε σε επαφή με τους εκπαιδευτικούς του.

Επίσης, να του μάθετε ότι κανένας δεν θα ορίσει την αξία του και ότι όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη ακόμα και οι δάσκαλοι, ακόμα και οι γονείς.

Έλια Κωνσταντινίδη