«Καμιά φορά ξεχνώ αυτό το μικρό πλασματάκι - Ξεχνώ την αγκαλιά του μπαμπά»

H δημιουργός των Little Black Books και μαμά δύο σπορακίων, Ελισάβετ Παντζαρίδου ή αλλιώς όπως ίσως εσείς τη γνωρίζετε, elisabeth_boo κατάφερε να μας κάνει να ταυτιστούμε με ακόμη μια τρυφερή της ανάρτηση.

Μας έκανε να θυμηθούμε τα παιδικά μας χρόνια, το μικρό παιδί που κάποτε ήμασταν, τα όνειρα που κάναμε και να σκεφτούμε ότι δεν πρέπει να αφήνουμε το "τέρας της ενηλικίωσης" να μας πνίγει.

«Καμιά φορά ξεχνώ αυτό το μικρό πλασματάκι.

Ξεχνώ την αγκαλιά του μπαμπά, ξεχνώ τα όνειρα που έκανα και όταν τα αναπολώ γελάω με τη φαντασία μου.

Ξεχνάω πόσο ανέμελη υπήρξα, τα παιχνίδια που στήναμε με τα αδέρφια μου και τα βασανιστήρια που πέρασε η καημένη η αδερφή μου από μένα.

Κάποτε, λοιπόν, κατάφερνα να κάνω ακροβατικά στην αγκαλιά του μπαμπά και τώρα ακροβατώ σε χαοτικές σκέψεις.

Κάποτε μετρούσα τα παγωτά και τις βουτιές στη θάλασσα και παρασημοφορούσαμε στη γειτονιά τον νικητή, τώρα μετρώ απώλειες, θλίψεις και άγχη.

Αυτό το "κάποτε" στιγμές στιγμές μοιάζει τόσο, μα τόσο μακρινό.

Έρχονται βράδια που ανασύρω μνήμες από εκείνα τα χρόνια και κλείνω τα μάτια.

Το χρωστάω στην μικρή της φωτογραφίας.

Μόνο εγώ ξέρω τι θα περάσει, τι δυσκολίες πρέπει να υπερπηδήσει στη ζωή της, πόσες φορές θα πει "αυτό ήταν, τα παρατάω" και πόσες φορές θα πατήσει πόδι και θα πει ότι θα τα καταφέρει.

Μια τόση δα σπιθαμή άνθρωπος, δεν ξέρει πόση δύναμη θα χρειαστεί να αντλήσει ξανά και ξανά στη ζωή της.

Κάθε φορά που με πνίγει το "τέρας της ενηλικίωσης", παίρνω φόρα και κάνω άλμα ολοένα και πιο δυνατό.

Μου το χρωστάω ?»