Όταν ζητάς από το παιδί να μην φωνάζει ενώ εσύ κάνεις το ίδιο
Γιατί δεν πρέπει να φωνάζετε στα παιδιά σας.
Αν έδινα έναν άλλο τίτλο σε αυτό το post θα ήταν «Δάσκαλε που δίδασκες και λόγο δεν εκράτεις».
Πόσες φορές δεν δίνουμε διαλέξεις στα παιδιά να διαχειρίζονται τα συναισθήματα τους και εμείς τι κάνουμε; Απολύτως τίποτα.
Ζητάς από το παιδί να μην φωνάζει, ενώ εσύ φωνάζεις όταν βγαίνεις εκτός ορίων.
Ζητάς από το παιδί να σε σεβαστεί, όταν εσύ το τιμωρείς νιώθοντας ο ισχυρός σε αυτή τη σχέση.
Στην άλλη όχθη, ζητάς από το παιδί να βάζει τα όριά του, να ελέγχει τα συναισθήματά του, όταν εσύ παραδίνεσαι στο ξέσπασμά του και στα έντονα συναισθήματα των γύρω σου.
Προτού αντιδράσει την επόμενη φορά που το παιδί σου θα έχει ένα ξέσπασμα, απλά πάρε μια ανάσα.
Η ανάσα αυτή θα δώσει τον χρόνο να κυριαρχήσει η λογική έναντι στο συναίσθημά σου και στο βίωμα, που βγαίνει αυθόρμητα.
Η ηρεμία στο νου και στη στάση σου είναι υπερδύναμή σου. Χρειάζεται προσπάθεια για να την κατακτήσεις, μα μόλις το κάνεις όλα θα γίνουν πιο εύκολα, πρώτα για εσένα και ύστερα για το παιδί σου.
Άλλωστε δεν μπορείς να βγάλεις το παιδί σου από το ξέσπασμα, νιώθοντας το ίδιο.
