Είναι τυχερά τα παιδιά που απολαμβάνουν την αγκαλιά του παππού και της γιαγιάς

Ο παππούς και η γιαγιά διαδραματίζουν πολύ σημαντικό ρόλο και προσφέρουν πολλά στην οικογένεια των παιδιών τους.

Στην εποχή μας οι νεαροί γονείς λόγω εργασιών υποχρεώσεων παραμένουν εκτός σπιτιού πολλές ώρες την ημέρα. Έτσι, δημιουργείται πρόβλημα φύλαξης και φροντίδας των μικρών παιδιών τους και η λύση νταντάς δεν είναι πάντα εύκολη.

"Ο φόβος των γονέων ότι ο παππούς και η γιαγιά είναι ενδοτικοί στις απαιτήσεις των εγγονών και τα κακομαθαίνουν , ενώ αυτοί είναι πιο αυστηροί , είναι ανεδαφικός και υπερβολικός", υποστηρίζει η νηπιαγωγός Σταματία Αργυροπούλου – Λέντζου στο βιβλίο της «Επιτέλους γονείς, ακούστε μας!» εκδόσεις Σαββάλας.

Όπως αναφέρει, τα παιδιά καταλαβαίνουν τα όρια που βάζουν οι δύο πλευρές, κινούνται ανάλογα και απολαμβάνουν όσα μπορούν χωρίς να μπερδεύονται. Ξέρουν να αγαπούν και τις δύο πλευρές κι όχι τη μία εις βάρος της άλλης. Αυτά που απολαμβάνουν μόνο από τη μία πλευρά δεν τα διεκδικούν από την άλλη, διότι οπωσδήποτε γνωρίζουν τα όρια που τους έχουν βάλει. Αισθάνονται ασφάλεια και σιγουριά κοντά στον μπαμπά και στη μαμά, αλλά την ίδια αίσθηση έχουν και με τον παππού και τη γιαγιά.

'Ορια

Βέβαια θα πρέπει να βάζουμε πάντοτε και κάποια όρια στον ενδοτισμό μας, αλλά η αυστηρότητα δεν είναι πάντα καλός σύμβουλος. Η ζωή όλων μας και ιδιαίτερα των παιδιών δεν ομορφαίνει μόνο με τη λογική.

Χρειάζεται και συναίσθημα , αταξία, πονηριά,ψεματάκια, κρύψιμο, χαριτωμένες ραδιουργίες που συνήθως γίνονται κάτω από τη σκέπη και την ανοχή του παππού και της γιαγιάς και προκαλούν γέλιο, ενθουσιασμό και ευχαρίστηση. Η γλυκιά παιδική αμαρτία που επιτρέπουν ο παππούς και η γιαγιά είναι ακίνδυνη, η νοστιμιά της παιδικής ηλικίας.

Είναι ευτύχημα που στη χώμα μας υπάρχουν ακόμα ισχυροί δεσμοί της ευρύτερης οικογένειας και τυχερά τα παιδιά που απολαμβάνουν το χάδι και τη ζεστή αγκαλιά της γιαγιάς και του παππού.

Είναι ένας θεσμός αναντικατάστατος σε σημασία και προσφορά .

Δυστυχώς όμως, αρκετές φορές η αγάπη και η λαχτάρα αυτή για τα εγγόνια γίνονται όπλο στα χέρια των δικών τους παιδιών , που στρέφονται εναντίον τους και τους γεμίζει με απέραντη θλίψη. Η μεγαλύτερη και αβάσταχτη τιμωρία για τον παππού και τη γιαγιά είναι τους αποκόψεις από τα εγγόνια τους.

Την τιμωρία αυτή οι γονείς τη χρησιμοποιούν , την στρέφουν και ενάντια στα δικά τους παιδιά, στερώντας τους μια όαση συναισθημάτων που μόνο ο παππούς και η γιαγιά μπορούν να προσφέρουν.